Ἡ ξεχειλισμένη στάμνα
Πάσχα εἶναι στή Σπάρτη, στόν κόσμο,
στό ἄπειρο.Πάσχα παντοῦ.
Πηγαίνοντας - τ' ἄλλο πρωΐ θά σοῦ κλείσω
λεμονάνθια στό γράμμα μου.
Θά σοῦ στείλω ἕνα φῶς διαλεγμένο ἀπό τήν
ἐπιφάνεια τοῦ κύματος, πού σκεπάζει τήν ἄνοιξη
τ' ἄσπρα περιβόλαια της.
Τά χιόνια θά λιώνουν
ψηλά στόν Ταΰγετο κι’ ὅτι κι’ ἄν πεῖς,
ἡ καρδιά μου, Μαρία, εἶναι μιά στέρνα.
Γιομίζει ὅταν χίλια ρυάκια
μαζί κατεβαίνουνε
μέσα της –
Τότε λοιπόν
ξεχειλίζει καί τρέχει, ἱδρώνοντας ὅπως
μιά σταγόνα στό άπειρο.
Γιάννης Ρίτσος
[Από το ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ", 1961
