Μια «χρονομηχανή», για … «μεγάλα» και μικρά παιδιά, στην Ερμιόνη!

Πηγή:enimerosipeloponnisou

Τις πύλες του άνοιξε το Μουσείο Παιδικών παιχνιδιών στην Ερμιόνη, υπό την διαχείριση του Ερμιονικού Συνδέσμου και την ανιδιοτελή επιμέλεια και ανυπέρβλητη προσφορά της κ. Μαρίας Τράκη. Το Παιδικό Μουσείο στεγάζεται πλέον, στην ανακαινισμένη και ειδικά διαμορφωμένη οικεία, του αείμνηστου δασκάλου, Μιχαήλ Παπαβασιλείου.

Η σκηνή Καραγκιόζη που κοσμεί το μουσείο,

δια χειρός… Χαρίδημου

Όπως μας είπε ο πρόεδρος του Ερμιονικού Συνδέσμου,  κ. Γιάννης  Σπετσιώτης, αναφορικά με την ιδέα: « Ουσιαστικά μέσα από την λειτουργιά του μουσείου παιδικών παιχνιδιών θέλουμε να δώσουμε συνέχεια, στα οράματα του αείμνηστου και μεγάλου πνευματικού ανθρώπου Μιχαήλ Παπαβασιλείου, οποίος υπήρξε πραγματικά πρωτοπόρος ….Το 1950 έπραττε όσα οι καθ ύλιν αρμόδιοι, προσπαθούν να υλοποιήσουν  σήμερα… Έκανε τότε, σχολικούς συνεταιρισμούς, επέτρεπε την παρουσία των γονέων, στις σχολικές αίθουσες κατά την διάρκεια του μαθήματος, διοργάνωνε θεατρικές  παραστάσεις, έφτιαχνε με τους μαθητές,  σχολικούς κήπους… Μέχρι και θεία λειτουργιά έκανε, στον ιερό ναό της Αρχαίας Αθηνάς στο «Μπίστι», για να συνδέσει το αρχαιοελληνικό πνεύμα, με το χριστιανικό στοιχείο, διότι εικάζεται ότι ο ναός, χρησιμοποιήθηκε από τους πιστούς ,των πρώτων χριστιανικών χρόνων… Στην Ερμιόνη του ‘50! 

Η ψυχή του παιδικού μουσείου, κ. Μαρία Τράκη με τον

πρόεδρο του Ερμιονικού Συνδέσμου, κ. Τάκη Σπετσιώτη

Η κ. Μαρία Τράκη, ξανά πίσω

στα… μουσειακά θρανία…

Είχε ο ίδιος εκφράσει την επιθυμία, μέσα στην διαθήκη του, μετά τον θάνατό του, να γίνει το σπίτι του, ένα πολιτιστικό κέντρο. Εμείς ως Ερμιονικός Σύνδεσμος, με την ανιδιοτελή προσφορά των μελών μας, ανακαινίσαμε την οικεία «Παπαβασιλείου» και αποφασίσαμε να το μετατρέψουμε, σε Μουσείο
παιδικών παιχνιδιών. Την οργάνωση και την λειτουργιά του, αναθέσαμε στην κ. Μαρία Τράκη, η οποία
πραγματοποίησε ταξίδια στο εξωτερικό, ώστε να επισκεφτεί ξένα αντίστοιχα μουσεία και να εμπνευστεί ιδέες, διότι
στην Ελλάδα είναι λιγοστά… Με κέφι «ρίχτηκε στην δουλειά» και επωμίστηκε, μια μεγάλη ευθύνη. Εμείς ως ελάχιστη αναγνώριση, προς την ανιδιοτελή της προσφορά, διότι οργάνωσε,  έστησε,  διέθεσε μια τεράστια προσωπική συλλογή παιχνιδιών,  αλλά και δαπάνησε πολλά χρήματα από την τσέπη της,  θεωρήσαμε ηθική υποχρέωση, να δώσουμε στην αίθουσα του μουσείου, το όνομα της…(Mαρία. Ι. Τράκη). Την  εθελοντική προσφορά, ο τόπος την έχει ανάγκη και αντί να την «τορπιλίζουμε» ως θεσμό,  θα πρέπει με κάθε τρόπο, να την στηρίζουμε και να την προβάλλουμε.»

Η «ψυχή» αυτού του πολιτιστικού εγχειρήματος κ. Μαριά Τράκη, μιλώντας στην
«Ενημέρωση Πελοποννήσου» εξέθεσε τους λόγους που την ώθησαν στην υλοποίηση της ιδέας του μουσείου παιδικών παιχνιδιών στην Ερμιόνη: «Ήθελα να αναδείξουμε την αξία του δημιουργικού παιχνιδιού… Τα παιδιά τότε σκεφτόντουσαν τρόπους και κατασκευές παιχνιδιών… Μόνα τους έφτιαχναν τους χαρταετούς, τους βόλους, δημιουργούσαν διάφορα παιχνίδια,  με τα οποία θα απασχολούνταν, τα απογεύματα και στον ελεύθερο χρόνο τους. Τα δημοφιλέστερα παιχνίδια, ήταν το τσέρκι ή αλλιώς «κανάρι», τα «δαχτυλίδια» δηλαδή  με το βαρέλι,  που τα κύλαγαν στον δρόμο. Επίσης, ήταν το λεγόμενο σε εμάς «πίτσι» ή «ξιλίκι»… Για τα κορίτσια ήταν οι κούκλες, τις οποίες έφτιαχναν συνήθως η μαμά ή η μεγάλη αδερφή… Μόνα τους έραβαν τα φορεματάκια τους, τις βάφτιζαν και τις πάντρευαν… Η ειδοποιός διαφορά, ήταν ότι τα αγόρια έπαιζαν έξω στις αλάνες, ενώ τα κορίτσια μέσα στο σπίτι. Θα ήθελα να επισημάνω πως στο μουσείο, όλα τα εκθέματα απεικονίζουν παιχνίδια της παλιάς Ερμιόνης. Στο στήσιμο του μουσείου, με βοήθησε με τις τεχνικές του συμβουλές και τις καλλιτεχνικές του παραινέσεις, ένας σπουδαίος μουσειολόγος, ο κ.Τάκης Μαυρωτάς,  ο οποίος διευθύνει,  το ίδρυμα «Θεοχαράκη». Λαμβάνοντας υπόψη και την επιθυμία των παιδιών, να παρουσιαστεί και Καραγκιόζης, επικοινώνησα με τον κ. Χαρίδημο, που ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την ιδέα μας, κατασκευάζοντας ο ίδιος σκηνή Καραγκιόζη, για το μουσείο μας… Πιστεύω πως έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η αίθουσα,  έχει χαρακτήρα παιδαγωγικό και λαογραφικό. Είναι εντυπωσιακό ότι τα σημερινά παιδιά δεν τα απαξιώνουν τα παλιά παιχνίδια, αντιθέτως τους παρακινούν το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Όσο για τους μεγάλους, αρκετοί στα εγκαίνια δεν μπορούσαν να κρύψουν τα  δάκρυα συγκίνησης , δεδομένου ότι η αίθουσα του παιδικού μουσείο, λειτουργούσε για τους περισσότερους σαν «χρονομηχανή»,  μεταφέροντας τους πολλά χρόνια πίσω,  στα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια»…