Επισυνάπτω μια κριτική μελέτη της τεχνολογίας φωτιστικών σωμάτων επαγωγής προερχόμενη από το ΕΜΠ. Διαβάστε τις τελευταίες σελίδες, τις παρατηρήσεις δηλαδή και τα συμπεράσματα, και θα καταλάβετε πόσο ...... απροβλημάτιστοι είναι και αυτοί οι λαμπτήρες που είναι και πολύ ακριβοί, γιατί πρόκειται για ένα "μικρό εργοστασιάκι" και όχι για έναν γλόμπο όπως τον ξέρουμε.
Διαβάζοντας λοιπόν με προσοχή, δύο μόνο παρατηρήσεις:
1). Το φωτιστικό σώμα επαγωγής διαφημίζεται από εταιρείες ως έχον διάρκεια ζωής 100 000 ωρών χωρίς μείωση του φωτισμού που δίνει, και έχοντας συνεχώς ίδια κατανάλωση ρεύματος. Δεν είναι έτσι: Περίπου στο 80% των ωρών έχει χάσει περί το 30% του φωτός που δίνει και μάλλον αντικαθίσταται, αν προηγουμένως δεν έχει αχρηστευθεί από ζημιά σε επιμέρους εξαρτήματα, ελαστικές μονώσεις, επιστρώσεις υδραργύρου, υπερτάσεις, υπερθέρμανση ευαίσθητων εξαρτημάτων κ.λ.π., κ.λ.π.
2). Αν διαβάσετε της κριτική μελέτη για την τεχνολογία επαγωγής θα καταλάβετε το παρακάτω:
Η εταιρεία που θα πάρει τη δουλειά (και το συνολικό ποσό του δανείου ως αμοιβή της) θα αναλάβει την τοποθέτηση, λειτουργία, συντήρηση, ανταλλακτικά κ.λ.π. για 10 χρόνια.
Αλλά τα 10 χρόνια είναι 87000 ώρες.
Το κάθε φωτιστικό σώμα θα λειτουργήσει τέλεια για 100 000 ώρες λειτουργίας (έτσι διαφημίζουν).
Όμως ο Δημοτικός φωτισμός λειτουργεί βράδυ (αν δεν κάνω λάθος!) δηλαδή κατά μέσο όρο 12 ώρες το 24ωρο, άρα οι 100 000 ώρες λειτουργίας του σημαίνει ότι θα είναι απροβλημάτιστος για 8333 ημερολογιακές ημέρες, δηλαδή για 22 χρόνια!
Σύμφωνα όμως με την κριτική μελέτη από το ΕΜΠ, στην καλύτερη περίπτωση θα είναι απροβλημάτιστος για το 70 - 80% αυτού του χρόνου, δηλαδή για περίπου 17 χρόνια. Αλλά αν κατά τη μελέτη έχουμε και σταδιακές φθορές στα άλλα εξαρτήματα του σώματος, άντε ο κάθε λαμπτήρας να φέγγει το πολύ για 12 χρόνια.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι αυτά τα απροβλημάτιστα και θαυματουργά φωτιστικά για 10 χρόνια δεν θα έχουν καμία ή ελάχιστη φθορά, δεν θα χρειάζονται συντήρηση, ούτε ανταλλακτικά, εκτός από αυτά που θα καταστραφούν σκοπίμως (δηλαδή κάποιοι τα σπάσουν). Μετά τα 10 χρόνια όμως και σε διάσημα το πολύ 2-3 χρόνων πρέπει να αντικατασταθούν όλα.
Άρα κρίσιμο είναι το πόσο κοστίζει η αγορά και τοποθέτησή τους, και πόσο η "συντηρησή" τους για 10 χρόνια. Επίσης τι γίνεται μετά από τα 10 χρόνια.
Δεν είναι λοιπόν μόνο το θέμα του δανεισμού σε δύσκολες εποχές. Δεν αρκεί το: "έβαλε η Νέα Σμύρνη, άρα βάζω και εγώ". Ο κάθε σύμβουλος για να αποφασίσει τι θα ψηφίσει σε τέτοια κρίσιμα θέματα πρέπει να έχει στα χέρια του έγκυρες κρίσεις από ιδρύματα όπως το ΕΜΠ, σαν την επισυναπτόμενη μελέτη, και μάλιστα κρίσεις όχι μόνο για αυτή την τεχνολογία, αλλά πάνω ακριβώς στο έργο που προτείνεται για την Ερμιονίδα.
Βασίλης Γκάτσος
