Σαρωνίς Γκάτσου Βατικιώτη
Συγκίνησε όλους μας το άρθρο που διαβάσαμε στα ΜΜΕ για τον γάτο, που πανικοβλημένος δεν ακολούθησε την ιρακινή οικογένειά του, όταν βγαλμένοι από μια βάρκα, σε μια παραλία της Λέσβου, χώρισαν μεταξύ τους, και οι μεν πρόσφυγες αναγκαστικά έφυγαν χωρίς αυτόν, αυτός όμως χαμένος τούς αναζητούσε.
Το γεγονός ότι επαναβρέθηκαν μετά από διάστημα στη Νορβηγία, όπου εκεί είχε καταλύσει η ιρακινή οικογένεια, και οι σκηνές της αντάμωσής τους με τον γάτο, που κάποιοι είχαν φροντίσει να μάθουν το "σπίτι" του και να τον στείλουν, μας συγκίνησαν βλέποντας το σχετικό video. Όλοι έχουμε νοιώσει τέτοια αισθήματα, όταν σμίγουν μεταξύ τους μετά από απροσδόκητο και βίαιο χωρισμό, οι ψυχές των πλασμάτων.
Συγκίνησε όλους μας το άρθρο που διαβάσαμε στα ΜΜΕ για τον γάτο, που πανικοβλημένος δεν ακολούθησε την ιρακινή οικογένειά του, όταν βγαλμένοι από μια βάρκα, σε μια παραλία της Λέσβου, χώρισαν μεταξύ τους, και οι μεν πρόσφυγες αναγκαστικά έφυγαν χωρίς αυτόν, αυτός όμως χαμένος τούς αναζητούσε.
Το γεγονός ότι επαναβρέθηκαν μετά από διάστημα στη Νορβηγία, όπου εκεί είχε καταλύσει η ιρακινή οικογένεια, και οι σκηνές της αντάμωσής τους με τον γάτο, που κάποιοι είχαν φροντίσει να μάθουν το "σπίτι" του και να τον στείλουν, μας συγκίνησαν βλέποντας το σχετικό video. Όλοι έχουμε νοιώσει τέτοια αισθήματα, όταν σμίγουν μεταξύ τους μετά από απροσδόκητο και βίαιο χωρισμό, οι ψυχές των πλασμάτων.
Ξαφνικά οι πρόσφυγες
γίναν κάποιοι σαν και εμάς. Γίναν πρόσωπα και όχι ο ανώνυμος συρφετός,
όπως μπορεί κάποιοι να αισθάνονται γι' αυτούς.
Συγκινηθήκαμε γιατί είδαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Είδαμε τον εαυτό μας, τον ησυχασμένο πολλές φορές, και απαθή στο ανθρώπινο δράμα που παίζεται στη μεγάλη αρένα της ιστορίας, να ταυτίζεται συναισθηματικά με αυτούς τους ανθρώπους, μέσα από την αγάπη τους για έναν γάτο.
Συγκινηθήκαμε γιατί είδαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Είδαμε τον εαυτό μας, τον ησυχασμένο πολλές φορές, και απαθή στο ανθρώπινο δράμα που παίζεται στη μεγάλη αρένα της ιστορίας, να ταυτίζεται συναισθηματικά με αυτούς τους ανθρώπους, μέσα από την αγάπη τους για έναν γάτο.
Για
τους πρόσφυγες μέσα στα υγρά μάτια του γάτου τους, σβήστηκε ο ορυμαγδός
του πολέμου, η προοπτική μια δύσκολης, αβέβαιης και θλιβερής ζωής
μακριά από τη χαμένη πατρίδα, και όσο για μας είχαν καταρριφθεί όλα τα
στεγανά που χωρίζουν τα πλάσματα σ' αυτήν την Πλάση.
Είναι μια ιστορία που μας κάνει να θυμόμαστε αυτό που πολλές φορές ξεχνούμε, ότι ο "άλλος" είμαστε εμείς. Είτε στην αρνητική του, είτε στη θετική του εκδοχή.
Στην αρνητική σαν κάτι που το κτυπάμε σαν να θέλουμε να το ξορκίσουμε από μέσα μας, στη θετική, σαν κάτι που δεν τόχουμε πάντα συνειδητοποιήσει.
Στην αρνητική σαν κάτι που το κτυπάμε σαν να θέλουμε να το ξορκίσουμε από μέσα μας, στη θετική, σαν κάτι που δεν τόχουμε πάντα συνειδητοποιήσει.
Η "ανάγνωση" αυτής της ιστορίας, αξίζει γιατί καταδείχνει τη θεατή και την αθέατη πλευρά του ανθρώπου.
Αξίζει για τη σύζευξη του προσωπικού με το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αξίζει για το "μικρό" μέσα στο μεγάλο και φρικιαστικά τερατώδες, που μπορεί να βιώνουμε.
Αξίζει για το "μεγάλο", το μεγαλειώδες και σημαντικό της ψυχής μας, μέσα στη μικρότητα ή αθλιότητα μιας αδικημένης και παράλογης ζωής.Αξίζει για τα συναισθήματα και τους στοχασμούς που ξεχωριστά προκαλεί στον καθένα, και τον τρόπο που οδηγεί τη σκέψη μας στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής.
Αξίζει για τη σύζευξη του προσωπικού με το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αξίζει για το "μικρό" μέσα στο μεγάλο και φρικιαστικά τερατώδες, που μπορεί να βιώνουμε.
Αξίζει για το "μεγάλο", το μεγαλειώδες και σημαντικό της ψυχής μας, μέσα στη μικρότητα ή αθλιότητα μιας αδικημένης και παράλογης ζωής.Αξίζει για τα συναισθήματα και τους στοχασμούς που ξεχωριστά προκαλεί στον καθένα, και τον τρόπο που οδηγεί τη σκέψη μας στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής.
