Είδα στον ύπνο μου μπιφτέκια. ΄Οχι ψημένα. Αφροπλασμένα,
έτοιμα να μπουν στο φούρνο ήτανε- έτσι, σαν αστραπή περάσανε. Με την τσίμπλα
στο μάτι, κατευθύνομαι προς ένα '' Σύγχρονο Ονειροκρίτη'' απ' το παζάρι των
ρακοσυλλεκτών που έχω στο ράφι, φετίχ, των συγγραφέων ΄Ατμα Ράχαμα- Ζαμπούκε-
Παζίνη, σε μετάφραση του συμπατριώτη ποιητή και μεταφραστή Δ. Π. Κωστελένου.
Πάω στο Μ ( με αλφαβητι- κή σειρά ερμηνεύονται τα όνειρα), ξεφυλλίζω, Μπάμιες,
Μπιζέλια, μάλιστα... , τα μπιφτέκια πουθενά.
Θυμάμαι τον Ταχτσή πού δεν έχανε ευκαιρία να με κουρδίζει, το
' 83, πούχα πάει σπίτι του μ'
ένα σενάριό μου πάνω σε κάποιο ημιτελές διήγημά του και χρειαζόμουνα
πληροφορίες για το φαγητό της εποχής -το 1933- που εξελισσότανε η ιστορία. ''Τί
τρώγανε; Μπιφτέκια;'', τον είχα ρωτήσει θυμάμαι.''΄Οχι μπιφτέκια, παιδί μου.Δεν υπήρχαν τότε αυτά τα πράματα..παϊδάκια....'', μούχε απαντήσει κάθετος. Άν
πάω στους κεφτέδες;, αναρωτιέμαι, ξεφυλλίζοντας ήδη προς το Κ τον Ονειροκρίτη
΄Ατμα Ράχαμα. Η μια συμφορά πίσω απ' την άλλη, πρωινιάτικα : ΄Οποιος τούς δει
πίκρες τον περιμένουν, αν δεις, δε, ότι τούς τηγανίζεις, άδικα τις ικανότητές
σου σκορπίζεις ( ευτυχώς δεν τους είδα, ήταν μπιφτέκια ωμά 100%- όρκο παίρνω ).
Πάω στο Google- , πληκτρολογώ Μπιφτέκια -τίποτα- πληκτρολογώ Κεφτέδες- τα ίδια
και τα όμοια, της σχολής ΄Ατμα Ράχαμα και η μονδέρνα τεχνολογία. Βρε, δεν
πληκτρολογώ μπριζόλες, λέω μόνος μου, έτσι τρελλά, και με περιμένει μεγάλη χαρά
:'' ψητές μπριζόλες στη σχάρα ίσον πλούτη και κέρδη πολλά. Οι χοιρινές
προμηνύουν ευτυχία, οι βοδινές αγάπη, και οι αρνίσιες τρυφερότητα''. Επιπλέον,
έχω βοηθό στις αναζητήσεις μου και την μαμά :
'' Ε, μπριζόλες δεν είναι κι
αυτά; Τι άλλο είναι οι κεφτέδες, από κρέας κομμένο σε κιμά;'' Είμαι με τον
βασιλιά γενιά, λοιπόν, απ' τη μια ο Ταχτσής με τα παϊδάκια , απ' την άλλη η μαμά
με τα μπριτζολάκια. ΄Οχι θα κάτσω να σκάσω για τα μπιφτέκια που είδα στο
όνειρο!
