Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ
Είν΄ένα κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου,
Ανάμεσα σε μαξιλάρι και μπαλκονόπορτα,
Παλιό, τριανταφυλλένιο, βολικό, με σκάλισμα.

Ένα συρτάρι έχει μόνο,
Ανοίγει με το ζόρι, μαγκώνει κλείνοντας,
Γκρινιάζει όταν μπουκώνει, χαλάει το κλείδωμα,
Το μπρούτζινο χερούλι, σα μισοφέγγαρο,
μου μένει μες στο χέρι, από το τράβηγμα,
και παρασύρετ΄όλο, από τη θέση του,
τα καλοκαίρια όταν, κάτω έχω άστρωτα.

Στο ταλαιπωρημένο παλιό συρτάρι μου,
φυλάω σωρούς αγαπημένα, μικροαντικείμενα,
φωτογραφίες, κάρτες, μοιραία εισητήρια

Κι έναν κομψό καθρέφτη χρόνων,
Που φέγγει όταν ανοίγω και τα εξώφυλλα,
Και φανερώνει απάτες, τ΄απομεσήμερα,
Το βράδυ αναστατώνει, το μισοσκόταδο,

Και το φεγγάρι κλείνει, με τα υπόλοιπα,
κρυμμένα φυλαχτά μου κι άλλα ευρήματα,
να το ΄χω θησαυρό μου, σα σπάνιο κόσμημα,
Όταν στον ουρανό μου, δεν είναι πρόχειρο,
Ή το παράθυρό μου, είναι κατάκλειστο,
Ή το παράπονό μου, κάνει παράσιτα.

Έχω ένα συρταράκι στο κομοδίνο μου,
Φυλάω το φεγγαράκι κι όλο το είναι μου.
Παλιό το κομοδίνο, το συρταράκι ζόρικο,
Το φεγγαράκι χώρεσε και να ταιριάξει μπόρεσε,
μ΄όλα τα μικροασήμαντα, του κόσμου μου οδηγήματα.
_________________________

22.03.2008, ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ