Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

12 Μαΐου 1821- Η μάχη στο Βαλτέτσι1

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη



Κάθε χρόνο, το δεύτερο 10/ήμερο του Μαΐου, γιορτάζεται με λαμπρότητα και επισημότητα στην Αθήνα και το Βαλτέτσι η επέτειος της ονομαστής μάχης του Βαλτετσίου. Όπως είναι γνωστό, 12.000 Τούρκοι με τη σιγουριά της νίκης, βγήκαν στις 12 Μαΐου του 1821 από την Τριπολιτσά, για να χτυπήσουν τους Έλληνες.

Σύμφωνα με το σχέδιο του Κολοκοτρώνη οι Έλληνες τούς περίμεναν στο Βαλτέτσι. Οχτακόσια σαράντα πέντε παλληκάρια έφτιαξαν ταμπούρια στα γύρω καταράχια με αρχηγούς τους Κυριακούλη και Ηλία Μαυρομιχάλη. Αλλά και χίλιοι πεντακόσιοι Έλληνες μοιράστηκαν στο Χρυσοβίτσι, όπου βρισκόταν ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης και στην Πιάνα υπό την αρχηγία του Πλαπούτα.

Το νικηφόρο αποτέλεσμα της μάχης «κιότεψε» τους Τούρκους και έδωσε φτερά στους Έλληνες. Ήταν η πρώτη μεγάλη τους νίκη, ορόσημο του αγώνα. Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει χαρακτηριστικά στη διήγησή του: «Εκείνος ο πόλεμος εστάθη η ευτυχία της Πατρίδος. Αν εχαλιόμεθα, εκινδυνεύαμε να μην κάμομε ορδί πλέον».

Η Λαϊκή μας Μούσα τραγούδησε τη μάχη με τους παρακάτω δεκαπεντασύλλαβους στίχους ποτισμένους με την ιστορία της:


Τι έχεις, καημένε κόρακα, που σκούζεις και φωνάζεις;

Μήπως διψάς για αίματα, για τούρκικα κεφάλια;

Πέρασε από τα Τρίκορφα και σύρε στο Βαλτέτσι,

όπου είν' ο τόπος δυνατός και δυνατά ταμπούρια,

εκεί θα βρεις τα αίματα, τα τούρκικα κεφάλια.

Τρία μπαϊράκια κίνησαν από μέσα από τη χώρα,

το ένα πάει στα Τρίκορφα, τ' άλλο στους Αραχαμίτες,

κι αυτός ο Κεχαγιάμπεης πηγαίνει στο Βαλτέτσι.

Ο Κυριακούλης του μιλάει κι ο Μπεζαντές του λέει:

«Πού πας, βρε Κεχαγιάμπεη, τ' Αλή πασά κοπέλι;

Εδώ δεν είναι Κόρινθος, δεν είναι Πέρα Χώρα,

δεν είναι τ' αργίτικα κρασιά, του Μπέλεση τα κριάρια.

Εδώ είν' ορδή Καρύταινας, μανιάτικο ντουφέκι,

Κολοκοτρώνης αρχηγός με το Μαυρομιχάλη».

Αφήστε τα ντουφέκια σας και βγάλτε τα σπαθιά σας

βάλτε τους Τούρκους εμπροστά, σαν πρόβατα, σαν γίδια.

Στη μάχη του Βαλτετσίου πήραν μέρος και οι δικοί μας οπλαρχηγοί, Γιάννης και Σταμάτης Μήτσας. Τα δυο αδέλφια ακολουθούσαν πιστά τον Κολοκοτρώνη και ο Γέρος, έχοντάς τους απεριόριστη εμπιστοσύνη, τους ανέθετε δύσκολες αποστολές.

Στην ίδια μάχη πολέμησε και έπεσε ο Γιάννης Δεληγιάννης, παππούς του γενάρχη της οικογένειας των Δεληγιανναίων της Ερμιόνης συμβολαιογράφου, Ιωάννη Δεληγιάννη.2

Πιστεύω, πως τα δυο γεγονότα που προαναφέραμε έχουν ξεχωριστή σημασία για μας και θα πρέπει να τονίζονται με ιδιαίτερη έμφαση από τους εκπροσώπους του Δήμου μας, που παρευρίσκονται κάθε χρόνο στις επετειακές εκδηλώσεις. Αυτά τα «κοινά» υλικά του παρελθόντος μας βοηθούν να σφυρηλατούμε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ μας. Μας συνδέουν, επίσης, με εκείνες τις εποχές κι εκείνους τους ανθρώπους, που ακόμα και σήμερα είναι πρότυπα και οδηγοί μας.

Ο Ιωάννης Μάλλωσης, πολιτευτής της επαρχίας μας, προσερχόμενος στην επέτειο της μάχης του Βαλτετσίου, τον Μάιο του 1930, είπε στην ομιλία του: «Προσέρχομαι στους μπαρουτοκαπνισμένους βράχους και τα ιερά ταμπούρια με αμάραντα φύλλα δάφνης, όπως και η δόξα τους. Μετέχω στο προσκύνημα του ιερού χώρου, χωρίς να λησμονώ ότι προέρχομαι εξ επαρχίας η οποία είναι η δευτέρα πατρίς των Βαλτετσιωτών και αναφωνώ, Ζήτω το ηρωικό Βαλτέτσι!».

Χρόνια Πολλά!

ΣΗΜ.

1.    Γιάννης Μ. Σπετσιώτης, «Ιστορικές σελίδες της Ερμιόνης» - Ημερολόγιο.

2.    Ο γιος του Γιάννη Δεληγιάννη, Γιώργος, συμβολαιογράφος και αυτός όπως ο πατέρας του, παντρεύτηκε τη Βασιλική (Κική) Μήτσα μία από τις πέντε κόρες του Σταμάτη Α. Μήτσα, εγγονού του ήρωα του 1821. Έτσι συμπεθέριασαν οι δύο ερμιονίτικες οικογένειες των Μητσαίων και των Δεληγιάννηδων.