Κατέβηκες απόψε στ’ όνειρό μου.
Όχι εγώ
το δέος μου προς καθετί αβέβαιο σε αναγνώρισε.
Αμέσως έσκυψε και φίλησε
της καταδεκτικότητάς Σου το χέρι.
……………………………………….
Άρχισες να μου τάζεις πολλά.
Ωραία και μελλούμενα.
Όχι για κείνη
την αιώνια ζωή
μα για τούτη δω
την καταδικασμένη θαύματα μη δει.
Τόσα πολλά μου έταζες
που αφέθηκα στον πειρασμό
Θωμάς να γίνω
μπήγοντας της δυσπιστίας
το αιχμηρό δάχτυλο
επί των τύπων του σώματός σου
να δω πώς αληθεύει
η παρουσία σου όταν ακούσω να πονάς.
………………………………………………….
Κική Δημουλά, από την ποιητική συλλογή «Δημόσιος Καιρός»
πίνακας: «Ο άπιστος Θωμάς» του Caravaggio
Τζένη Ντεστάκου
