Γιώργος Κοτταράς (Κασιδάκης)
Της Βιβής Σκούρτη
Μετά την ωρίμανση των σταφυλιών περιμένει ο τρύγος. Ο καλλιεργητής αλλά κι ο γλεντοκόπος περιμένουν μαζί εναγωνίως τη νέα σοδειά του κρασιού, που θα τους κρατήσει συντροφιά όλη την επόμενη χρονιά.
Οι κρασοκατανύξεις στην Ελλάδα έχουν προϊστορικές ρίζες και ονομάζονταν συμπόσια. Οι απλοί άνθρωποι από την εποχή εκείνη ακόμα απολάμβαναν το κρασάκι τους κατάχαμα ή σε ξύλινα κούτσουρα και οι πλούσιοι μισοξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα και μέσα σε μελανόμορφα κύπελλα με διακοσμήσεις και παραστάσεις. Τα κρασοπότηρα στην πορεία του χρόνου άλλαξαν μορφή, και οι κρασοπατέρες συνήθειες.
Η τοπική παραγωγή πριν τα αμπέλια μας γίνουν οικόπεδα ήταν αρκετή, όπως και οι κρασοπαραγωγοί και οι πολλές ταβέρνες που ως πόλο έλξης είχαν το καλό κρασί και οι ντόπιοι λάτρεις του που τις επισκέπτονταν καθημερινά όχι για να φάνε, αλλά για να πιούν. Να πιούν από το χάρισμα της αμπέλου και του Διονυσιακού καρπού. Να πιούν από το σώσμα έως το γιοματάρι, κρασί καλό κεχριμπαρένιο, φτάνει να μην ήταν «ξυδέλα».
Η κρασοκατανάλωση θεωρείτο σύμβολο της ταυτότητας επαγγελματικών ομάδων, αλλά και ομάδων που συγκροτούνταν. Φυσικά πάντα ανδροκρατούμενες, όχι πως οι γυναίκες δεν έπιναν. Το κρασί δεν έλειπε από το τραπέζι κανενός σπιτιού.
Στ’ αυτιά μου ακόμα ακούω τη φωνή της κυρα-Κατίνας: «Μωρή Αντώνα, πάρε τη λάμπα να πας για πετρέλαιο». Η φράση ακουγόταν δυο και τρεις φορές τη μέρα, αλλά δεν επρόκειτο για πετρέλαιο μα για κρασί, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτό στη γειτονιά κι ας είχε «πιάσει» η γειτονιά το συνθηματικό!
Πρόσφατα ήρθε στα χέρια μου το Καταστατικό του Ομίλου των Απανταχού Ερμιονέων Κρασοπατέρων (ΟΚΑ) με τα «δίκαια αιτήματά του» και τα άρθρα του. Το δελτίο του κρασοκαταναλωτού που παρουσιάζω, ανήκε στον Γεώργιο Α. Κοτταρά ( Κασιδάκη).
Πρόκειται για ένα «Σωματείο αναγνωρισμένο» με αριθμό απόφασης Κρασοδικείου δυσανάγνωστη λόγω της μεγάλης σούρας.
Το έτος Ίδρυσης –όπως αναφέρεται-είναι Προ Χρηστού.
Γραφείο: όπου καλό κρασί
Το Καταστατικό υπογράφεται από τον Πρόεδρο: Μισάδα και τον Γεν. Γραμματέα: Κατοστάρη
Το αίτημα των κρασοπατέρων:
«Να κενωθεί η λίμνη του Μαραθώνος και να γεμιστεί κρασί για να τρέχουν οι βρύσες καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.
Οι παραγωγοί να φροντίσουν να παράγουν δυο φορές το χρόνο κρασί.
Οι ταβέρνες να γίνουν υπνωτήρια».
Τα μέλη υποχρεούνται να φέρουν πάντοτε επάνω τους το Δελτίο, άλλως θα συλλαμβάνονται και θα παραπέμπονται στο αυτόφωρο Κρασοδικείου, επίσης μέλος γίνεται κάποιος κατόπιν καλών συστάσεων.
Το «ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ» αποτελείται από 5 άρθρα:
1ο άρθρο: Όταν πίνεις πληρώνεις, η τράκα απαγορεύεται.
2ο άρθρο: Κατώτατον όριον πόσεως 300 δράμια στην καθισιά. Οι ξεροσφύρηδες πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και εκτιμήσεως.
3ο άρθρο: Ο Πρόεδρος δύναται να επιβάλλει ποινές και πρόστιμον από 100 έως 300 δραμάκια.
Φυσικά υπάρχουν και οι κυρώσεις για τους παραβάτες στο άρθρο 4 και οι αμοιβές του άρθρου 5 όπου:
4ο άρθρο: Αι καρσοσυνεδριάσεις γίνονται καθ’ εκάστην, οι απουσιάζοντες αδικαιολογήτως τιμωρούνται. Οι πίνοντες σπίτι είναι προδότες και καταδικάζονται από τα Κρασοδικεία εις ισόβια δεσμά σε κρασαποθήκες.
5ο άρθρο: Μετά την λήξη των κρασοσυνεδριάσεων όσοι εκ των μελών παίρνουν για μεζέ παντοφλιές, κατραπακιές και τα τοιαύτα, ανακηρύσσονται Μάρτυρες.
Και αφού ενεκρίθη ως μέλος, του αποστέλλεται το «κρασοδελτίον» το οποίο υποχρεούται να φέρει πάντα επάνω του διότι: «η Κρασονομία του Ομίλου θα συλλαμβάνει πάντα στερούμενον Κρασοδελτίου και θα τον παραπέμπει εις αυτόφωρον Κρασοδικείον».
Βιβή Σκούρτη
