Προτείνει ο Γιάννης Λακούτσης
Ιντερνετικές γκάφες: Πόσες φορές έχετε
δει να κοινοποιούν φωτογραφίες μικρών παιδιών που υποτίθεται έχουν
κάποια αρρώστια και αν το κοινοποιήσετε το facebook θα δώσει χρήματα για
το παιδί; Άπειρες φορές. Θυμώνω όταν βλέπω τέτοιες κοινοποιήσεις.
Σημαίνει ότι οι άνθρωποι που το κοινοποιούν πραγματικά νομίζουν ότι θα
βοηθήσουν. Βασικά κανονικά δεν πρέπει να θυμώνουμε τόσο με αυτούς που το
κοινοποιούν όσο με αυτούς που στην ουσία εκμεταλλεύονται την αφέλεια
κάποιων άλλων για να δημιουργήσουν viral φαινόμενα στο facebook
εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη ευαισθησία.
Ένα τέτοιο viral φαινόμενο αυτών των ημερών ήταν αυτή η φωτογραφία:
Το ορφανό (;) κοριτσάκι.
Συγκινητική φωτογραφία, έτσι δεν είναι;
Γι’ αυτήν λοιπόν τη φωτογραφία κάποιοι είπαν ότι τραβήχτηκε σε κάποιο
ορφανοτροφείο και ότι το κοριτσάκι ζωγράφισε τη μητέρα του. Επειδή
λοιπόν όταν μπαίνουμε σε κάποιο ιερό χώρο βγάζουμε τα παπούτσια μας, το
ίδιο έκανε και το κοριτσάκι. Πόσο ψέμα!
Καταρχάς η φωτογραφία κάνει μπαμ ότι
είναι καλλιτεχνική και επεξεργασμένη. Όμως πρέπει να σας πω ότι στην
αρχή κι εγώ την πάτησα. Διαβάζοντας μόνο τον τίτλο ενός άρθρου ότι
πρόκειται για ορφανό κοριτσάκι η καρδιά μου σφίχτηκε. Γι΄αυτό το λόγο
πρέπει κάποιες φορές να σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά πριν κοινοποιήσουμε
κάτι γιατί τελικά μπορεί να αποδειχθεί ψέμα.
Τελικά η φωτογραφία αυτή όπως και μια
σειρά άλλων φωτογραφιών με την ίδια θεματολογία είναι της Ιρανής
βραβευμένης φωτογράφου και καλλιτέχνιδος Bahareh Bisheh,
ο οποίος συνδυάζει τη φωτογραφία με την επεξεργασία της εικόνας και
δημιουργεί αριστουργήματα. Όλες του οι φωτογραφίες έχουν κάτι να πουν,
κάτι να μεταδώσουν για τη ζωή, τον θάνατο, την παιδική ηλικία, τα όνειρα
και την καταπίεση των Ιρανών γυναικών.
Στην ίδια σειρά με τις φωτογραφίες με την κιμωλία υπάρχουν κι άλλες πολύ συγκινητικές φωτογραφίες:
Η Bahareh Bisheh είναι ανεξάντλητη. Επέλεξα κάποιες φωτογραφίες που μου άρεσαν εμένα ιδιαίτερα και μπορείτε να βρείτε κι άλλα έργα του εδώ.
Αυτή η φωτογραφία μου άρεσε γιατί συνδυάζει τρία αγαπημένα μου πράγματα: το όνειρο, το ταξίδι και την θάλασσα.
Μέσα από το παιχνίδι φτάνουμε τα όνειρα μας, φτάνουμε στον ουρανό.
Ο σκληρός τοίχος αποκτά ζωή: τα παιδιά ταξιδεύουν με τη φαντασία τους στο άπειρο, σε μακρινούς πλανήτες.
Εκεί που υπάρχουν μόνο κλειστά παραθυρόφυλλα, ένα παιδί μπορεί και ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο.
Φόβος,
τρόμος, κακοποίηση, σκοτάδι. Μα η φουσκωμένη της κοιλιά κουβαλά ένα
σύννεφο. Ένα πλάσμα που ακόμα δεν ξέρει την καταχνιά του κόσμου.
Η
αντίθεση του άσπρου με το μαύρο. Οι γυναίκες στο Ιράν φορούν μαύρα.
Κάποιες το επιλέγουν. Άλλες όμως ονειρεύονται ακόμα το άσπρο.
Πόλεμος, θλίψη, αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν.
