Στα ΑΝ προσθέτω

Σχετικά με το :Και άλλο ένα ΑΝ

Το απλούστερο όλων.

 

Από τότε που άρχιζαν να κτίζονται εξοχικά με μέτωπο τη θάλασσα, μικρά ή βιλάρες δεν έχει σημασία, φωνάζουμε για καταπάτηση αιγιαλού, παράνομες κατασκευές επί του αιγιαλού, παράνομα μπαζώματα και έργα στη θάλασσα και τόσα άλλα.

Αυτά δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Τα αγαθά αυτά είναι δημόσια αγαθά, δεν έχει κανένας ιδιώτης δικό του αιγιαλό ή ιδιόκτητο κομμάτι θάλασσας.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση ο ιδιότης θα πάει ως μάρτυρας.

Επεμβαίνει αρμόδια δημόσια υπηρεσία και κάνει μηνύσεις (νομίζω τη λένε δημόσια μήνυση).

Δηλαδή η αρμόδια δημόσια υπηρεσία, μαζί με τους επιθεωρητές περιβάλλοντος κάνει έναν περίπλου των ακτών μας, καταγράφει ταχύτατα της παρανομίες (σήμερα υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα, ώστε να μετράς μέχρι το χιλιοστό και με φωτογραφίες και σχέδια να τεκμηριώνεις), βρίσκει ταχύτατα τους ιδιοκτήτες που έχουν παρανομήσει στη ζώνη αιγιαλού, και τους πάει στο δικαστήριο. Ούτε μάρτυρες χρειάζεται, ούτε καταγγελίες, ούτε τίποτα, Υπάρχουν θεσμοί, σαφείς νόμοι, και ελεγκτικές δημόσιες υπηρεσίες.

Συμβαίνουν λοιπόν δύο πράγματα:

Ή δεν υπάρχουν παρανομίες στη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των υποθέσεων, δηλαδή οι ιδιοκτήτες έχουν ενεργήσει νόμιμα επί του αιγιαλού και της παραλίας, ή με εξειδικευμένους νομικούς έχουν νόμιμα εκμεταλλευθεί κάθε παραθυράκι νόμου, άρα όλα είναι νόμιμα, εκτός ελαχίστων υποθέσεων.

Ή υπάρχει εκτεταμένη παρανομία που βέβαια μόνον οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά. Οι ιδιώτες δεν μπορούν.

Ένα δημοτικό συμβούλιο που είναι πολιτικό όργανο μπορεί, αν διαμορφώνει την άποψη ότι κάτι γενικευμένο και σοβαρό συμβαίνει, μπορεί να πάρει πολιτική απόφαση και να απευθυνθεί στην αρμόδια υπηρεσία. Τι νόημα θα έχει να κάνει μηνύσεις σε ιδιοκτήτες και να μπλέκουν δικαστικά οι Δημοτικοί σύμβουλοι;

Άρα σχεδόν όλα είναι θέματα θεσμών, ελέγχων και εφαρμογής των νόμων από αρμόδια δημόσια όργανα.

Ε! η χώρα μας ως προς αυτά είναι εκτός Ευρώπης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καλά κάνει. Και παρ' όλο που διάγουμε από το 1974 τη μεγαλύτερη περίοδο της ιστορίας μας με δημοκρατικό πολίτευμα και ευημερία, παρ' όλο που θέλουμε να γίνουμε Ευρωπαίοι, σε αυτά τα θέματα, δηλαδή στη λειτουργία των θεσμών, οι πολιτικές αποφάσεις μας ήταν να μείνουμε στα επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος