Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Το νερό.

Είναι στοιχείο και στοιχειό.

Δεν το κρατάς. Κτίζεις πεζούλα; απλά σπρώχνεις το νερό ν' αλλάξει δρόμο. Μπαζώνεις κοίτη; Θα στη ξανασκάψει. Μπαζώνεις βάλτους; Θα έλθει καιρός που θα τους ξανακάνει βάλτους. Βάζεις συρματοπλέγματα; Μαζεύονται με τη ροή κλαριά και πάρτα κάτω όλα. Κτίζεις σε μπαζωμένα ρέματα; Θα στα πάρει το ρέμα. Είσαι ένα με τη γη και σκάβεις υπόγεια; Θα στα πλημμυρίσει. Ήσαν ανόητοι οι πρόγονοί μας που έκτισαν όλα τα χωριά μας πάνω σε λοφίσκους; Που δεν μπάζωναν ρέματα αλλά τα καθάριζαν για να περνά εύκολα το νερό;
Με το νερό, σε στεριά και θάλασσα δεν μπορείς να τα βάλεις και πας με ..... τα νερά του.
Πώς και πώς περίμενε η Ερμιονίδα το νερό. Τελικά τι είναι αυτές οι μέρες: καλοκαιρία ή κακοκαιρία; Μπας και δε ξέρουμε τι θέμε πια; υπήρχε μεγαλύτερη χαρά των αγροτών της Ερμιόνης από το κατέβασμα του Καταφυκιού και της Πικροδάφνης που με αυτό πότιζαν 700 στρέμματ ξερικά αμπέλια;
Τα βασικά ρέματα και το πώς στοιχειώνει σ' αυτά το νερό με τις μεγάλες νεροποντές τα ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά οι αγρότες μας. Αυτό που έπρεπε πριν χρόνια να είχε γίνει, ήταν φράγματα σε κατάλληλες θέσεις, που εκτός από αποταμιευτήρες πολύτιμου νερού ως στοιχείου είναι και δαμαστές και ρυθμιστές νερού ως στοιχειού. Και πευκόφυτα βουνά. Το πεύκο τραβάει τη βροχή και στη συνέχεια τη περνάει όλη στο υπέδαφος.


Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος