Σαν τα κουτσούμπια τα Κρουαζιερόπλοια στην Ύδρα, τόνα μετά το άλλο.
Γιατί δεν έρχονται και σε μας;
Δεν φτιάξαμε στα Μαντράκια κατάλληλο προβλήτα για να πιάνουν κρουαζιερόπλοια;
Απλά: Εμείς δεν είμαστε Προορισμός και για να γίνουμε δεν είναι εύκολο πράμα, όχι όμως και ακατόρθωτο.
Είμαστε όμως προορισμός για τα ιστιοπλοϊκά και τα κότερα. Ή μήπως όχι;
'Όχι.
Στην Ύδρα τα κρουαζιερόπλοια πάνε, γιατί είναι παγκοσμίως γνωστός ο οικισμός της (και το αξίζει νάνε), είναι χιλιοζωγραφισμένη (και το αξίζει νάνε), είναι γνωστή για το παρθένο τοπίο του νησιού (και
το αξίζει νάνε), είναι γνωστή για την ανυπαρξία αυτοκινήτων, μοτοσακό
κ.λ.π. είναι γνωστή για την ιστορία της, είναι γνωστή γιατί την
επισκέφτηκαν και την επισκέπτονται προσωπικότητες ιδιαίτερα του
καλλιτεχνικού χώρου.
Είναι δηλαδή Προορισμός, ενώ το λιμάνι της δεν
μπορεί να εξυπηρετήσει άνετα τα κρουαζιερόπλοια. Και όμως είναι τέτοια
η δύναμη του Προορισμού που αυτό δεν στέκεται εμπόδιο.
Τα ιστιοπλοϊκά και τα κότερα έρχονται στην Ερμιόνη, γιατί
βρίσκουν θέση στα ασφαλή λιμάνια της, όπου πλέον τα νερά είναι καθαρά,
παρ' όλο που δεν υπάρχει οργανωμένη εξυπηρέτηση μαρίνας. Δηλαδή
Προορισμός είναι η ιστιοπλοΐα και το ταξίδι που καταλήγει στην Ερμιόνη
επειδή έχει θέσεις στα ασφαλή λιμάνια της, και εξυπηρέτηση (φαΐ, αγορά)
στα λιμάνια της.
Και πώς θα γίνουμε Προορισμός;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
