Απ' τους γλυκούς χυμούς πιες - νέος κιόλας -, πριν το ποτήρι στεγνώσει.
Μ' ανοιχτή αγκαλιά άδραξε την ευκαιρία που σού χτυπάει την πόρτα, πριν να είναι πολύ αργά. Πρόσεχε τον άνεμο. Μέτρησε το κύμα. ΄Αφοβα πέσε μες στη θάλασσα. Μάθε κολύμπι. Η Τέχνη είναι περιπέτεια, κρασί δυνατό για νέους κι ασυμβίβαστους, νάσαι χαρούμενος κι ανάλαφρος - και στη μάχη. Να ευγνωμονείς την εμπνευστική μαγεία των σεληνόφωτων, πριν το πρώτο φως της μέρας ανατείλει, των περιπλανήσεων τη γλύκα, και την απολαβή, πριν αράξεις. Αλήτης γίνου που μαζεύει κομμάτια χρυσού σαν τη βροχή που πέφτει απ' τον ουρανό.΄Εχε τα μάτια σου στο φως, κι ας είν' η τσέπη σου ένα ράκος. Μάθε έγκαιρα κολύμπι. Γιατί ό,τι δεν έκανες νέος, όσες φορές και να το κάνεις γέρος, σα να ζητάς μετανιωμένος συγγνώμη θα μοιάζει.
ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ
