Χθες, Δευτέρα 27 Απριλίου, κλείνει μια εβδομάδα από την ημερομηνία διάγνωσης των 150 κρουσμάτων κορονοϊού στη Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων του Ξενοδοχείου Γαλαξίας στην Ερμιονίδα. Οι κυβερνητικοί παράγοντες αδιαφόρησαν για τους υγιείς φιλοξενουμένους της δομής και κατά προέκταση τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Υποσχέθηκαν να έρθουν στο Κέντρο Υγείας Κρανιδίου έξι γιατρούς και τέσσερις νοσηλευτές, έστειλαν με καθυστέρηση πέντε ημερών και μετά από κατακραυγή οκτώ γιατρούς. Το διάστημα των ημερών που μεσολάβησαν το προσωπικό του ΚΥ Κρανιδίου εργάστηκε σχεδόν μέχρι εξοντώσεως για να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων που συγκεντρώθηκαν σε περιοχή ως σήμερα.
Τι ήταν αυτό που έκανε τους υπευθύνους (;) να καθυστερήσουν τόσες μέρες; Η απαγόρευση κυκλοφορίας που επιβλήθηκε ήταν άραγε τόσο επαρκές μέτρο ώστε να βοηθήσει το υποστελεχωμένο ΚΥ; Το διάστημα των πέντε αυτών ημερών πως έγινε η υγειονομική κάλυψη της δομής; Πως διασφαλίζεται η άμεση αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών; Υπάρχει άραγε κάποια μέριμνα για την εκ νέου εξέταση της ευρύτερης περιοχής; Η ροή των γεγονότων μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν κάτι λείπει. Τι είναι αυτό που έκανε την καθυστέρηση πραγματικότητα θέτοντας την ευρύτερη περιοχή σε κίνδυνο για ακόμη μια φορά;
Η ακροδεξιά ρητορική, είναι η απάντηση κι αν φαντάζει προκατάληψη στην καλύτερη των περιπτώσεων, αναρωτηθείτε το εξής: μετά την επίσκεψη Τσιόδρα, Μηταράκη, Χαρδαλιά και Αρκουμανέα προέκυψαν δημοσιεύματα περί εκδιδομένων προσφυγισσών που ένας ιθαγενής, εκ των οποίων και η γράφουσα, άκουγε για πρώτη φορά ως τότε. Πρόθυμοι να πιστέψουμε τα χειρότερα για τις γυναίκες πρόσφυγες, λες και δεν έχουν υποφέρει αρκετά, αυτά τα δημοσιεύματα θέλησαν να πουν πως «εμείς οι ντόπιοι ήμασταν άσπιλοι και αμόλυντοι μέχρι τη άφιξη των προσφύγων». Αποφεύγοντας επιμελώς να αναφέρουν πως τα τέσσερα κρούσματα που βρέθηκαν πολύ πριν στην περιοχή, ήταν Έλληνες. Ευρισκόμενοι μάλιστα σε μια οικονομική επιφάνεια κλίμακας από πλούσιοι μέχρι βαθύπλουτοι. Ποιος όμως θα καθόταν να το σκεφτεί; Αφού a priori οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ενσαρκώνουν τα εύκολα θύματα για οτιδήποτε επιλήψιμο;
Δηλαδή δεν ήρθαν σε επαφή με κατοίκους ποτέ; Μα, αυτό θα ήταν εντελώς ναΐφ ακόμα και να το σκεφτούμε. Η λέξη κλειδί που διαβάσατε σε άρθρα λάσπης και αγνοήσατε είναι η εξής: χωράφια. Πολλοί φιλοξενούμενοι της δομής εργάστηκαν ως εργάτες γης, όντας υπερβολικά φθηνά εργατικά χέρια. Τα φθηνά εργατικά χέρια σκέτο, είμαστε οι νέοι της χώρας αυτής. Ο πρωτογενής τομέας, η πάλαι ποτέ ναυαρχίδα εσόδων της Ερμιονίδας περνάει κρίση τα τελευταία ν χρόνια, μιας και ο τουρισμός είναι πλέον το μοναδικό εισόδημα της περιοχής. Στην προσπάθεια να σωθεί μια ήδη νεκρή τουριστική σαιζόν, περιφέρουμε το βαλσαμωμένο της κουφάρι για ζωντανό, πατώντας επί…κρουσμάτων.
Αδαμαντία Αρανίτη
