η Θεσσαλονίκη τιμά τον Αναγνωστάκη

“Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν/ Για το σπίτι που χτίστηκε/ Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν/ Για τα πλοία που άραξαν/ Για τη μάχη που κερδήθηκε/ Για τον άσωτο που επέστρεψε/ Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια”. 
Η “Αφιέρωση” – το ομότιτλο ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη (από τη συλλογή Συνέχεια 3, γραμμένο το 1962) είναι ίσως το πλέον αντιπροσωπευτικό της προσωπικής του θέασης στα “πράγματα” (κοινωνικά, ιδεολογικά, συναισθηματικά, πολιτικά εν τέλει). Την “Αφιέρωση” επέλεξε η αρμόδια επιτροπή που συνέστησε ο Δήμος της γενέθλιας πόλης του προκειμένου να τιμήσει φέτος (10 χρόνια από τον θάνατό του, στις 23 Ιουνίου του 2005, και 90 ακριβώς από τη γέννησή του, στις 9 Μαρτίου του 1925) τη μνήμη του ποιητή. Η “Αφιέρωση” θα λαξευθεί σε ειδική μεταλλική πλακέτα, επικολλημένη σε αναμνηστική γρανιτένια στήλη, η οποία θα τοποθετηθεί στη συμβολή μεταξύ των οδών Φιλίππου, Αμύντα και Πλάτωνος- εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ένα μικρό πλάτωμα με τη σχετική νησίδα στο κέντρο του (το πλάτωμα δεν είναι χαρακτηρισμένο ως πλατεία, θα μπορούσε, όμως, παρά τις ελάχιστες διαστάσεις του).

(Με τη σύζυγό του Νόρα, στο μπαλκόνι του “πατρικού” σπιτιού (Ιουστινιανού και Μητροπολίτου Γενναδίου – κατεστραμμένο σήμερα καθώς στεγάζει σύνδεσμο φιλάθλων). Το επισκέφθηκε το 1997 -σε μία από τις λίγες “επιστροφές” του στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή εκδήλωση τιμής στον ίδιο και την παρουσία του, που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της “Πολιτιστικής Πρωτεύουσας” (Φωτο: Μ. Πολυβίου -η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο τεύχος – αφιέρωμα στον Μανώλη Αναγνωστάκη τού περιοδικού “Εντευκτήριο”, τεύχος 71- 2005).
Μικρή -αλλά καθοριστική- λεπτομέρεια: Ο Μανόλης Aναγνωστάκης έζησε από τη βρεφική του ηλικία ως τα δεκαεφτά του χρόνια σε διαμέρισμα μιας οικοδομής που σώζεται ως σήμερα στη συμβολή των οδών Ιουστινιανού και Μητροπολίτου Γενναδίου, επί της πλατείας δικαστηρίων (δεν είναι
ακριβές το ότι γεννήθηκε σ’ αυτήν, όπως αναφέρεται στη σχετική εντοιχισμένη πλάκα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου στον υπογραφόμενο, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε εκεί λίγους μήνες μετά τη γέννησή του). Το Δημοτικό σχολείο στο οποίο φοίτησε βρισκόταν στην οδό Αγίας Σοφίας, λίγο πριν από τη διασταύρωσή της με την οδό Ολύμπου (εκεί που βρίσκεται σήμερα κάποιο σχολικό κτίριο), ενώ Γυμνάσιο πήγε στο παρακείμενο Πειραματικό. Στο μέσον, περίπου, της απόστασης που μεσολαβεί μεταξύ της κατοικίας του και των σχολείων του- στη συμβολή των οδών… σχηματίζεται ένα πλάτωμα… (από την αναλυτική πρόταση ονοματοδοσίας που κατέθεσε στις 30 Ιανουαρίου του 2014 προς τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τους αντιδημάρχους Πολιτισμού και Αρχιτεκτονικού καθώς και προς την Επιτροπή ονοματοδοσιών) ο αρχιτέκτονας (και προσωπικός φίλος του ποιητή) Μιλτιάδης Πολυβίου- και είναι αυτή η πρόταση που υλοποιείται πλέον, με αφορμή και την επετειακή συγκυρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από τη γέννηση και των 10 από τον θάνατο του Μανόλη Αναγνωστάκη.
Η ονοματοδοσία της μικρής πλατείας στο τρίστρατο (Φιλίππου, Αμύντα και Πλάτωνος) – κάτι σαν “Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα/ Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ/ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες/ κι η πόλη νεκρή…) και η τοποθέτηση της τιμητικής στήλης με την επτάστιχη “Αφιέρωση” (ως “πρώιμη αναγγελία της αποσάθρωσης της ποίησης από τη νομοτέλεια του κόσμου” τη χαρακτήρισαν αναλυτές της ποίησής του), θα πραγματοποιηθεί στις 9 Μαρτίου 2015 -στην 90η επέτειο από τη γέννηση του ποιητή- στη γενέθλια πόλη και γειτονιά του. Εκεί, που έγραφε πως… “και προχωρούσα μέσα στη νύχτα. Χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Κι ούτε κανένας με γνώριζε…”.

Έλλη Βασιλάκη 
Πηγή:aftodioikisi