Eυφυΐα και καλοσύνη
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
Υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν υψηλή νοημοσύνη και ξεχωρίζουν από τους άλλους για την πνευματική τους ευστροφία, την ταχεία αντίληψη και την εξαιρετική οξύνοια στην
επίλυση διαφόρων προβλημάτων. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς είναι ιδιαίτερα προικισμένοι και διακρίνονται όχι μόνο για την ευφυΐα τους αλλά και για τα χαρίσματά τους και τις επιδόσεις τους στις Τέχνες (Μουσική, Ζωγραφική, Χορό κ.α), στον Αθλητισμό, την Επικοινωνία, τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά, την Τεχνητή Νοημοσύνη κ.α.
Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στις κορυφές της παγκόσμιας κοινότητας και οδηγούν ή
τουλάχιστον θέλουν να οδηγούν τη ζωή των ανθρώπων με τα έργα, τις εφευρέσεις, τις
ανακαλύψεις και την αισθητική τους σ’ ένα καλύτερο αύριο. Υποκλινόμαστε σ’ αυτούς για
την άριστη πνευματική ή σωματική τους υγεία και δύναμη και τους τιμάμε για τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες τους.
Μεταξύ αυτών αλλά και στον υπόλοιπο πληθυσμό της γης υπάρχουν και οι άνθρωποι που το δυνατό τους όπλο είναι η καλοσύνη. Δηλαδή η καλή ψυχική διάθεση απέναντι στους συνανθρώπους τους που δείχνεται με τις ευγενικές πράξεις και τους ενθαρρυντικούς λόγους. Δεν έχουν καμία σχέση με τις υποκριτικές εκδηλώσεις ευγένειας και φιλίας, που κρύβουν πολλές φορές τη ζήλεια και τον φθόνο. Είναι οι άνθρωποι που οι συμπεριφορές
τους σε όλα τα επίπεδα επαγγελματικά, κοινωνικά, οικογενειακά, ατομικά δίνουν προτεραιότητα στην ευφυΐα της καρδιάς και αγωνίζονται και προσπαθούν να «χτίσουν» τις σχέσεις των ανθρώπων σε στέρεα θεμέλια. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να γονατίζουμε.
Ο πατέρας της συναισθηματικής νοημοσύνης Daniel Goleman υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει δύο μυαλά. Τον συγκινησιακό νου και τον λογικό νου που πρέπει να βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία, για να καθοδηγούν σωστά τα βήματα του κόσμου.
Όταν μεταξύ τους υπάρχει ισορροπία, τότε το συναίσθημα «τροφοδοτεί και διαπλάθει τις
λειτουργίες του λογικού νου ενώ ο λογικός νους τελειοποιεί και μερικές φορές ασκεί βέτο
στην επιρροή των συναισθημάτων».
Τέλος να υπογραμμίσω πως σε κάποιες χώρες τα πρώτα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στην καλλιέργεια των συναισθημάτων και τη συμπεριφορά των μαθητών. Σε περιπτώσεις μάλιστα παραβατικότητας αναζητούν τις ευθύνες πρώτα στο σχολείο και μετά στην οικογένεια.
