Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

μιά ομορφιά (και κάτι ασχήμιες)


Nα βάζεις στο χέρι Σύρου πρόσφυγα πενήντα ευρώ και εκείνος να μη τα δέχεται με τίποτα λέγοντας "εγώ είμαι ένας, θα τα καταφέρω, δώσε τα σε μια οικογένεια".
Να συζητάς νύχτα στην Αγκαλιά που δεν έχει ρεύμα για την "Καρδιά του Σκότους" του Κόνραντ παρέα με Πακιστανό καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Λαχώρης.
Να σου απαγγέλλει νεαρός Αφγανός στίχους της Σαπφούς και να σου λέει πως λυπάται που ήρθε βρώμικος πρόσφυγας στο νησί της.
Να στέκεσαι σαν μαλάκας ακούγοντας από νεαρό Παλαιστίνιο μηχανικό-μηχανολόγο για τον Ηρόστρατο και τις υδραυλικές του μελέτες.
Να τρως χοντρή ήττα στο σκάκι (τέσσερις φορές απανωτά) από δεκαπεντάχρονο από τη Σρι Λάνκα...
Να λαμβάνεις με το ταχυδρομείο δεκάδες δέματα με τακτοποιημένα ρουχαλάκια από όλο τον πλανήτη και με σημειώματα "Υπομονή".
"Βαστάτε". "Σταγόνα στον ωκεανό, μα σταγόνα".
Να έρχεται ο μεροκαματιάρης, στην ηλικία σου και να σου δίνει μια τσάντα αναλγητικά που αγόρασε κάνοντας έρανο στη δουλειά του και να έχουν τσοντάρει όλοι.
Να σχολάει dj από τη νυχτερινή του βάρδια σε μπαρ, να τον πετυχαίνεις εφτά η ώρα το πρωί ξενύχτη και να σου δίνει εβδομήντα ευρώ, ο,τι έβγαλε ολόκληρο το βράδυ "για να βοηθήσω τους ανθρώπους" και να φεύγει χαμογελώντας κάνοντας και μια σούζα.
Να μην ξέρεις να εξηγήσεις στον παππού από το Χαλέπι πως αυτό που πάτησε βγαίνοντας από τη βάρκα είναι αχινός, να μη ξέρεις τη λέξη στα αγγλικά και να πετάγεται μια στρουμπουλή κοπελίτσα και να σε ταπώνει με προφορά χαμογελώντας "sea urchin!"
Να έρχεται Έλληνας μετανάστης από Γερμανία και να σου λέει πεταχτά ενώ χάνεσαι πως θα πάει να προπληρώσει φρούτα και να καταλαβαίνεις πως σου πλήρωσε τα φρούτα όλου του επόμενου μήνα και βάλε και να μην ξέρεις καν το όνομά του να πεις ευχαριστώ.
Να σου στέλνει μήνυμα ο Σύριος με την υπέροχη οικογένεια που πέρασε από την Αγκαλιά πριν ένα μήνα και να σου λέει "είμαστε Γερμανία, τα καταφέραμε, είμαστε ζωντανοί".

Είπα να μην κάνω άλλη ανάρτηση για αυτήν την εβδομάδα, μα τέτοια πράγματα αν δεν τα μοιραστώ θα σκάσω...
Καταστάσεις που δεν είχαμε τη δύναμη να φανταστούμε. Αλήθεια δεν έχω δικαίωμα να μην πω τι ζούμε, τα καλά και τα κακά, δεν έχω το δικαίωμα.
Το έγραψε στο Facebook του πριν μέρες ο Γιώργος Τυρίκος-Εργάς, που τα ζει από πρώτο χέρι στη Λέσβο:
αναδημοσίευση Άρης Δημοκίδης lifo.gr 
αλλά και ...τα λοιπά λυπηρά: "Τα κοράκια της Λέσβου"
Έλλη Βασιλάκη
Στην άλλη πλευρά, αυτή της ανθρωπιάς υπάρχει ο παπά-Στρατής και η ΜΚΟ "Αγκαλιά". Παρά την επιβαρυμένη υγεία του αφού λόγω άσθματος είναι απαραίτητο να λαμβάνει οξυγόνο ο παπά-Στρατής τρέχει καθημερινά για να βοηθήσει τους ανθρώπους που φτάνουν από τα απέναντι παράλια. Μαζί του και κάτοικοι του νησιού που μαζεύουν καθημερινά ρούχα και τρόφιμα για τους πρόσφυγες. Πηγή: www.lifo.gr

«Έφυγε» ο παπά Στρατής - Ο «Καλός Σαμαρείτης» του ΟΗΕ - See more at: http://www.newsone.gr/ellada/242803-phyge-o-papa-strates-o-kalos-samareites-toy-oee?ref=yfp#sthash.bhW30ZEA.dpuf


Σε ηλικία 57 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο παπά Στρατής, ο «Καλός Σαμαρείτης» όπως τον χαρακτήρισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αφήνοντας όμως σπουδαία παρακαταθήκη αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας.
Ψυχή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αγκαλιά», ο παπά Στρατής είχε δημιουργήσει στην Καλλονή της Λέσβου ένα καταφύγιο για τους πρόσφυγες και μετανάστες που έφταναν στο νησί, προσφέροντάς τους ανακούφιση. Υπολογίζεται πως από το 2007 βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή οικονομική θέση.
Η χρόνια αναπνευστική ασθένεια από την οποία έπασχε και τον ανάγκαζε να είναι μονίμως συνδεδεμένος με σωληνάκι σε μια φιάλη που του χορηγούσε οξυγόνο κατευθείαν στους πνεύμονές του, δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο προκειμένου να στηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο πρόσφυγες και μετανάστες στη Λέσβο.
Η δράση του εξαπλώθηκαν σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του πρόσφατου αφιερώματος του
για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πρωταγωνίστησε» σε ανάλυση των New York Times αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.
«Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο» έλεγε θλιμμένος. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες» τόνιζε τους τελευταίους μήνες, καθώς στο νησί κατέφθαναν καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
«Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά,για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι», ήταν τα τελευταία του λόγια στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Αυτό είναι το αφιέρωμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τον πατέρα Ευστράτιο Δήμου:
- See more at: http://www.newsone.gr/ellada/242803-phyge-o-papa-strates-o-kalos-samareites-toy-oee?ref=yfp#sthash.bhW30ZEA.dpuf
«Έφυγε» ο παπά Στρατής - Ο «Καλός Σαμαρείτης» του ΟΗΕ - See more at: http://www.newsone.gr/ellada/242803-phyge-o-papa-strates-o-kalos-samareites-toy-oee?ref=yfp#sthash.bhW30ZEA.dpuf