Και η σιδερένια αυλόπορτα
Του Βασίλη Γκάτσου
Μια
φορά και έναν καιρό, στην Ερμιόνη έγινε κατάληψη του κτηρίου της Μέσης
Εκπαίδευσης από τους μαθητές του. Είχαν κλείσει λοιπόν τη βαριά
σιδερένια αυλόπορτα
του σχολείου τους που έγινε σύμβολο της κατάληψης.
Από τους έξω, τους γονείς, άλλοι ήσαν υπέρ άλλοι κατά, τα γνωστά αυτής της εποχής των καταλήψεων.
Την επομένη η πόρτα εξαφανίστηκε! Δεν ήταν δα ....καρφίτσα. Ασήκωτη ήτανε.
Κάτι
γράψαμε για το γεγονός στην τότε τοπική εφημερίδα, τρώμε μήνυση από τον
τότε Κοινοτάρχη! Πιστεύω να το έχει μετανιώσει με το πέρασμα του
χρόνου.
Την
πόρτα βέβαια δεν την σήκωσαν για να την βάλουν στο σπίτι τους, ούτε να
την πουλήσουν, αυτοί που την σήκωσαν. Κάθε άλλο παρά κλέφτες ήσαν.
Πέρασαν οι μέρες..... εδώ η πόρτα, εκεί η πόρτα..... πουθενά, ολόκληρη αυλόπορτα!
Μέχρι σήμερα αγνοείται η τύχη της!
Μήπως
λοιπόν και η «κλοπή» των ογκολίθων δεν ήταν για το πηγάδι αυτών που
τους σήκωσαν, ούτε για πούλημα στην αγορά των ..... πολυτίμων λίθων,
αλλά συμβολικός
βανδαλισμός επίδειξης και μηνύματος, όπως και η επιστροφή τους και το
επιδεικτικό πέταμά τους στο ίδιο ακριβώς σημείο;
Γιατί
ο κλέφτης που το μετάνιωσε ή φοβήθηκε, αλλά δεν θέλει να αποκαλυφθεί,
τα πετάει σε ένα ασφαλές μέρος μακριά από τα μάτια του κόσμου και με
κάποιο τρόπο
λέει πηγαίνετε να τα πάρετε. Δεν τα φέρνει στο σημείο κλοπής, σύμφωνα
με το εγχειρίδιο του καλού κλέπτη, ότι ο κλέφτης δεν γυρίζει δυο φορές
στο ίδιο μέρος.
Αφού
έστω και με αυτόν τον τρόπο επιστραφήκανε, ας φτιάξει καλύτερο τον γύρω
χώρο και το Πλατύ Πηγάδι ο Δήμος, γιατί είναι
μνημείο των παππούδων μας
και φυσικά
όχι χώρος υποδοχής ανακυκλώσιμων και απορριμμάτων.
Όμως
χρόνια τώρα συντελείται απόσπαση λίθων κατάλληλων για οικοδομικές
εργασίες, από ξερολιθιές, από παλιά ερειπωμένα κτίσματα, από παρατημένα
αγροκτήματα και
αρχαιολογικές αφύλακτες θέσεις. Όχι μόνον μεμονωμένων λίθων αλλά και
σωρών. Ομοίως κόπτονται ελιές, πεύκα και δέντρα για τα τζάκια και για το
εμπόριο, ξηλώνονται παλιές ελιές και μεταφυτεύονται, ώστε δημόσια
καταπατημένη γη να παρουσιάζεται ως παλιός ελαιώνας,
και αμπέλια στον κάμπο σκάβονται μέχρι το κέντρο της γης για να
πουλήσουν κοκκινόχωμα στα εξοχικά.
Σημεία των καιρών.
Καλλιεργήσιμης και δημόσιας γης εκπεσούσης, πας ανηρ λιθεύεται, ξυλεύεται, χωματεύεται.
Δήμαρχε
και αγαπητέ Αντιδήμαρχε, τάχε αυτά ο Παπανδρεϊκός σοσιαλισμός και είμαι
βέβαιος ότι είστε βέβαιοι ότι θα τα έχει και ο Τσιπραϊκός, αν
επικρατήσει. Κρατισμός
χείρων του πρώτου.
Πάντως
ο Καραμανλικός (του θείου βέβαια) και ο Παπανδρεϊκός (του παππού
βέβαια) δεν τάχανε αυτά, μάλλον ήταν αδιανόητα όχι μόνον λόγω αστυνομίας
και αγροφυλακής
αλλά κυρίως λόγω της τότε σχολικής και εξωσχολικής παιδείας και της
τότε αιδούς, της ακόμα αγροτικής κοινωνίας μας που αιώνες ζούσε από τα
εισοδήματα της μητέρας γης και όχι από την εκποίησή της.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος.
