Να μου λείπει η ευγενική ολιγάρκεια του κ. Χριστιανόπουλου. Ζει καλά, λέει, με 590 ευρώ σύνταξη συν ακόμα 100 που του τσοντάρει μηνιαίως ο εκδότης του. Δεν έχει παιδιά να σπουδάσει ο ποιητής μας, ούτε νοιάζεται για τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου που θα πιάνουν δουλειά με 500 ευρώ, όσα θα βρίσκουν και δεν θα μένουν άνεργα. Στην ηλικία του κ. Χριστιανόπουλου, αυτά τα παιδιά, όταν φτάσουν, δεν θα παίρνουν ούτε 500 ευρώ σύνταξη. Και δεν θα πρόκειται περί ευγενικής ολιγάρκειας, αλλά περί επιβεβλημένης πενίας. Αισχρής και ατιμωτικής. Να μου λείπει, επίσης, και η αποστροφή του κ. Χριστιανόπουλου για τα πολιτικά –πολιτική στάση είναι και αυτή, απλώς άγονη, ατελέσφορη και ναρκισσιστική. Και τέλος, να μου λείπει η «ανησυχία» των καθεστωτικών (ορισμένων εξ αυτών) διανοουμένων από το ύψος του Παλατίνου Λόφου -οποία αβρότης και τι στρογγύλεμα!
Ανησυχούν και αυτοί, δεν λέω, αλλά καθώς σηκώνουν ένα φρύδι κατηγορώντας το λαό για λαϊκισμόμε το δάκτυλο υψωμένο, από το Πρυτανείο του απευθύνονται ή από το Πραιτόριο;
Όμως, όταν η πόλις κόβεται στα δύο (ή μήπως δεν έχει κοπεί;) όλοι πρέπει να παίρνουν θέση καθώς έλεγε κι ο Σόλων –καλό είναι να γνωρίζουμε ποιος λέει τι!
Αλλά εκεί που η κωμωδία βρίσκει τον Πλαύτο της είναι στην περίπτωση του ΚΚΕ. Ως τώρα κατηγορείται το ΚΚΕ από τους αντιπάλους του ότι «διαμαρτύρεται αλλά δεν προτείνει λύσεις». Ε, για το ίδιο ακριβώς κατηγορεί το ΚΚΕ με τη σειρά του τους «αγανακτισμένους»! Ότι διαμαρτύρονται αλλά δεν προτείνουν λύσεις!
«Ποια είναι η πολιτική λύση που προτείνουν οι ονομαζόμενοι αγανακτισμένοι; Καμία!»αποφαίνεται ο
κ. Παφίλης και διαπιστώνει ότι «υπάρχει ένας κόσμος όντως αγανακτισμένος που δεν αντιλαμβάνεται (σ.σ.: !!) το βάθος των πολιτικών εξελίξεων, θέλει να εκφραστεί και μπλέκεται (σ.σ.: !!) και παγιδεύεται (σ.σ.: !!) σε μια διαμαρτυρία, η οποία είναι αδιέξοδη, γιατί δεν δίνει καμία λύση».
Χαρά που θα έκανε ο Λένιν για τους επιγόνους του! Κυρίως όταν διακριβώνουν ότι ο λαός μπορεί να «παγιδεύεται» από τον εαυτόν του –χαρά έως δακρύων...
Όμως αν οι κομμουνιστές του καιρού μας ή μάλλον οι ηγέτες τους πιστεύουν ότι ο λαός μπορεί να «παγιδεύεται» από τον εαυτό του, εξηγείται γιατί το ΚΚΕ μπορεί να συμμαχεί πλέον μόνο με τον εαυτό του...Κάτι που πρέπει να αλλάξει όσο υπάρχει ακόμα καιρός
*Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, 03.06.2011
Ευχαριστούμε τον Κώστα Κ. που το πρότεινε
