Eco-camping, eco-marinas και άλλες καινοτόμες δράσεις έχει αναλάβει το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, χαράζοντας πορεία προς τον «πράσινο τουρισμό», «αναγνωρίζοντας το βαθύτερο συσχετισμό μεταξύ της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης». «Αφήνουμε πίσω μας το δίπτυχο Ήλιος - Θάλασσα και ανοίγουμε ένα παράθυρο σε όλα εκείνα που εμείς γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αλλά δεν ήταν γνωστά μέχρι τώρα, επειδή κανείς δεν μπήκε ποτέ στο κόπο να τα ιεραρχήσει ψηλά...»
«Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο για τον τουρισμό είναι άμεσα συνδεδεμένο και θα τολμούσα να πω εξαρτημένο, από την ικανότητά μας να αξιοποιήσουμε την φύση. Την ελληνική φύση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όλα εξαρτώνται από τη δυνατότητά μας να προστατεύσουμε το περιβάλλον, να διαχειριστούμε τους φυσικούς πόρους και να ενσωματώσουμε την παράδοση και την αρχιτεκτονική στις νέες μορφές τουρισμού. Τις μορφές τουρισμού που θα μας δώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αλλά και συγκριτικό οικονομικό πλεονέκτημα. Κι αυτή ακριβώς η οπτική μάς οδηγεί στον Πράσινο Τουρισμό"»
«...Για εμάς, Τουρισμός και περιβάλλον πάνε μαζί, και γι’ αυτό προσπαθούμε, μέσα από το είδος της τουριστικής στρατηγικής που έχουμε επιλέξει, να αφυπνίσουμε αυτή την μορφή οικολογικής συνείδησης για την οποία σας μίλησα νωρίτερα. Επειδή αυτή την συνείδηση εμείς την ονομάζουμε τουριστική συνείδηση".»
Οι παραπάνω εξαγγελίες έγιναν από τον Υπουργό Τουριστικής Ανάπτυξης, κ. `Αρη Σπηλιωτόπουλο, στις 5/6, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, στο συνέδριο με θέμα "Αειφόρος ανάπτυξη και Βιωσιμότητα". Δυό μέρες μετά, εξήγησε τι ακριβώς εννοούσε, σε ...εφαρμογή των παραπάνω, στην τελετή λήξης των αγώνων γκολφ «Aegean Airlines Pro-Am» στη Χερσόνησο της Κρήτης, όπου παραβρέθηκε.
Κατά τον κ. Σπηλιωτόπουλο, η Κρήτη, αποτελώντας τη ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού εδώ και δεκαετίες, αξιοποιώντας στο έπακρο τα δύο βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματά της τον ήλιο και τη θάλασσα πρωταγωνίστησε στο διεθνές τουριστικό στερέωμα, αλλά το μοντέλο αυτό έχει φτάσει στα όρια του. Και η απάντηση στον κορεσμό είναι νέες μορφές τουρισμού, που εμπλουτίζουν το παλαιότερο μοντέλο και το συμπληρώνουν, χωρίς να το ανταγωνίζονται. «Είμαστε καταδικασμένοι να απευθυνθούμε σε αυτούς που παίζουν γκολφ», δήλωσε ο υπουργός και πρόσθεσε: «Είμαστε αποφασισμένοι την Κρήτη να την κάνουμε ένα χώρο για γκολφ. Να γίνει προορισμός γκολφ».
Τι να πει κανείς; Ο κύριος Σπηλιωτόπουλος προφανώς δεν άκουσε ότι κάθε γήπεδο γκόλφ χρειάζεται νερό όσο μιά μικρή πόλη, ότι η αφαλάτωση καταναλώνει ενέργεια, ότι το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης είναι στο κόκκινο του χάρτη για την ερημοποίηση.
Δεν έμαθε ότι το Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού εγκαθιστά γήπεδα γκολφ στις προστατευόμενες περιοχές υποκαθιστώντας την προστατευόμενη χλωρίδα και πανίδα με στρέμματα γκαζόν, που, εκτός των άλλων, μάλλον δεν αντιπροσωπεύουν το παραδοσιακό τοπίο της Κρήτης. Κι αν δεν ήξερε, δε ρώτησε ποιά είναι τα οφέλη της τοπικής κοινωνιίας από αυτό το είδος του «εναλλακτικού» τουρισμού που προσφέρει, όπως ειπώθηκε, 15,4 δις ευρώ ετησίως, στην ευρωπαϊκή οικονομία!
Ειδικότερα για τη δράση κατά της ερημοποίησης που θυμόμαστε κάθε 17η Ιουνίου.
Θα βομβαρδιστούμε πάλι σε λίγες μέρες από φωτογραφίες σκασμένης γης που παραπέμπουν στη λειψυδρία, οι λάτρεις της τεχνολογίας και της ανθρώπινης αλαζονείας θα δώσουν ως αδιαμφισβήτητη λύση τα φράγματα και την αφαλάτωση, κάποιοι θα δουν εφιάλτες με έρημο και καμήλες και κάποιοι θα μιλήσουν για υπερβολές! Κι όμως η λειψυδρία αποτελεί μόνο μια παράμετρο. Αυτό που ευθύνεται κυρίως για την ερημοποίηση, είναι η αλόγιστη αλλαγή χρήσεων γης!
Το 2008 δε φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς σημαίνει ερημοποίηση! Η Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής του Περιβάλλοντος του 1992 όρισε την ερημοποίηση ως «υποβάθμιση της γης στις ξηρές, ημίξηρες και ύφυγρες περιοχές, η οποία προκύπτει ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων στους οποίους περιλαμβάνονται οι κλιματικές διακυμάνσεις και οι ανθρώπινες δραστηριότητες»
Πολύ νωρίτερα την είχε περιγράψει ο Πλάτωνας.
“ …Το εύφορο και μαλακό χώμα απομακρυνόταν από τα υψώματα στα χρόνια που πέρασαν γλιστρώντας σε μεγάλες ποσότητες και εξαφανιζόταν στα βάθη της θάλασσας. Έτσι αυτό που έχει απομείνει είναι μόνο ο ρηχός φλοιός της γης που μοιάζει με σκελετό άρρωστου κορμιού και παράγει μόνο τροφή για μέλισσες. Παλαιότερα ο τόπος μας διατηρούσε την ακεραιότητα του και αντί για ξερά βουνά είχε ψηλούς χωμάτινους λόφους με πολλά δάση, από τα οποία ακόμα και σήμερα φαίνονται σημάδια. Από τα δάση αυτά έχουν γίνει και οι στέγες πολλών κτιρίων που εξακολουθούν να είναι άθικτες μέχρι τις μέρες μας. Ακόμα, υπήρχαν πολλά άλλα καρποφόρα δέντρα και άφθονα βοσκοτόπια. Ο τόπος πλουτιζόταν κάθε χρόνο με το νερό της βροχής που δεν χανόταν όπως σήμερα που κυλάει πάνω στην αποψιλωμένη γη και καταλήγει στη θάλασσα, αλλά έχοντας πολλά χώματα (η γη) το συγκρατούσε η ίδια. Έτσι, όλα τα μέρη είχαν τρεχούμενα νερά από πηγές και ποτάμια. Οι βωμοί που έχουν απομείνει μέχρι σήμερα στα μέρη όπου υπήρχαν πηγές είναι σημάδια που επιβεβαιώνουν ότι είναι αληθινά όσα λέγονται τώρα….”
(Πλάτων: Τιμαίος και Κριτίας, Εκδ. Κάκτος, 1993:261-65).
Η αναφορά περιλαμβάνεται στην εισήγηση του Ν. Δαναλάτου, Αν. Καθηγητή Οικολογίας Τοπίου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Εντ. Καθηγητή Γεωργίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στην ημερίδα «Γήπεδα γκολφ: Ποιά τουριστική ανάπτυξη θέλουμε στην Κρήτη;» που διοργάνωσε το Παγκρήτιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων στις 21 Μαΐου 2005 στο Πάνορμο Ρεθύμνου, (www.ecocrete.gr)
Όταν έχεις ακούσει μια φορά ότι για να δημιουργηθεί ένα εκατοστό εδάφους στην ξηροθερμική ζώνη της Μεσογείου, χρειάζονται από 500 έως 1000 χρόνια, και ότι σε μερικές περιοχές τα τελευταία 30 χρόνια από κακή χρήση γης χάσαμε τριάντα εκατοστά εδάφους που θα απαιτούσε 30.000 χρόνια για να ξαναγίνει, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι η παραδοσιακή προστασία του εδάφους σε οριζόντια επίπεδα με ξερολιθιές δεν γινόταν μόνο επειδή τότε δεν υπήρχαν μηχανήματα! Αρχίζεις να βλέπεις εχθρικά τις βαθειές αρώσεις σε επικλινή εδάφη, τις αποψιλώσεις και τις εκσκαφές που είναι η αιτία σε κάθε δυνατή βροχή να χρωματίζεται η θάλασσα από το χώμα που καταλήγει σ΄αυτήν. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σημαίνει κακοποίηση και σπατάλη των φυσικών πόρων. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς την ανάγκη χωρικού σχεδιασμού του κάθε τόπου με σεβασμό στην ταυτότητα και στη φέρουσα ικανότητά του.
ΕΠΕΙΔΗ, ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΓΚΟΛΦ!
|
|
|
|
Ευχαριστούμε τη Γιούλα που το πρότεινε
