Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Οι δικοί μου ήρωες


Οι δικοί μου ήρωες δεν αριστεύουν στις Πανελλήνιες, δεν μαθαίνουν την Ελληνική γλώσσα σε τρία χρόνια, δεν είναι αξιοθαύμαστοι από όλους εκείνους που κρίνουν την ζωή από τις αποδόσεις, τις επιτυχίες, τις διακρίσεις στην φάμπρικα θανάτου.

Οι δικοί μου ήρωες είναι εκείνοι που πνίγονται από ασφυξία στα φορτηγά, εκείνοι που πνίγονται στον πάτο της θάλασσας, εκείνοι που διασχίζουν σύνορα εχθρικά, αψηφούν μισανθρωπικούς φράχτες και σκίζουν τις σάρκες τους καθώς σέρνονται μέσα από κοφτερά συρματοπλέγματα, εκείνοι που εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταυλισμούς της κόλασης, τιμώντας με κάθε τους ανάσα, ακόμα και την τελευταία, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Οι δικοί μου ήρωες δεν είναι επιτυχημένοι, δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, δεν είναι επιχείρημα υπέρ των αυτονόητων.

Οι δικοί μου ήρωες πεθαίνουν αγκαλιά με τα όνειρα τα δικά τους, αγνοώντας εντελώς τα όνειρα που έκαναν οι άλλοι για λογαριασμό τους, τα δανεικά όνειρα, τα όνειρα-παγίδες.

Οι δικοί μου ήρωες δεν έχουν όνομα, δεν έχουν περγαμηνές, δεν έχουν βιογραφικό, δεν αριστεύουν, δεν επιβεβαιώνουν, δεν αναγνωρίζονται.

Οι δικοί μου ήρωες είναι φαντάσματα ενός κόσμου που υπάρχει μόνο στοιχειωμένος.

Οι δικοί μου ήρωες είναι άδικες κατάρες.

Στην φωτογραφία, λουλούδια πλέουν στις ακτές της Λιβύης προς τιμήν των 80 ανθρώπων που πνίγηκαν χτες βράδυ αναζητώντας αυτό που απεχθάνεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο πολιτισμός μας - την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.