για όταν δεν κάνει ξαστεριά & μόνο χλευαρίζει............

απελπισίας το ανάγνωσμα

μια φορά κι έναν καιρό

έκανα τα πικρά, γλυκά

έδινα τόπο στην οργή

αγάλι-αγάλι καρτερούσα την αγουρίδα, να γίνει μέλι

. . .

και πέρναγε ο καιρός

κι η ζωή

περιμένοντας,

αισιοδοξώντας και περιμένοντας,

περιμένοντας,

περιμένοντας,

περιμένοντας,

περιμένοντας

. . .

ώσπου,

έφαγα μια σφαλιάρα

για την α χ α ρ ι σ τ ί α μου ( ! )

και υποχρεώθηκα

να πω τα πικρά, πικρά

και αξιώθηκα
να κάνω χώρο να περάσω στη ζωή μου

(άρον-άρον
                    ωρίμασε η προσπάθεια και γίνηκε δικαίωμα

                    κι η αναμονή, εντολή).

 

Και ζήσαν αυτοί.

Καλά, οι άλλοι μακρύτερα.

Με ευχαριστία . . .  

 (πιά)

. _


Έλλη Βασιλάκη