Κάππαρη, η υπερτροφή
Φωτ: Η κάπαρη στο Μπίστι Ερμιόνης
«Κυνόσβατο», «καπρία», «μήλο του κόρακα», «φιδόσκορδο»,
«φιδοστάφυλο», «θαλλία», «πετραία», «ολόφυτο», «ιωνίτη», «αείχλωρο»,
«ιππομανές» «τριχομανές». Έτσι αποκαλείται η κάππαρη σε διάφορα μέρη
της Ελλλάδας.
Περιγραφή
Είναι αγκαθωτός θάμνος, ο οποίος
είναι στρωμένος κυκλικά στη γη, με αγκάθια αγκιστρωτά σαν τη βάτο,
φύλλα στρογγυλά, όμοια με της κυδωνιάς, και καρπό σαν της ελιάς, ο
οποίος όταν ανοίξει, βγάζει ένα λευκό άνθος, που όταν πέσει,
αποκαλύπτεται κάτι μακρουλό σαν βελανίδι.
Αυτό, αν ανοίξει,
έχει κουκούτσια μικρά σαν του ροδιού και κόκκινα. Έχει ξυλώδεις ρίζες,
μεγάλες και πάρα πολλές. Φυτρώνει ως επί το πλείστον στις πετρώδεις και
άγονες περιοχές, νησιά και οικόπεδα. Ο καρπός και ο βλαστός τρώγονται
παστωμένοι.
Δράσεις-χρήσεις
Η κάπαρη μειώνει το φούσκωμα και έχει σημαντική αντιρευματική δράση.
Στην
αγιουβερδική ιατρική (σύστημα εναλλακτικής, παραδοσιακής ιατρικής από
την Ινδία) καταγράφεται ως ηπατικό διεγερτικό και προστατευτικό, που
βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος.
Υπάρχουν επίσης αρκετές
αναφορές στη δράση της κατά της αρτηριοσκλήρωσης, ως διουρητικό,
απολυμαντικό νεφρών και ανθελμινθικό (για καταπολέμηση παρασιτικών
σκουληκιών).
Ο καρπός της, όταν πίνεται σε ποσότητα δύο δραχμών μαζί με κρασί για τριάντα μέρες, λιώνει τις σκληρύνσεις της σπλήνας.
Ο καρπός, αν βραστεί με ξίδι και γίνουν πλύσεις του στόματος, σταματά τον πόνο του δοντιού.
Ο φλοιός της ρίζας ξερός καθαρίζει κάθε χρόνιο, ακάθαρτο και σκληρυμένο έλκος.
Γίνεται
κατάπλασμα μαζί με έμπλαστρο από αλεύρι ωμού κριθαριού στις παθήσεις
της σπλήνας, ενώ αν δαγκώνεται με το πονεμένο δόντι το βοηθά, και
λιωμένη μαζί με ξίδι καθαρίζει τους λευκούς αλφούς.
Τα φύλλα και
η ρίζα λιωμένα διαλύουν τα σκληρώματα και τα οιδήματα των αδένων του
λαιμού, ενώ ο χυμός τους, αν ενσταλαχτεί στα αυτιά, σκοτώνει τα
σκουλήκια μέσα σε αυτά.
Η κάπαρη μειώνει το φούσκωμα και έχει σημαντική αντιρευματική δράση. 
