ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
Με αφορμή την επέτειο των 119 χρόνων από
τον θάνατο του Γεωργίου Ιω. Μίληση (5-12-1898), ακολουθεί μία ακόμα αναφορά μας
στον επιφανή πολιτικό της Ερμιονίδας.
Γιάννης
Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝ. ΜΙΛΗΣΗΣ
(1824 - 1898)
Στο επετειακό μνημόσυνο των 119 χρόνων από τον θάνατο του Γεωργίου Ι.
Μίληση, επιφανούς πολιτικού άνδρα της Ερμιονίδας, θα αναφερθούμε σε δύο
«ντοκουμέντα» που ανακαλύψαμε κατά την διάρκεια των ερευνών μας στους φακέλους
των Γενικών Αρχείων του Κράτους.
Πρόκειται για δύο ιδιόγραφα ολιγόλεξα σημειώματα, άριστα διατηρημένα, με
τα οποία ο Γεώργιος Ι. Μίλησης ζητούσε από τους τότε αρμοδίους τον διορισμό δύο
εκπαιδευτικών στα Δημοτικά Σχολεία Ερμιόνης και Κρανιδίου. Το πρώτο αφορά τον
δημοδιδάσκαλο Ιωάννη Παπαγεωργίου και τον διορισμό του στο Δημοτικό Σχολείο
Αρρένων Ερμιόνης. Είναι γραμμένο με μπλε χρώμα σ’ ένα μικρό τετράγωνο χαρτί, το
καλοκαίρι του 1893 (φωτό).
Το δεύτερο αναφέρεται στη δημοδιδασκάλισσα Δέσποινα Οικονόμου και
συγκεκριμένα στον διορισμό της «εις το εν
Κρανιδίω Σχολείον των Θηλέων». Είναι
γραμμένο με πένα και μελάνι σε χαρτί μικρού μπλοκ, το καλοκαίρι του 1895. Οι
προαναφερόμενοι, όπως διαπιστώσαμε από την έρευνά μας, ευνοήθηκαν από την
παρέμβασή του, αν και ο Μίλησης είχε αποχωρήσει κατά τους χρόνους εκείνους από
την πολιτική σκηνή του τόπου. Εμείς ανακαλύπτοντας τον …θησαυρό, «τα
τυχερά των κόπων μας», αστειευτήκαμε και γελάσαμε με την καρδιά μας.
Φανταστήκαμε τους ενδιαφερομένους να χτυπούν με συστολή την αυλόπορτα
του γηραιού πολιτικού. Την οικονόμο να τους καλωσορίζει και να τους οδηγεί στο
σαλόνι του σπιτιού, όπου με αγωνία αναμένουν τον …σωτήρα τους. Όταν εκείνος
παρουσιάζεται σκύβουν, του φιλούν το χέρι και με απέραντο σεβασμό που τον
μαρτυρεί η γλώσσα του σώματος, με τρεμάμενα λόγια ζητούν την παρέμβασή του στο
προσωπικό τους θέμα. Εκείνος τους ακούει προσεχτικά και κουνώντας το κεφάλι του
συγκαταβατικά αποχαιρετώντας τους, τους λέει: - Πηγαίνετε στο καλό και όλα θα
τακτοποιηθούν…. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σχολιάσαμε γελώντας.
Σαν σήμερα, όμως, το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου του 1791, άφησε
την τελευταία του πνοή σε ηλικία 35 χρόνων, μετά από πολύμηνη ασθένεια, «το παιδί θαύμα της Μουσικής», ο Β. Α. Μότσαρτ. Από το τιτάνιο έργο του,
«ανέκτιμητο κειμήλιο του ανθρωπίνου
πνεύματος», διαλέγουμε και σας προτείνουμε να ακούσετε τον υπέροχο ύμνο που
συνέθεσε λίγους μήνες πριν πεθάνει «Ave venum corpus!» (Χαίρε σώμα αληθινό!) με στίχους υπέροχους και
μουσική χαλαρωτική σαν από παιδικό νανούρισμα παρμένη!