Με τον νομικό πυροσβεστήρα στο χέρι
Ο Δήμος είχε όλα τα δεδομένα εδώ και καιρό να επέμβει με απόφαση του και να πει
πού θέλει τα φωτοβολταϊκά που του έχουν επιμεριστεί και να ορίσει και το μέγιστο μέγεθος μονάδας.
Μπορούσε
επίσης να αποφασίσει, αυτό που αποφασίζουν κατά κανόνα όλοι οι Δήμοι:
Δεν θέλουμε φωτοβολταϊκά στον τόπο μας και θα στραφούμε ενάντια των
αποφάσεων
της περιφέρειας και ενάντια των επενδυτών.
Στην πρώτη περίπτωση, θα νικούσε αν εφαρμοζόταν η απόφασή του και τα φωτοβολταϊκά έμπαιναν εκεί που ήθελε.
Στην
δεύτερη θα νικούσε αν γινόταν σεβαστή η απόφασή του, ή αν νικούσε στο
πεδίο της μάχης. Στην περίπτωση αυτή βέβαια ηθικό και δίκαιο να κοβόταν
το ρεύμα προς
της επαρχία μας.
Τώρα ποίος νικάει, ποίος χάνει.....
Το
βέβαιο είναι ότι τώρα λες: αιφνιδιάστηκα (τάχατες), αλλά είμαι παρών
και συντονίζω τη μάχη και ψηφίστε με ως αγωνιστή του βουνού. Αν είχες
ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ θα έχανες
σίγουρα ψήφους. Γι’ αυτό και η σύμπλευση συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης
στη μάχη του βουνού.
Το θετικό ήταν να υπήρχε προ καιρού σύμπραξη για μια δίκαιη και λογική ΑΠΟΦΑΣΗ του Δήμου Ερμιονίδας.
Το
ίδιο συμβαίνει και με τα σκουπίδια. Αντί να ληφθεί ΑΠΟΦΑΣΗ με σύμπραξη
συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης για επαγγελματική ανακύκλωση και
κομποστοποίηση στον
τόπο μας, που είναι δίκαιο και λογικό, κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε
βλέποντας ότι κάπου μακριά μας, σε κάποιο βουνό της Πελοποννήσου θα
φτιάξει η Περιφέρεια μια εγκατάσταση (αδιάφορο για μας αν είναι καύση ή
ό,τι άλλο) που θα μας παίρνει με κάποιο κόστος
ζωντανά τα σκουπίδια μας.
Ωραία οικολογία!
Άντε και καλά κρασιά.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
