Μία σειρά ενημερωτικών ομιλιών γύρω από τα αρωματικά φυτά από τον
ΕΛΓΟ-Δήμητρα σε διάφορα σημεία της Αργολίδας αποτέλεσε την αφετηρία για
να συναντηθούν 30 άτομα με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες
και εμπειρίες και να συζητήσουν πάνω στη βάση δημιουργίας μίας ένωσης
που θα απαντούσε σε πολλά ερωτήματα. Έτσι, δημιουργήθηκε η εταιρεία
Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών Ανατολικής Πελοποννήσου, που θα είχε
διάρκεια ζωής δύο χρόνια με την υποστήριξη του ΕΛΓΟ και στόχευση τη
μελέτη της καλλιέργειας των προαναφερόμενων φυτών.
Για την εξυπηρέτηση αυτών των στόχων χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις περιοχές φύτευσης, σε Ερμιόνη, Τραχειά, Μαλανδρένι και Τρίπολη. Ο πρόεδρος της εταιρείας και γεωπόνος Βασίλης Δημαράκης, που ζει στην Ερμιονίδα, μας εξηγεί σήμερα ότι ένα
από τα βασικά μειονεκτήματα ήταν η ανομοιογένεια στη σύνθεση των υποψήφιων καλλιεργητών, που είχε ως επίπτωση το αυξομειούμενο ενδιαφέρον ανάλογα με το κατά πόσο ο ενδιαφερόμενος είχε σχέση με την καλλιέργεια ή απλά τα σκεφτόταν ως συμπληρωματικό εισόδημα. Τα κλιματολογικά και εδαφολογικά δεδομένα, μας εξηγεί ο κ. Δημαράκης, ήταν κατάλληλα για τέτοιου είδους καλλιέργεια, ώστε να δώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Χρησιμοποιήθηκε πληθώρα αυτοφυών φυτών, που μπορούσαν να αξιοποιηθούν, και αγροτική γη κατάλληλη για καλλιέργεια που δεν αξιοποιείτο μέχρι τότε, με δεδομένη την αυξανομένη ζήτηση για σωστά ποιοτικά προϊόντα στην ελληνική και διεθνή αγορά. Μέσα από την έρευνα της εταιρείας, διαπιστώθηκε ότι τα διαθέσιμα δεδομένα, τεχνικά και επιστημονικά, για την καλλιέργεια αρωματικών φυτών ήταν ελλιπή, δυσεύρετα και πολλές φορές αντικρουόμενα. Επίσης, ξεκαθαρίστηκε ότι οι μεμονωμένες ατομικές προσπάθειες δεν έχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας και απαιτείται η συνένωση δυνάμεων, αφού το μέγεθος της εκμετάλλευσης είναι σημαντικός παράγοντας για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος.
Μέσα στα προβλήματα ήταν και ότι το κόστος έρευνας και ανάπτυξης είναι αρκετά υψηλό, ενώ η καλλιέργεια θα πρέπει να είναι βιολογική και να αποκτήσει τις κατάλληλες πιστοποιήσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Δημαράκης, θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά απαιτούν επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κέρδους, ενώ παράλληλα αυτός που θα ασχοληθεί θα πρέπει να είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότης, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της καλλιέργειας. Χαρακτηριστική απόδειξη, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελεί το γεγονός ότι από τους 30 που ξεκίνησαν την έρευνα και τότε κόστισε περίπου 40.000 ευρώ, σήμερα ελάχιστοι ασχολούνται.
Γιώργος Αργυρίου
Για την εξυπηρέτηση αυτών των στόχων χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις περιοχές φύτευσης, σε Ερμιόνη, Τραχειά, Μαλανδρένι και Τρίπολη. Ο πρόεδρος της εταιρείας και γεωπόνος Βασίλης Δημαράκης, που ζει στην Ερμιονίδα, μας εξηγεί σήμερα ότι ένα
από τα βασικά μειονεκτήματα ήταν η ανομοιογένεια στη σύνθεση των υποψήφιων καλλιεργητών, που είχε ως επίπτωση το αυξομειούμενο ενδιαφέρον ανάλογα με το κατά πόσο ο ενδιαφερόμενος είχε σχέση με την καλλιέργεια ή απλά τα σκεφτόταν ως συμπληρωματικό εισόδημα. Τα κλιματολογικά και εδαφολογικά δεδομένα, μας εξηγεί ο κ. Δημαράκης, ήταν κατάλληλα για τέτοιου είδους καλλιέργεια, ώστε να δώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Χρησιμοποιήθηκε πληθώρα αυτοφυών φυτών, που μπορούσαν να αξιοποιηθούν, και αγροτική γη κατάλληλη για καλλιέργεια που δεν αξιοποιείτο μέχρι τότε, με δεδομένη την αυξανομένη ζήτηση για σωστά ποιοτικά προϊόντα στην ελληνική και διεθνή αγορά. Μέσα από την έρευνα της εταιρείας, διαπιστώθηκε ότι τα διαθέσιμα δεδομένα, τεχνικά και επιστημονικά, για την καλλιέργεια αρωματικών φυτών ήταν ελλιπή, δυσεύρετα και πολλές φορές αντικρουόμενα. Επίσης, ξεκαθαρίστηκε ότι οι μεμονωμένες ατομικές προσπάθειες δεν έχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας και απαιτείται η συνένωση δυνάμεων, αφού το μέγεθος της εκμετάλλευσης είναι σημαντικός παράγοντας για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος.
Μέσα στα προβλήματα ήταν και ότι το κόστος έρευνας και ανάπτυξης είναι αρκετά υψηλό, ενώ η καλλιέργεια θα πρέπει να είναι βιολογική και να αποκτήσει τις κατάλληλες πιστοποιήσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Δημαράκης, θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά απαιτούν επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κέρδους, ενώ παράλληλα αυτός που θα ασχοληθεί θα πρέπει να είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότης, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της καλλιέργειας. Χαρακτηριστική απόδειξη, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελεί το γεγονός ότι από τους 30 που ξεκίνησαν την έρευνα και τότε κόστισε περίπου 40.000 ευρώ, σήμερα ελάχιστοι ασχολούνται.
Γιώργος Αργυρίου