Του Γιάννη Λακούτση
( Αναγνωστικό Ε’
Δημοτικού 1966)
Ένα από τα πιο
δραματικά γεγονότα της τελευταίας πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης, ήταν η ναυτική σύγκρουση της 20ης
Απριλίου 1453 στον Βόσπορο, μεταξύ του Οθωμανικού στόλου
και μιας μικρής ναυτικής μοίρας,
από τρία γενοβέζικα
πλοία και ένα
αυτοκρατορικό φορτωμένο
σιτάρι, με κυβερνήτη
κάποιον Φλαντανελά. Μία
πηγή που μιλά γι’
αυτή τη ναυμαχία στο
Βόσπορο, είναι το κείμενο του
Λατίνου
αρχιεπισκόπου Μυτιλήνης, Λεονάρδου, ο οποίος καταγόταν από τη Χίο. Ο Λεονάρδος βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως συνοδός του ελληνικής καταγωγής καρδιναλίου Ισίδωρου, ο οποίος ηγείτο μικρού αποσπάσματος από τοξότες, που έστειλε ο Πάπας προς ενίσχυση της Κωνσταντινούπολης. Μια εκτενής
αναφορά, του
Λεονάρδου, προς τον Πάπα,
τον Αύγουστο του 1453,
για τα γεγονότα
της πολιορκίας, κρίθηκε ως
σημαντική πηγή και αξιοποιήθηκε
κατάλληλα από μεταγενέστερους συγγραφείς
οι οποίοι έγραψαν αντίστοιχα
κείμενα με την Άλωση. Ακολουθεί
ένα απόσπασμα από αυτή την
αναφορά: « αρχιεπισκόπου Μυτιλήνης, Λεονάρδου, ο οποίος καταγόταν από τη Χίο. Ο Λεονάρδος βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως συνοδός του ελληνικής καταγωγής καρδιναλίου Ισίδωρου, ο οποίος ηγείτο μικρού αποσπάσματος από τοξότες, που έστειλε ο Πάπας προς ενίσχυση της Κωνσταντινούπολης. Μια εκτενής
(*Εκατό χρόνια μετά
τη συγγραφή, το «Χρονικό»
του Φραντζή, παραχαράσσεται. Βασικός νοθευτής
είναι ο Μητροπολίτης
Μακάριος Μελισσηνός ( μέσα 16ου αιώνα- αρχές
17ου αιώνα). Τα κίνητρα
ιδιοτελή. Ήθελε να
αποδείξει, ότι η οικογένειά
του ταυτιζόταν με
τη μεγάλη γνωστή
οικογένεια των Μελισσηνών.
Έτσι μπορούσε να
διεκδικήσει τις μεγάλες
εκτάσεις της οικογένειας,
αλλά και τα
δικαιώματα επί της
Μονεμβασιάς).