«Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», ένα κλαράκι ελιάς από την πατρίδα

Τι νέα από την πατρίδα; 
   «Και ένα κλαράκι να φτάσει μέχρι το σπίτι μου, από την Ερμιόνη, μού δίνει χαρά... Ζω μακριά της, δεν μπορώ να είμαι εκεί… Την αγαπώ, είναι η πατρίδα μου. Κι αν η ζωή τα φέρνει δύσκολα δε μου φταίει, την αγαπώ. Σαν Μπήλιω αισθάνομαι περισσότερο Ερμιονίτισσα από εκείνους που κατοικούν εκεί και τη ζουν καθημερινά. Έχω μια σχέση μάνας – παιδιού… Την έχω αποχωριστεί, τη νοσταλγώ».

Αυτά τα λόγια έβγαλε από την καρδιά της, η αγαπητή μου φίλη Μπίλιω Μερκούρη. Και ο λόγος είναι γιατί έμαθε πως το Περιοδικό που το διάβαζε με λαχτάρα, «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», σταμάτησε να βγαίνει μετά από τις καταγγελίες κάποιων.

            «Εμάς μας σκέφτηκαν που ζούμε μακριά και περιμένουμε πώς και τι να μάθουμε ένα νέο, να δούμε φωτογραφίες, να ξαναζήσουμε τις παιδικές μας αναμνήσεις, να πάρουμε χαρά και ζωή; Σ’ εμάς τι έχουν να πουν; Ή δεν πρόκειται να τους ταράξει η συνείδησή τους γιατί δεν μας λογαριάζουν; Γιατί σκέφτονται εγωιστικά;

            … Της υποσχέθηκα πως θα τα γράψω και καταθέτω εδώ τα αγνά της συναισθήματα, την αγάπη για την πατρίδα της και ερωτηματικά γεμάτα αγωνία.

Γνωρίζω ότι δεν θα τα δει στον προσωπικό της υπολογιστή, γιατί ενημερώνεται μόνο με έντυπα και επιστολές. Κι όταν τα έντυπα σταματούν, σταματάει η ενημέρωσή της από την πατρίδα, όπως και σε πολλούς άλλους, ανώνυμους, σιωπηρούς θεατές καυγάδων που χτίζουν τοίχους και εμποδίζουν την επικοινωνία με τη γενέθλια γη.

 Ίσως κάποια επιστολή συγγνώμης να ψάξει να τη βρει… κι ένα κλαράκι ελιάς από την πατρίδα της…

                                                            Μια φίλη της

… Καλά  τα νέα από την πατρίδα

Αγαπητή μας φίλη, Μπίλιω, που μοιράστηκες μαζί μας την αγάπη σου για την Ερμιόνη, έχεις ένα καλό νέο να περιμένεις.
Το ίδιο και οι φίλοι αναγνώστες του  περιοδικού.

Ευτυχώς! Το περιοδικό σύμφωνα με πληροφορίες μας, ετοιμάζεται να επανεκδοθεί!

Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης