Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Ο ελληνικός ουρανός 365 μέρες το χρόνο, σε ένα βραβευμένο βίντεο

Ένα timelapse βίντεο, του  Παναγιώτη Φιλίππου, με τον τίτλο «Greek Skies«, αφιερωμένο στον ελληνικό ουρανό, κέρδισε το βραβείο Best of the Fest των Hollywood International Independent Documentary Awards (HIIDA), καθώς συμμετείχε στην επίσημη επιλογή των Los Angeles Independent Film Festival Awards για τον μήνα Δεκέμβριο.
Για την πραγματοποίησή του βίντεο χρειάστηκαν 365 ημέρες, 55.000 φωτογραφίες, 825 ώρες λήψεων.
Ο φωτογράφος ταξίδεψε περίπου 8.400 χιλιόμετρα, από το Πήλιο και τον Βόλο, στα Μετέωρα, το Άγιο Όρος, την Αντίπαρο, μέχρι τα Καλάβρυτα και την Πάτρα για να συλλέξει όλα τα καρέ του.
To τελικό βίντεο χρειάστηκε 650 ώρες επεξεργασίας για να φτάσει στην τελική του μορφή.
Το έργο του  είναι αφιερωμένο στην μνήμη του πατέρα του, ενώ
όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος ο δημιουργός στην ιστοσελίδα του που γράφει χαρακτηριστικά:
«Μπαμπά τα κατάφερα, το βίντεο είναι έτοιμο. Ξέρω ότι δεν είσαι εδώ για να το δούμε μαζί και θέλω να με συγχωρέσεις που δεν έγραψα ‘στη μνήμη του’ γιατί η αλήθεια είναι πως δεν με άφησε ποτέ και δεν θα με αφήσεις ποτέ.
Η ανοσοκαταστολή μου δεν με πτόησε, ούτε το κρύο ή η ζέστη. Αυτό που κράτησε εκεί έξω μπαμπά ήσουν εσύ, γιατί ήσουν εκεί έξω, πάνω στον ελληνικό ουρανό, κάθε φορά που γυρνούσα την κάμερά μου στον ουρανό, κοιτούσα εσένα. Μπαμπά, το βίντεο είσαι εσύ, εσύ είσαι το Greek Skies».

Ο Κωνσταντίνος Φιλίππου, πατέρας του Παναγιώτη, πέθανε από καρκίνο, ενώ από την ίδια νόσο είχε χτυπηθεί και ο ίδιος ο Παναγιώτης. Όπως αναφέρει στο προσωπικό του blog, οι γιατροί του έδιναν τρεις έως έξι μήνες ζωής, όμως ως εκ θαύματος, όχι μόνο βρήκε τη δύναμη να μην τον πάρει από κάτω, αλλά κατόρθωσε τελικά και νίκησε τον καρκίνο: «Ο καρκίνος ήταν το πολυτιμότερο δώρο που μου έστειλε ο Θεός. Ξέρω πως ακούγεται περίεργο, αλλά μέσα από αυτή τη διαδικασία, κατάφερα να ανακαλύψω ποιος είναι ο καλύτερός μου φίλος, οι καλύτεροί μου φίλοι, αυτοί που θα έπρεπε να είναι μαζί μου και στις καλές στιγμές. Επίσης κατάφερα να δω αν ο «πλησιέστερος» σε μένα άνθρωπος άξιζε να είναι δίπλα μου, κάτι που αποδείχθηκε πως δεν άξιζε. Κυρίως όμως, κατάφερα να δω την ζωή από μία εντελώς διαφορετική οπτική».
blogs.sch