Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Λίγα λόγια για τη δουλειά στην Αγγλία

Διαβάζω σήμερα στο ΒΗΜΑ για μία έρευνα που δείχνει ότι ότι επτά στους δέκα Ελληνες οι οποίοι είτε έχουν ολοκληρώσει είτε ολοκληρώνουν τις σπουδές τους θα εγκατέλειπαν ευχαρίστως την Ελλάδα για μια δουλειά στο εξωτερικό, ενώ οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη προβεί και στις σχετικές ενέργειες.
  Το πιο εντυπωσιακό συμπέρασμα της έρευνας της Κάπα Research είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα των νέων με πτυχίο στην Ελλάδα δηλώνει πρόθυμη να εγκαταλείψει τη χώρα για να βρει μια σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία.(via)
  Κι εκεί ακριβώς είναι το θέμα. Η έννοια “σταθερή” εργασία στη Βρετανία δε σημαίνει τίποτα και πολλοί εργοδότες – τουλάχιστον αυτοί που αξίζουν – δε θέλουν υποψήφιους που θα πουν ότι θέλουν κάτι “σταθερό” γιατί από τη σταθερότητα μέχρι το βάλτωμα η απόσταση είναι μικρή.
 Μετά από τόσα χρόνια εργασίας εδώ και εμπειρίες φίλων και γνωστών έχω παρατηρήσει κάποια πράγματα.Επίσης επειδή σε οποιοδήποτε google search σχετικό με δουλειά και σπουδές στην Αγγλία
 μάλλον εμφανίζομαι μου στέλνει αρκετός κόσμος e-mail με ερωτήσεις τόσα χρόνια οπότε ωραίο θα ήταν να υπάρχει μια σχετική εισαγωγή κάπου να μη γράφω κι εγώ τα ίδια και τα ίδια. Όπως και να το κάνεις τα παρακάτω είναι σύμφωνα με το προσωπικό μου bias οπότε περιμένω και σχόλια με διαφορετικές εμπειρίες.

ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ‘Η ΧΩΡΙΣ ΠΤΥΧΙΟ
Αν έχεις πτυχίο θα κινηθείς πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο εύκολα. Δεν έχει σημασία τί πτυχίο έχεις. Επαναλαμβάνω: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΠΤΥΧΙΟ ΕΧΕΙΣ. (Εκτός κι αν είσαι γιατρός ή κάτι συγκεκριμένο, π.χ. δεν μπορείς να μπεις στο πρόγραμμα αποφοίτων της Accenture για προγραμματιστής αν δεν έχεις σπουδάσει κάτι σχετικό). Σε πάρα πολλές περιπτώσεις όμως δεν τους ενδιαφέρει. Μπορείς να έχεις σπουδάσει Φιλολογία και να σε πάρουν ως Management Consultant.

Γιατί γίνεται αυτό; Διότι υποθέτουν ότι ο πτυχιούχος δεν έχει ιδέα από δουλειά. Έχοντας όμως το πτυχίο σημαίνει ότι είχε πειθαρχία, έκατσε στον κώλο του και διάβασε 3 χρόνια (3 είναι οι Πανεπιστημιακές σπουδές εδώ), ενημερώθηκε λίγο παραπάνω κλπ κλπ. Ήξερα κάποτε μία κοπέλα που ήταν σε καλή θέση σε νομικό τμήμα ως Paralegal και είχε σπουδάσει Γεωλογία. Κι αυτό ΔΕΝ
είναι κακό. Πολύς κόσμος στη Βρετανία σπουδάζει αυτό που τον ευχαριστεί και πάει και δουλεύει σε κάτι άλλο μετά από επιλογή.

Χωρίς πτυχίο οι δουλειές που θα βρείτε είναι λιγότερες και κατά κανόνα πιο κακοπληρωμένες – τουλάχιστον στην αρχή. Επίσης υπάρχουν δουλειές που από το βιογραφικό θα σας απορρίψουν αν δε δουν πτυχίο (χιλιάδες τα βιογραφικά που λαμβάνουν, κάπως πρέπει να τα μειώνουν). Δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Εγώ όταν ήρθα δεν είχα πτυχίο και δούλευα αλλά μετρούσε θετικά το ότι σπούδαζα για να πάρω το πτυχίο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

Συνήθως είναι εξαιρετικά. Μεγάλες εταιρείες παίρνουν κάθε χρόνο έναν αριθμό αποφοίτων Πανεπιστημίων. Για να μπεις περνάς τεστ, συνεντεύξεις, κόντρα τεστ και τέτοια. Είναι φοβερά ανταγωνιστικό. Αν μπεις σε εκπαιδεύουν και σε γυρίζουν γύρω γύρω στα τμήματα. Η εταιρεία σε αναλαμβάνει και κάποιο μίνιμουμ χρονικό διάστημα (συνήθως γύρω στα 3 χρόνια) και θα σε οδηγήσει σε καλές θέσεις. Θα έχεις κάποιο μέντορα και συχνές συναντήσεις για να ελέγχεις την πρόοδο σου (το κλειδί είναι ότι ΕΣΥ θα ελέγχεις την πρόοδο σου).
Το σύστημα αυτό υπάρχει γιατί οι μεγάλες εταιρείες θέλουν να μπορούν να ανεβάζουν εκ των έσω ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί από την ίδια την εταιρεία. Έτσι δουλεύουν ας πούμε οι μεγάλες εταιρείες συμβούλων και λογιστών (Accenture, Price Waterhouse Coopers κλπ). Το ίδιο σύστημα υπάρχει και σε πολλές διαφημιστικές - εκεί όμως τα λεφτά είναι πάντα πολύ λιγότερα (προσφορά και ζήτηση). Το ίδιο και στις επενδυτικές τράπεζες. Εκεί τα λεφτά είναι πολλά και οι ώρες ΑΠΕΙΡΕΣ (δε στα δίνουν τσάμπα).

ΑΝΩ ΤΩΝ 25 ΜΕ ΜΗΔΕΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Στη Βρετανία τους είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι άνω των 25 και να έχει μηδέν εργασιακή εμπειρία. Εφόσον εδώ το Πανεπιστήμιο είναι 3 χρόνια απορούν τί κάνεις τόσο καιρό. Ακόμα κι αν πήρες 100 πτυχία δεν καταλαβαίνουν πώς δεν τα κατάφερες να δουλέψεις έστω μια εποχιακή δουλειά στις διακοπές σου.

Σε συζήτηση που έχω κάνει με διάφορους ανθρώπους από Human Resources μου έχουν πει ότι όταν ένα βιογραφικό έρχεται με μηδέν εμπειρία υποθέτουν ότι ο υποψήφιος έχει βασικά μειονεκτήματα γιατί δεν ξέρει απλά πράγματα όπως: πώς συμπεριφερόμαστε σε ένα γραφείο, πώς μιλάμε στους συναδέλφους, τί σημαίνει έρχομαι στην ώρα μου, τί σημαίνει ξέρω να δουλεύω σε ομάδα, πώς δέχομαι management από άλλους ανθρώπους κλπ.

Συμπέρασμα: ό,τι μικρή εμπειρία έχεις βάλτην.

Αν πήγες ταξίδι το γύρω του κόσμου για ένα χρόνο βάλτο επίσης ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΘΕΤΙΚΟ. Υποθέτουν ότι έχεις αντιμετωπίσει δύσκολες συνθήκες, ότι έμαθες να προσαρμόζεσαι σε άλλα ήθη και έθιμα κλπ κλπ. Είναι μέρος της εμπειρίας σου.

Ο ΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που λέω στους ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν στη Βρετανία και ο μέσος Έλληνας παθαίνει κοκομπλόκο όταν το συνειδητοποιεί. Στη Βρετανία μιλάμε σε ΟΛΟΥΣ στον ενικό με το μικρό τους όνομα στη δουλειά μας. Εκτός κι αν μιλάμε με μέλη της Βουλής των Λόρδων (έχει συμβεί κι αυτό) και πρέπει να απευθυνθούμε στον άλλον ως My Lord ή με Υπουργούς οπότε και λέμε Minister. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση τον Tom τον λέμε Tom ακόμα κι αν του ανήκει η μισή Αγγλία. Επίσης δεν λέμε κανέναν Sir (ούτε τους καθηγητές στο Πανεπιστήμιο) εκτός αν έχουν όντως τίτλο ευγενείας. Τους καθηγητές μπορούμε να τους λέμε Professor αν θέλουμε αλλά τόσα χρόνια στα Πανεπιστήμια δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να το θέλει.

Κι εδώ έρχεται το κοκομπλόκο. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε ασεβείς. ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ μάλιστα. Αν έχουμε ένα πρόβλημα με τον μάνατζερ μας δεν πάμε στον Γενικό Διευθυντή να του το πούμε χωρίς να έχουμε μιλήσει πρώτα στον μάνατζερ. Δεν παρακάμπτουμε ανθρώπους δηλαδή στην ιεραρχία κατά κανόνα. Αν έχουμε ένα πρόβλημα με ένα συνάδελφο δεν του λέμε “ξύπνα ρε μαλάκα” σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Τότε το λέμε στον μάνατζερ μας και κατά κανόνα τα κανονίζει αυτός. Αυτό δεν είναι πισώπλατο μαχαίρωμα. Είναι θέμα ιεραρχίας. Δεν πας να πεις “αυτός ο μαλάκας δε δουλεύει″. Πας και λες ότι έχεις θέμα γιατί θέλεις να τελειώσεις τη δουλειά σου και δε σ’αφήνουν. Και ταχτοποιείται γιατί προτεραιότητα όλων είναι να γίνει η δουλειά κι όχι να τσακώνεστε μεταξύ σας οι υπάλληλοι.

Δεν χώνεις τη μύτη σου εκεί που δε σε σπέρνουν σε δημόσιο forum ούτε κάνεις άλλους ανθρώπους ρεζίλι. Ο μέσος Βρετανός δε σε θεωρεί ούτε κυνηγό, ούτε φιλόδοξο, ούτε τίποτα από όλα αυτά. Σε θεωρεί επικίνδυνο μαλάκα και στην πρώτη ευκαιρία θα φύγεις. Εξαιρέσεις υπάρχουν και συνήθως γίνονται για ανθρώπους που είναι ιδιοφυίες. Εξαίρεση επίσης είναι κάποιοι τομείς που είναι πολύ ανταγωνιστικοί (π.χ. χρηματοοικονομικά). Και πάλι όμως προσέχουμε. Δεν πάμε εκεί ως κλασσικοί Ελληνάρες.

Η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Το να είσαι στην ίδια δουλειά πάνω από 5 χρόνια – ειδικά στο Λονδίνο – θεωρείται civil service mentality και δεν είναι καλό εκτός κι αν έχεις πάρει τις προαγωγές μέσα στην ίδια εταιρεία ή αν είσαι σε πρόγραμμα αποφοίτων. Εξαιρέσεις είναι μόνο συγκεκριμένες δουλειές π.χ. καθηγητής σε πανεπιστήμιο, δάσκαλος, δικηγόρος (ειδικά αν φεύγεις και παίρνεις και πελάτες υπάρχει πρόβλημα) κλπ.

Περιμένουν ότι πας κάπου, μαθαίνεις, προσφέρεις, εκπαιδεύεσαι, φτάνεις μέχρι ένα σημείο και μετά προχωράς. Μετά τα δύο χρόνια είναι καλή εποχή ή να ψάξεις προαγωγή ή να προχωρήσεις στην επόμενη εταιρεία. Κάτω από τα δύο χρόνια είναι ολίγον ύποπτο όμως γι′αυτό προσοχή. Θεωρείται ρίσκο γιατί υποθέτουν ότι ένας υπάλληλος θέλει περίπου ένα χρόνο για να αποδώσει στο φουλ των δυνατοτήτων του οπότε αν φύγει στον ενάμιση η εταιρεία χάνει.

REDUNDANCY

Σε χαλαιπούς καιρούς η θέση σου δεν υπάρχει πια και παίρνεις το πακετάκι σου (συνήθως ανάλογο με τα χρόνια υπηρεσίας) και πας σπίτι σου. Το redundancy δεν είναι απόλυση. Απόλυση είναι όταν η θέση σου υπάρχει και παύουν εσένα. Redundancy είναι όταν η θέση σου δεν υπάρχει πια. Θεωρείται απολύτως φυσιολογικό ότι στην καριέρα σου στη Βρετανία θα γίνεις redundant (κυριολεκτικά περιττός) τουλάχιστον δυο φορές. Αυτό ΔΕΝ χαλάει το βιογραφικό σου και όλοι οι εργοδότες γνωρίζουν ότι συμβαίνει.

APPRAISAL / ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο θα κάνεις το appraisal σου. Συνήθως είναι ένα ερωτηματολόγιο όπου γράφεις τί έμαθες, πού τα πήγες καλά, που δεν τα πήγες, τί χρειάζεται να μάθεις και τί στόχους έχεις για τον επόμενο χρόνο. Θα το συμπληρώσεις, θα το στείλεις στο μάνατζερ σου, θα το κουβεντιάσετε, θα συμπληρώσει τα δικά του και θα τα ξανακουβεντιάσετε. Το τελικό θα το κρατήσει το τμήμα προσωπικού.

Είναι μια διαδικασία που μπορεί να γίνει εξαιρετικά βαρετή, αν όμως χρησιμοποιείται σωστά είναι απίστευτα χρήσιμη. Όσο πιο καλό μάνατζερ έχεις (καλό ως μάνατζερ όχι απλά ευγενικό παιδί) τόσο πιο πολλά θα πάρεις από τη διαδικασία. Είναι ένα από τα βασικά εργαλεία για την εξέλιξη σου.

ΜΙΣΘΟΣ

Το πόσα λεφτά θα παίρνεις εξαρτάται καθαρά από τη δουλειά, την τοποθεσία, την εταιρεία κλπ. Προτείνω να ρίξετε μια ματιά στο Guardian Jobs από το οποίο περνάνε όλες οι καλές δουλειές.

Ο μισθός στις αγγελίες αναγράφεται ΕΤΗΣΙΩΣ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ. π.χ. αν γράφει £30.000 σημαίνει ότι θα πάρεις £30.000 λίρες δια δώδεκα μήνες μείον τους φόρους και την ασφάλεια (συνήθως υπολόγιζε γύρω στο 25% για να ‘σαι μέσα). Φορολογία και ασφάλεια φεύγουν αυτόματα από το μισθό σου κι αν είσαι μισθωτός χωρίς περιουσιακά στοιχεία (το αυτοκίνητο δεν μετράει) ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ. Όλα είναι αυτόματα.

Οι αυξήσεις γίνονται ετήσια. Κάποιες εταιρείες τις έχουν συνδεδεμένες με το appraisal. Κάποιες κάνουν salary review ξεχωριστά. Μπορείς να ζητήσεις αύξηση αλλά να είσαι έτοιμος να δείξεις το γιατί με χειροπιαστά παραδείγματα. Κατά κανόνα για να πηδήξεις μισθολογική κλίμακα σημαντικά πρέπει να αλλάξεις δουλειά και εταιρεία – π.χ. για να πας από τα £28.000 στα £35.000.

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

Υπάρχει. Τα πράγματα στη Βρετανία είναι οργανωμένα και παίρνουν το δρόμο τους. Αν κάνεις τη δουλειά σου και ξέρεις να την προωθείς (όχι με τον συνηθισμένο γλοιώδη Ελληνικό τρόπο) θα προχωρήσεις από μόνος σου. Το σύστημα είναι τέτοιο δηλαδή που θα πας μπροστά. Οι γνωστοί ΣΑΦΩΣ και μετράνε, όχι όμως με την έννοια που το έχουμε στην Ελλάδα.

Αν δουλεύεις σε μία αγορά σίγουρα μέσα από τη δουλειά σου θα γνωρίσεις κόσμο, θα δουν τί κάνεις. Όταν έρθει η ώρα να μετακινηθείς you put the word out και οι άνθρωποι που σε ξέρουν και σε εκτιμούν θα το αναφέρουν στο αντίστοιχο τμήμα. Με άλλα λόγια – ο γνωστός είναι απλά κάποιος που σε συστήνει, ΔΕΝ θα σε συστήσει όμως αν είσαι άσχετος. Η έννοια δεν υπάρχει εδώ κατά κανόνα και το βρίσκουν εντελώς κακόγουστο.

ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Εδώ πλέον εξαρτάται ΕΝΤΕΛΩΣ από τον τομέα και την εταιρεία σου. Κατά κανόνα η πλειοψηφία δουλεύει εννιά με πέντε. Στα χρηματοοικονομικά όμως δουλεύουν εφτά (το πρωί) με εννιά (το βράδυ).

Καλός κανόνας είναι ότι τα λεφτά δε στα δίνουν τσάμπα. Όσο πιο καλοπληρωμένη είναι μια θέση (και ειδικά αν δεν είναι θέση μάνατζερ) τόσο πιο πολύ θα δουλεύεις.

UPDATE – EQUALITY  ΚΑΙ DIVERSITY

Στη Βρετανία στο βιογραφικό μας ΔΕΝ γράφουμε την ηλικία μας, τη θρησκεία μας, την οικογενειακή μας κατάσταση και τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις. Είναι ΝΟΜΟΣ (κανονικός) ότι δεν μπορούν να συζητήσουν μαζί σου τέτοια πράγματα ούτε επιτρέπεται να μη σου δώσουν τη δουλειά βασισμένοι σε κάτι τέτοιο. Ούτε φυσικά συμφωνα με το αν είσαι άντρας ή γυναίκα.

Ποτέ και σε καμία αγγελία για δουλειά δε θα δείτε να ζητάνε συγκεκριμένα άντρες ή γυναίκες και ποτέ δεν βάζουν ηλικίες. Όχι απλά είναι παράνομο αλλά στις περισσότερες εταιρείες θεωρούν ότι αν το προσωπικό έχει πλούτο εμπειριών και διαφορές τότε η δουλειά θα είναι καλύτερη. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά γενικά το σύστημα θα σας προστατεύσει.

Οι διαφορές μισθών αντρών γυναικών και οι ευκαιρίες παραμένουν πρόβλημα και ειδικά σε απαιτητικές αγορές όπως ας πούμε σε δικηγόρους και χρηματοοικονομικά. Προσπάθειες όμως γίνονται και υπάρχει πολύ αυστηρό σύστημα. Πάντα υπάρχουν αρμόδιες αρχές για να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που έχετε πρόβλημα.

(Ευχαριστώ τον Τιτάνα που μου θύμησε αυτό το χαρακτηριστικό στο σχόλιο του)

ΓΕΝΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Όποιος έχει έρθει στη Βρετανία με το mentality ότι “τα Αγγλάκια δεν ξέρουν τί τους γίνεται και θα τους πάρω και τα σώβρακα” δεν έχει περάσει καθόλου μα καθόλου καλά κι έχει πάει σούμπιτος πίσω στη μάνα του λίαν συντόμως.

Το Βρετανικό σύστημα έχει και τα (πολλά) καλά του και τα (πολλά) κακά του. Αν καταλάβεις το σύστημα και το παίξεις γνωρίζοντας που μπορείς να βγεις από τα όρια και πού όχι θα περάσεις πολύ καλά και θα προχωρήσεις.

Η Βρετανία είναι μεγάλη αγορά και δίνει πολλές ευκαιρίες για εξέλιξη. Σίγουρα πάντα τη συστήνω αλλά καλό θα ήταν όποιος το σκέφτεται να έρθει ότι το εξωτερικό ΔΕΝ ειναι εύκολο και δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους. Οι δυσκολίες είναι πολλές και σοβαρές και δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη δουλειά. Σκεφτείτε το λοιπόν από όλες τις πλευρές πριν το αποφασίσετε αλλά μη μείνετε και αναποφάσιστοι μια ζωή. Στο κάτω κάτω δοκιμάστε για ένα δυο χρόνια κι αν δεν σας αρέσει όπου γης και πατρίς.

ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Directgov employment - Κρατικό website με ΟΛΕΣ τις πληροφορίες για την εργασία στη Βρετανία και τη σχετική νομοθεσία. Ρίξτε μια ματιά σε ΟΛΟ το site έχει ΠΛΟΥΤΟ χρήσιμων πληροφοριών – π.χ. Money, Tax and Benefits

BusinessLink – Κρατικό website με άπειρες πληροφορίες για ανθρώπους που θέλουν να ξεκινήσουν επιχείρηση. Θα βρείτε επίσης πάρα πολλές πληροφορίες για τα δικαιώματα σας ως υπάλληλος, τη φορολογία σας, την άδεια κλπ.
http://www.digital-era.org/blog/?p=3214