Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα πολλά.
Μου έδωσε το γέλιο, μου ‘δωσε το δάκρυ
κι έτσι ξεχωρίζω την καλή τύχη από την καταστροφή,
αυτά τα δυο που φτιάξαν το τραγούδι μου
και το τραγούδι το δικό σας»…
Violeta del Carmen Parra Sandoval
« Γράφε όπως θέλεις, χρησιμοποίησε όποιους ρυθμούς σου βγαίνουν,
δοκίμασε διαφορετικά όργανα, κάτσε στο πιάνο, κατάστρεψε το μέτρο,
φώναξε αντί να τραγουδήσεις, φύσα την κιθάρα και χτύπα το κόρνο.
Μίσησε τα μαθηματικά κι αγάπησε τους στροβίλους.
Η δημιουργία είναι ένα πουλί που δεν έχει σχέδιο πτήσης, που ποτέ δεν θα πετάξει σε ευθεία γραμμή. »
Ξεκίνησε την καριέρα της σε μικρούς χώρους, γυρίζοντας αργότερα τη Χιλή με ένα μαγνητόφωνο κι ένα τετράδιο στο χέρι,
όπως η δική μας Δόμνα Σαμίου, για να καταγράψει ένα μεγάλο εύρος παραδοσιακής χιλιανής λαϊκής μουσικής.
Μια χαρισματική προσωπικότητα κι εντυπωσιακά πολυτάλαντη δημιουργός:
τραγουδοποιός, τραγουδίστρια, συνθέτρια, ποιήτρια, γλύπτρια, ζωγράφος και υφάντρα.
Όλα όσα έκανε, είχαν στον πυρήνα τους την πατρίδα της, την παράδοση, το δίκαιο, τη δημιουργία, την ελευθερία.
Βιολέτα Πάρα - σαν σήμερα το 1967 έδωσε τέλος στη ζωή της στα 49 της χρόνια, στο Σαντιάγο της Χιλής.
Η ζωή της ποτέ δεν υπήρξε εύκολη, αντίθετα όλη της η ύπαρξη ήταν ένας συνεχής και σκληρός αγώνας.
Πίσω της άφησε πλούσιο κληροδότημα: παραδοσιακή μουσική στην οποία εμφύσησε νέα ζωή, λαογραφικό έργο,
δικά της τραγούδια που κατέκτησαν τον κόσμο όλο (εξακολουθούν να συνοδεύουν τους αγώνες των ανθρώπων που παλεύουν
για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση), αλλά και 83 αυτοβιογραφικά τραγούδια της που θ΄ απεικονίζουν τη ζωή της για πάντα.
Ανάμεσα στο πολύτιμο έργο της και το εμβληματικότερο τραγούδι της, το ανεξίτηλο χνάρι της «Gracias a la vida»,
ύμνος στην Χιλιανή παραδοσιακή μουσική, με το οποίο θα γίνει παγκοσμίως γνωστή
και θα το ερμηνεύσει το 1971 η Μερσέντες Σόσα η μεγάλη φωνή της Λατινικής Αμερικής, όπως επίσης και η Τζόαν Μπαέζ.
Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Χιλής σε μια πολυμελή οικογένεια, την περίοδο των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων
που οδήγησαν στη δυσαρέσκεια του λαού λόγω πανύψηλου πληθωρισμού, ανεργίας και φτώχειας,
γεγονότα που είχαν μετατρέψει κυρίως την ύπαιθρο σε παραγκουπόλεις (σε μία από αυτές μεγάλωσε).
Όταν πεθαίνει ο -δάσκαλος και ερασιτέχνης μουσικός- πατέρας της, της αφήνει την ξύλινή του κιθάρα
κι από μικρή παίζει, συνθέτει και τραγουδά με τα αδέλφια της, ώσπου, με την αυξανόμενη δημοτικότητά της,
κέρδισε τη δική της ραδιοφωνική εκπομπή και μια πρόσκληση να εμφανιστεί σε ένα φεστιβάλ νεολαίας στην Πολωνία.
Αργότερα, ξανά στην Ευρώπη, προσπαθεί να εκθέσει εικαστικά έργα της στο Λούβρο και να παίξει μουσική μπροστά σε κοινό, όμως,
απογοητεύεται από το καθώς πρέπει κοινό των επίσημων δεξιώσεων στην πρεσβεία ή, από τη διαφορετικότητα της κουλτούρας.
Παρά τη μεγάλη της φήμη, προτιμά να ζήσει φτωχικά κι ποφασίζει να επιστρέψει στη Χιλή στα δυο παιδιά της και να στήσει έναν χώρο στην εξοχή,
ο οποίος θα είναι ταυτόχρονα σπίτι της και χώρος ελεύθερης έκφρασης και τέχνης, με μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις
γι΄ ανθρώπους που βλέπουν την τέχνη ως δημιουργία κι όχι ως μέσο βιοποριστικό.
Το 2011 γυρίστηκε η βιογραφική ταινία για τη ζωή της «Η Βιολέτα πήγε στο παράδεισο», του Αντρές Γουντ
(τίτλος στα ισπανικά: Violeta se fue a los cielos), με την Φρανσίσκα Γαλιβάν στον ομώνυμο ρόλο και μουσική Άνχελ Πάρα.
Στην ταινία αυτή παρακολουθούμε την ταραχώδη ζωή της, από την παιδική της ηλικία μέχρι την αυτοκτονία της
και διακρίνουμε τις ιδιαιτερότητές της ως προς την καλλιτεχνική της δουλειά και τις πεποιθήσεις της γύρω από αυτή.
|
