ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ
Από αυτό, τίποτα δεν κατάλαβα.
Έχοντας όμως παρακολουθήσει σχεδόν τα πάντα, βγάζω τα παρακάτω συμπεράσματα:
Οι παλιές
χωματερές όχι απλά "έπρεπε να κλείσουν" αλλά "έπρεπε να είχαν κλείσει"
σύμφωνα με οδηγία της ΕΚ, και η οδηγία δεν εξετάζει λεπτομέρειες, ούτε
τι λένε Δήμοι, Νομαρχίες, Περιφέρειες, Υπουργεία. Βάζει ΠΡΟΣΤΙΜΑ και
δεν αστειεύεται, και πολύ καλά κάνει.
Εμείς είχαμε λοιπόν χωματερές, αρχικά σε κάθε
Κοινότητα και στη συνέχεια στους Δήμους Ερμιόνης και Κρανιδίου με
κυρίαρχες χωματερές των Δισκουριών και του Κροθιού. Περιέργως κάθε τόσο
έπιαναν φωτιά, αυτανάφλεξη, εμπρησμός δεν πολυενδιαφέρει. Το βέβαιο
είναι ότι οι φωτιές δεν έσβηναν "πρόθυμα", δηλαδή θεωρούντο ένα μέσο για
να γίνονται στάχτη τα σκουπίδια. Tο ίδιο γινότανε στις περισσότερες
χωματερές της χώρας.
Τον σχεδιασμό για τον χώρο δεματοποίησης του
Σταυρού τα έγγραφα λένε ότι τον αποδέχτηκε η Παράταξη του κυρίου Σφυρή,
και του κυρίου Λάμπρου με πολύ μικρές επιφυλάξεις, και η αδιαφορία των
κατοίκων Διδύμων ( άρα εμμέσως τον αποδέχτηκαν, μη γνωρίζοντας ότι θα
φτάναμε εδώ που φτάσαμε).
Όμως ένας ανεξάρτητος παρατηρητής, από ψηλά τι
έβλεπε; Έβλεπε ότι το 90% των σκουπιδιών που παράγονται στην τουριστική
Ερμιονίδα δεν παραμένουν πια στο έδαφός της, αλλά πάνε σε μια θέση πολύ
μακριά τους, σε μια θέση όπου τα γύρω χωριά παράγουν ελάχιστα σκουπίδια.
Ο παρατηρητής αυτό βλέπει, και δεν νοιάζεται ποιοι σχεδίασαν και ποιοι
αποδέχτηκαν.
Όμως τις εποχές αυτές ακόμη επιτρεπόταν η κατασκευή
ΧΥΤΑ, κατασκευή που ΔΕΝ προώθησε, ούτε ο Δήμος Κρανιδίου, ούτε της
Ερμιόνης. Γιατί; Για τον απλό λόγο, ότι έπρεπε να μετατρέψουν τις
χωματερές Δισκουριών και Κροθιού σε ΧΥΤΑ, τη στιγμή που η Νομαρχία
τους έδινε τη "λύση" να βγάλουν έξω από την κύρια περιφέρεια τους τα
σκουπίδια. Ο μεν Δήμος Ερμιόνης κυριολεκτικά έξω, ο δε Κρανιδίου, μέσα
μεν αλλά τελείως έξω από την τουριστική του περιοχή.
Ο Δήμος Ερμιονίδας προλάβαινε να φτιάξει ΧΥΤΑ, αλλά
και αυτός δεν έκανε τίποτα, για τους ίδιους λόγους. Οι κάτοικοι των
χωριών που μικρή σχέση έχουν με τον όγκο των παραγομένων απορριμμάτων
δεν θα δέχονταν ΧΥΤΑ στην περιοχή τους και θα υποχρέωναν τον Δήμο για
ΧΥΤΑ στις περιοχές που παράγουν το 90% των απορριμμάτων, και αυτό
περιβαλλοντικά είναι δίκαιο. Το περίεργο είναι ότι ο νυν Δήμαρχος μας
ξαναθυμίζει ότι στο προεκλογικό πρόγραμμα είχε "λύση" να τα πάει στα
Λιόσια. Καλά δεν ήξερε ότι αυτό νομικά δεν είναι δυνατό, και σήμερα
έγινε δυνατό για λίγους μήνες με ειδική ΚΥΑ που δεν θα επαναληφθεί;
Μάλλον απύθμενη υποτίμηση της νοημοσύνης όλων.
Έχοντας λοιπόν στρωμένη τη "λύση" του Σταυρού,ο
Δήμος Ερμιονίδας την έφερε στη σημερινή κατάσταση, ενώ από την αρχή θα
μπορούσε να φτιάξει ΧΥΤΑ. Και αν λέει ότι πήγαινε τα χύμα απορρίμματα
και τα άδειαζε εκεί νομίμως, ας μας δείξει τα παραστατικά.
Πιστεύω όλα τα άλλα είναι κοκορομαχίες της "τάξης"
των αντιπροσώπων μας η οποία μετά τις εκλογές αυτονομείται από τους
Δημότες, κοκορομαχίες για το ποιος φταίει, ποιος έχει την ευθύνη και τα
παρόμοια.
Απύθμενο θράσος είναι να υποτιμούν οι αντιπρόσωποί
μας την νοημοσύνη ενός εκάστου Δημότη. Όλοι οι Δημότες βλέπουν αυτό που
βλέπει και ο ανεξάρτητος παρατηρητής, αυτό που δεν θέλουν να δουν
οι πρώην, νυν και τέως αντιπρόσωποί μας.
Όπως δεν θέλουν να δουν ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε σχεδόν
για κανένα φλέγον θέμα της Ερμιονίδας. Και φυσικά φλέγον θέμα δεν είναι
το Φράχθι.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
