ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
Όπως η χλόη φύεται στις χαρακιές των βράχων
Όπως πυκνώνει στα κενά και ανυψώνεται
Ανάμεσα από ξύλα πέτρες και νερά η περικοκλάδα
Έτσι κι η θλίψη μου θεριεύει χόρτο πρόθυμο
Καταλαμβάνοντας κενά της αμεριμνησίας
Και βάζοντας φωτιά σε γλυκασμούς
Χορταριάζω ολόκληρος από μελαγχολία
Και δεν φταίει γι΄ αυτό ο καιρός κι η εποχή
Παρά μόνον ο κρύος άνεμος
Που μέσα μου φυσάει
Κι έχει σκοπό να με παγώσει
Και να με σπάσει σαν το κρύσταλλο
Ηλίας Κεφάλας
[Ἀπὸ τὴ συλλογή μου «Γραφέας τοῦ φυσικοῦ ἔπους», 2021]
Έλλη Βασιλάκη
