Ήσαν δύο. Έμεινε η μία. Σήμερα καμία.
Αυτή είναι η
γιαγιά ελιά των Φούρνων.
Υπήρχαν δύο αδελφές, ίδιας ηλικίας, η μία κοντά στην άλλη, λίγο μετά τη μεγάλη στροφή καθώς κατηφορίζουμε προς Φούρνους.
Την
μία την έκανε ξύλα ο ιδιοκτήτης. Έφυγε από μέσα της η νύμφη του δέντρου
και, επειδή κάθε δέντρο έχει τη νύμφη του, δεν μπορεί να βρει δέντρο να
κατοικήσει.
Περιπλανιέται στην Ερμιονίδα θλιμμένη.
Θυμάμαι σκορπισμένο τον εντυπωσιακό κορμό της, ως μεγάλα κούτσουρα, στο χώμα. Δεν είχα τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου.
Μετά
από μία εβδομάδα φωτογράφισα τη μία που απόμεινε ορφανή. Εντυπωσιακή.
Την αγκάλιαζαν πάνω από 4 άτομα. Φαίνεται η διαδικασία των γηρατειών
της. Με τους
αιώνες θα κουφαλωθεί ο κορμός της και θα απομείνουνε 2-3 ανεξάρτητοι
φλοιοί που θα μοιάζουν σαν ανεξάρτητες ελιές, δηλαδή θα μοιάζουν με την
γιαγιά ελιά της μονής των Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης. Ως εκ τούτου
φαίνεται αμέσως το πόσο αρχαιότερη είναι η γιαγιά
ελιά της Ερμιόνης.
Μετά
από λίγα χρόνια την έχασα! Σκέφτηκα ότι θα την έκανε κούτσουρα για τη
φωτιά ο ιδιοκτήτης της. Με πληροφόρησαν ότι την αγόρασε η ιδιοκτήτης του
νησιού της
Κοιλάδας, την ξερίζωσε προσεκτικά και τη μεταφύτευσε στο νησί της.
Τουλάχιστον σώθηκε το δέντρο, γιατί κούτσουρα για τη φωτιά θα γινότανε.
Οι
Φουρνιώτες δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για αυτά τα μοναδικά μνημεία
της φύσης στον τόπο τους, παρ’ όλη την ευαισθησία που έδειξε ο
περιβαλλοντικός τους
σύλλογος για το Καταφύκι. Τόπος χωρίς μνήμη είναι ου τόπος.
Υπάρχουν
όμως και μερικές άλλες παλιές ελιές στους Φούρνους, όχι όμως σαν τη
γιαγιά ελιά της φωτογραφίας. Ας τις εντοπίσουν και διαφυλάξουν οι
Φουρνιώτες.
Σημείωση:
Καλά,
εδώ γίνεται της κακομοίρας με σφαγεία, δημάρχους πρώην και νυν,
εκκαθαριστές, παγιδευτές, σκευωρούς, γνωστά - άγνωστα πρόσωπα,
μπλοκοεισαγγελείς,
αρνιά και κατσικάκια που όνειρο της ζωής τους ήταν να σφαγούν στα
Δημοτικά Σφαγεία, και θα ασχολούμεθα με τις ελιές; Έλα ντε!
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
