Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Την Κυριακή 13 Σεπτέμβρη πήγαμε Βεάκειο..

Και είδαμε την παράσταση        ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
                                            Από την πειραματική ομάδα ΄΄ΦΩΣ΄΄

Μια παράσταση ανάταση ψυχής ,χωρίς υπερβολές , με εξαιρετικές ερμηνείες από ερασιτέχνες ηθοποιούς και χορευτές που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια προσπάθεια να προσεγγίσουν θέματα που αφορούν όλους μας , να «αγκαλιάσουν» φόβους και ερωτηματικά, συναισθηματικές
ανασφάλειες, ψευδαισθήσεις και αγωνίες σ ένα παιχνίδι κίνησης και λόγου.
Εξαιρετικές  οι κυρίες Κούκα και Αλκαίου.

Καμαρώσαμε την δικιά μας Κική Σέρφα και την μικρή της Λίλιαν και πήραμε την υπόσχεση μετά από πρόταση της Κικής ότι το επόμενο καλοκαίρι θα χαρούμε την παράσταση στην Ερμιόνη.

Χορογραφίες Μαρ. Παπαδοπούλου-Καλλιόπη Κούρου-Δάφνη Γκότση
Μουσική επιμέλεια Νίκος Κούρος
Σκηνοθεσία Μαριάννα Παπαδοπούλου
Κείμενα Καλλιόπη Δράκου



Μερικά αποσπάσματα από τα δυνατά κείμενα της παράστασης..

ΕΦΗΒΕΙΑ
Θυμάσαι που είχαμε μια έμφυτη απέχθεια στους κανόνες?
Από μικρές αισθανόμασταν αυτή τη φωτιά να σιγοκαίει. Μεγαλώσαμε και δεν τα καταφέραμε να σπάσουμε τα δεσμά της συντήρησης που τόσο κατηγορούσαμε.
Ν’ αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες μας.

ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΟΥΡΑΝΟ
Σ’ ένα κομμάτι του ουρανού στοιβάζω τα όνειρα μου και ξεγλιστρώ. Με τα βλέφαρα βαριά παρακολουθώ αυτό το θέατρο σκιών.
Φωτίζω την αλήθεια μου ‘’Πατούν στα νύχια’’ οι ενοχές μου. Προτιμώ να λυγίσω παρά να ακουμπήσω την πλάτη μου στην άγνοια. Θα σηκωθώ ξανά.
Ο έρωτας μου μιλά. Χόρεψε μου για να αντέξω πέρα από τον χρόνο. Καίγονται τα πέλματα μου στο πάτωμα. Κάθε βήμα και ανάμνηση, μέχρι η απόγνωση να γίνει τέλεια. Τα τεντωμένα μου ακροδάχτυλα κρατούν την προσευχή μου που γίνεται ικεσία και την προσφέρω στην αρχαία κλεψύδρα του χρόνου. Φοβάμαι να μη γίνω αυτό που πασχίζω να ξεχάσω. Αγρυπνώ, πλανιέται το κορμί μου ριγεί.

Ποιος σωπαίνει την κραυγή?

ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ
Θέλω να σταματήσω να θάβω την οργή μου, και να μεγαλώνω τη θλίψη μου. Προσπαθώ να αγαπήσω από την αρχή τον εαυτό μου για να αισθανθώ ελεύθερη. Και ίσως τώρα να μπορώ να αντιμετωπίσω όλα όσα μου αποκαλύπτει η αλήθεια των πραγμάτων γύρω μου, μια αλήθεια με την οποία δεν υπήρξα ποτέ σύμμαχος. Ο άνθρωπος γερνά όταν σταματήσει να ονειρεύεται.
Ωραία νέα και ευτυχής.

ΛΕΓΚΩ
Δεν σωπαίνω! Θα χάσω την νιότη μου! Πληγές οι εικόνες γύρω μου. Την σκέψη μου δεν ναρκώνω! Χρόνια και χρόνια θέλουν να μεγαλώνω στον κόσμο της πλάνης, εκεί που τρέφονται φόβοι, σ’ ένα μέλλον αβέβαιο. Δεν θα αφήσω να ροκανίσουν το μυαλό μου! Δεν θα επιτρέψω να μου στερήσουν τη γνώση της αλήθειας! Η πίστη δεν ζαρώνεται. Θα πιαστώ από μια άκρη του ουρανού για να δω την ζωή, κλονίζοντας τα θεμέλια της υποκρισίας τους.

Δεν θα αφήσω την ψυχή μου να στεγνώσει. Θα χαράξω μια ζωή χωρίς διαρροές.

Ελεύθερη θα κρατώ τον ήλιο στη χούφτα μου. Τα όνειρα δεν θα αιμορραγούν.

ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ.
Μια πάλη είναι η ζωή, όχι για τους άλλους αλλά για τον ίδιο τον εαυτό μας. Βρίσκω το κουράγιο να γυρέψω την αλήθεια στο ημίφως της μνήμης. Η σύγκρουση αναπόφευκτη. Φοβάμαι, πικραίνομαι, απορρίπτω, ονειρεύομαι, αναζητώ, ελπίζω.

<<Δυνατός είναι εκείνος που λυγίζει>>. Και εγώ λυγίζω αναζητώντας τον σκοπό μου. Αποδέχομαι τη φύση μου, την καλή και την κακή.
Δεν θέλω να παραμένει ξένος ο ευατός μου γιατί θα καταντήσει εχθρός.
Τον γνωρίζω βήμα-βήμα, πέφτω πάνω του, αγκαλιάζω τις απόκρυφες σκέψεις μου και μαθαίνω για τη ζωή.

ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΜΑΜΑ
Όταν κοιτάζω στο σκοτάδι μπορώ να σκέφτομαι καλύτερα. Το σκοτάδι ζωντανεύει τις απειθάρχητες ανησυχίες μου και με βοηθά να ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά!
Ονειρεύομαι τον έρωτα που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κομμάτι χρόνου και ένα σύμβολο φυγής.

ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΑ
Σένα βράδυ μοναξιάς χαμήλωσα το βλέμμα. Ξεκίνησα ταξίδι από την αρχή,
μακριά σου. <<Φθαρτά είναι τα σώματα και μόνοι η ψυχή είναι άφθαρτη και αμέτρητη. Η ψυχή δεν σκοτώνεται, ούτε φθείρεται, ούτε φθείρει. Και αν σκοτωθεί το σώμα αυτή δεν χάνεται>>. Η ψυχή πετά μακριά τα παλιά σώματα και ντύνεται με άλλα καινούργια. Άναρχοι και αμετάβλητοι Δρυίδες με πλησιάζουν κυκλικά και αφήνουν τις πεταλούδες να περιπλανηθούν. Πολλές ζωές πολλοί δάσκαλοι.

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ακροβατώ πάνω από λάθη που αγάπησα και μαζί με αυτά αγάπησα και τον ευατό μου από την αρχή. Η Αγάπη είναι η Αρχή και το Καλό Αθάνατο.
Με αυτά πορεύομαι εξουδετερώνοντας δισταγμούς, αφαιρώντας αμφιβολίες.
‘Όσο πιο πολύ φως απλώνεται μέσα μου τόσο πολύ λιγοστεύει το σκοτάδι γύρω μου. Θεέ μου! Πόσο ανάλαφρη νιώθω, σχεδόν πετάω.

Ο ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ
Σύνταγμα της Ελλάδος
Άρθρο 1ο-Παράγραφος 1

Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας .