Στις Σπέτσες, όπως είναι γνωστό, ένα από τα βασικά μέσα μεταφοράς,
που κάθε τουρίστας θα χρησιμοποιήσει και όχι μόνο μία φορά, είναι τα
θαλάσσια ταξί. Στο νησί - το νιώθει όποιος πατήσει το πόδι του στην
Ντάπια - η κρίση δεν φαίνεται· σαν να βρίσκονται οι Σπέτσες εκτός της
επικράτειάς της. Αλλά αυτό σημαίνει, άραγε, ότι βρίσκονται και εκτός
φορολογικού συστήματος;
Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά περιστατικά, που επαναλήφθηκαν για μια
ακόμη φορά, το τριημέρο του Αγίου πνεύματος τόσο στις Σπέτσες, όσο και
στην γειτονική τους Ύδρα, για τα οποία θα ήταν χρήσιμο να ενημερωθεί ο
υπουργός Οικονομικών.
Σκηνή 1 (στο λιμάνι των Σπετσών): Αραγμένα τα κόκκινα θαλάσσια ταξί
στην προβλήτα. Πλησιάζω μαζί με τρεις φίλους το πρώτο και ρωτάω πόσο
κοστίζει η μεταφορά μέχρι την παραλία των Αγίων Αναργύρων. Απάντηση του
ιδιοκτήτη: «80 ευρώ». «Θα εννοείτε φυσικά να μας πάτε και να μας γυρίσετε πίσω» ρωτάμε. «Όχι» απαντάει. «80 ευρώ να πάτε και 80 ευρώ να γυρίσετε»! «Ωραία», απαντάει φίλος, «θα μας δώσετε, βέβαια, απόδειξη». Ο οδηγός τον κοιτάζει ειρωνικά και απαντάει: «Θα αστειεύεστε φυσικά»…
Σκηνή 2 (στο λιμάνι της Ύδρας): Γαϊδουράκια προς ενοικίαση για τους
λιλιπούτειους τουρίστες. Ο ιδιοκτήτης (που σ' αυτή τη περίπτωση
απαίτησε λογικό αντίτιμο) μου εκμυστηρεύεται: «Κοιτάξτε, εγώ θα σας
δώσω απόδειξη, αλλά είμαι ο μόνος σ' αυτό το νησί. Κανείς δεν δίνει.
Κανείς δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Το έχω πει στην Αστυνομία, σε
εκπροσώπους του δήμου και μου απαντούν, μην ασχολείσαι εσύ μ' αυτά…»
Αντί σχολιασμού, θα προσθέσω μόνο ότι ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ μια
φορά το τρίμηνο δεν βοηθάει. Πρέπει να τοποθετηθεί μόνιμος ελεγκτικός
μηχανισμός σε αντίστοιχες τοποθεσίες «έξυπνων» τοπικών …επιχειρηματιών. Η
εξυπνάδα και η νοοτροπία του «καταφερτζή» δεν είναι πλέον χαριτωμένη
για κανέναν. Είναι ένδειξη αλητείας.