Κατά Ματθαίον κεφάλαιο 6

Μιας και μπλέξαμε με τις παροιμίες

1 Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.  2 ῞Οταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.  3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου,  4 ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

Το ανωτέρω οι παλαιοί το είχαν συμπυκνώσει στο παρακάτω γνωμικό που τηρούσαν ευλαβώς:

Να μη γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου.

Καλόν είναι να τα ξαναθυμηθούμε αυτά, γιατί τα τελευταία χρόνια είχαμε στο τόπο μας μεγάλη έκρηξη φιλανθρωπικών αισθημάτων και προσφοράς, όπου το μελάνι για την παρουσίασή της από τον τοπικό τύπο και τις μπλοκότρυπες έκανε πολύ περισσότερο από το προσφερόμενο.

Και πέραν αυτού, τι δημόσιοι έπαινοι προς παιδιά που μπήκαν σε σχολή ή βγήκαν, τι δημόσιοι έπαινοι και ευχαριστίες για επιτυχόντες σε εκλογές, τι δημόσιες ευχές πολιτικών και άλλων για Χριστούγεννα και Πάσχα, τι δημόσια συγχαρητήρια πολιτών προς διοικούντες και κρατούντες.

Και πέραν αυτών τι δημόσια παρουσίαση εθελοντικού έργου, τι αυτοβραβεύσεις, τι αυτοέπαινοι, τι αυτοφωτογραφήσεις. Μεγαλοεθελοντής στη μπλογκότρυπά του διεμήνυε ότι  παίρνει το χορτάρι από τον καθαρισμό ερμιονίτικου παρκιδίου 5 τ.μ. να το κομποστοποιήσει στο σπίτι του και να μας το φέρει έτοιμο κομπόστ! Που και τελικά δεν μας το έφερε. Πάει το χορτάρι μας!

Και δάκρυα, δημόσια δάκρυα για το περιβάλλον, για τη μικροκοινωνία μας, τη μεγαλοκοινωνία μας, παρ’ ολίγο να γεμίσουν τις μπλοκότρυπες, να μη χωράνε άλλο. Τα κροκοδείλια.

Στο τσακ φτάσαμε να δίνουμε δημόσια συγχαρητήρια στο παιδί μας που πούλησε το κτήμα του πατέρα του.

Στο τέλος εποχής, στο κάθε τέλος εποχής, έρχεται μια γενική γελοιοποίηση όπως στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι η έναρξη της αυτογνωσίας ενός λαού, είναι οι Απόκριες που αμέσως την επομένη, ως τομή, φέρνουν την Καθαρή Δευτέρα που οδηγεί στο Άγιο Πάσχα, την αυτογνωσία μας.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος