Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η ζωή έχει μονάδα τη μέρα


Της Ροδούλας
Δεν έχω ιδιαίτερη πατρίδα και ως εκ τούτου αγάπησα τη Θάσο στα ……..τόσα χρόνια που ερχόμουν για διακοπές, από όπου κατάγεται ο σύντροφός μου και την αγάπησα σφόδρα.
Τ΄όνειρό μου ήταν από ανέκαθεν να φύγω από την Αθήνα μετά το τέλος του επαγγελματικού μου βίου και να ζήσω σε «κάποια εξοχή» .   Και να που έφθασε αυτή η ευλογημένη ώρα και βρίσκομαι στη Θάσο!  Ζω και ανασαίνω μερικούς μήνες τώρα και δεν θέλω να κάνω βήμα από το νησί  παρόλες τις αιτίες που προέκυψαν να το εγκαταλείψω.  Το ερωτεύθηκα όπως ο νιός την κόρη, όπως ο ουρανός τ΄αστέρια. 
Δεν θέλω να πω τετριμμένα λόγια ότι ξυπνώ με το λάλημα του κόκκορα και το κελάηδημα των ποικίλων πουλιών..  (Αξίζει να
πώ,  πώς τον Αύγουστο ηχογραφήσαμε με το σύντροφο τ΄αηδόνια  κι έχουμε τη χαρά να τ΄ακούμε και το καταχείμωνο φέρνοντας άνοιξη στην καρδιά μας).
Μ΄αρέσει να πλανιέμαι τα χαράματα μές του πρωϊνού την άσπιλη ηρεμία, μου αρέσει να γυρνώ σε δρόμους έρημους, μ’ έρμη καρδιά κι ευτυχισμένη…..  Να νοσταλγώ παλιά ονειροπολήματα που είχαν καιρό παιδέψει τη ζωή μου,  να δίνω λύσεις νοερές κι απόκοσμες, να γυρίζω αμίλητος , ρεμβός , πολύ μονάχος, τόσο που να νομίζω πια πως βρίσκομαι κι απ΄τη δική μου μοίρα αγνοημένος……
Υπάρχουν μόνο τα βουνά κι η θάλασσα, το κύμα τυραννεί την αιωνιότητα, και ξαφνικά ο κόσμος φέγγει ανάλαφρος ολόγυρα. Το αιγαιοπελαγίτικο μαϊστράλι δίνει φτερά στου Πάνα τη φλογέρα που στον αχό της γέρνει όλη η πλάση σκλάβα πέρα ως πέρα.
Άλλη ομορφιά μας ζει κι άλλη μας πνίγει… Τι συμβαίνει εδώ ;;;; Είναι άραγε η ευτυχία προσποίηση  ή μας έχει γοητεύσει η αστάθεια της ζωής ;;  ΄Οσοι αγαπούν έχουν πικρό χαμόγελο κι όσοι δεν αγαπιούνται τιμωρούνται κι εγώ θέλω να πεθάνω από την πίκρα μου.
Το μεγαλείο και η ποίηση της ζωής , βρίσκονται το ίδιο στον ηλίθιο και στο σοφό, στον ενάρετο και στον κατεργάρη, γι αυτό κι εγώ αγαπώ την Ελλάδα πούναι οι άνθρωποι ανυπόταχτοι.   Οι ωκεανοί που μουγκρίζουν, τα δάση , τα ρυάκια,  τα λουλούδια,  στον κόσμο τούτο του θεού έχουν όλα την ίδια φωνή. Κι η  ζωή έχει μονάδα τη μέρα, καθεμέρα  και κάθε άνθρωπος αποτελεί μια δημοκρατία.   Αυτό δεν είναι το ιδανικό ;   Και μόνο εδώ τόνοιωσα αυτό που από νιός το υποπτευόμουν !