Καιρός κάλμα. Περπατώντας όλο το κρηπίδωμα στα Μαντράκια, από ανατολικό μόλο μέχρι μαντράκι Φολώκα, τέσσερα πράγματα εντυπωσιάζουν:
1). Δεν υπάρχουν καθόλου φύκια στον εγγύς του κρηπιδώματος βυθό. Μια αχνή σκόνη, ουσιαστικά τσιμεντόσκονη, επικάθηται επί του βυθού.
2). Δεν υπάρχουν τα γνώριμά μας ψάρια στον βυθό: Πέρκες, χύβες, κοκωβιοί, σπάροι, λεβέρες, γαρίδες, καβούρες κ.λ.π. Ούτε χταπόδια. Ερημία που λέμε.
3). Δεν υπάρχουν πορφύρες, καρτσίνες, θρουμπίλια.
4). Δεν υπάρχουν οι γνωστοί μας αχινοί. Ένα ξενόφερτος αχινόςαπό τον Ινδικό Ωκεανό του είδους Diadema Setosum έχει απλωθεί στον βυθό. Ζει μέχρι τα 95 μέτρα βάθος. Έχει πολύ μεγάλα αγκάθια που στα άκρα τους φέρουν δηλητήριο. Ο αχινός αυτός έχει έρθει από τη διώρυγα του Σουέζ και περί το 2010 άρχισε να απλώνεται στα Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Ανατολική Πελοπόννησο.
Ο εγγύς βυθός στα Μαντράκια, ακόμα και με το μπάζωμα (χώματα και πέτρες) που έγινε πριν τη γενική τσιμεντόστρωση και το τσιμεντένιο κρηπίδωμα, ήταν γεμάτος φύκια, ψάρια και χταπόδια. Γιατί σήμερα αυτή η ερημία, παρόλο που η θάλασσα είναι πεντακάθαρη πλέον;
Ψάχνοντας λίγο το θέμα ιδού κάποια συμπεράσματα: