Του Γιάννη Λακούτση
Το φυτό θαύμα Aloe Vera προκαλεί πολλές εκπλήξεις και έχει
γίνει ένα από τα πιο σημαντικά αντικείμενα μελέτης, από την αρχαιότητα μέχρι
τις μέρες μας, από διάφορα ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. « Φυτρώνει σε
μεγάλες ποσότητες στην Ινδία, απ’ όπου φέρνουν και τον γαλακτώδη χυμό της,
φυτρώνει και στην Αραβία και στην Ασία και σε μερικούς παραθαλάσσιους τόπους
και νησιά, όπως στην Άνδρο, χωρίς να είναι κατάλληλη για την εξαγωγή
γαλακτώδους χυμού, αλλά κατάλληλη αφού λιωθεί και γίνει κατάπλασμα, για τη συγκόλληση
των τραυμάτων».
(Διοσκουρίδης). Με μια πρώτη ματιά θυμίζει κάκτο, αλλά δεν
είναι. Ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σκόρδα και το κρεμμύδι. Υπάρχουν
περισσότερες από 300 ποικιλίες, λίγες όμως είναι οι θεραπευτικές. Οι θεραπευτικές
ιδιότητες της αλόης, βρίσκονται καταγραμμένες σε τοιχογραφίες, παπύρους και
βιβλία. Οι πρώτες καταγραφές της παρουσίας της ξεκινούν από το 2500 π.χ. από τους Σουμέριους, οι οποίοι την
χρησιμοποιούσαν για χαλάρωση σε όλο το σώμα, για θεραπεία πληγών αλλά και
δερματικών προβλημάτων.
« …αν πασπαλιστεί ξερή (η αλόη), στα τραύματα, τα συγκολλά
και επουλώνει και καταπραΰνει τα έλκη και εδικά θεραπεύει τα γεννητικά όργανα
που έχουν έλκος και κλείνει το δέρμα που έχει υποστεί περιτομή». (Διοσκουρίδης
« Περί ύλης ιατρικής» τομ. Γ )
Ο Μ. Αλέξανδρος δυο φορές θεραπεύτηκε. Την μια φορά από
λοίμωξη, όταν ήπιε χυμό αλόης και την δεύτερη, όταν τραυματίστηκε από βέλος και
το τραύμα επουλώθηκε μέσα σε λίγες μέρες από επαλείψεις με λάδι από το ίδιο
φυτό.
Η αλόη βοήθησε στην περιποίηση των τραυμάτων του Χριστού,
όταν το σώμα του κατέβηκε από τον Σταυρό. (κατά Ιωάννην ευαγγέλιο κεφ.19 στχ.
39).
« Μαζί με αυτόν ήλθε και ο Νικόδημος, ο οποίος την πρώτη
φορά είχε έλθει στον Ιησού νύκτα. Ο Νικόδημος έφερε πολυτιμότατο άρωμα, μίγμα
από σμύρνα και αλόη, εκατό περίπου λίτρα, τριάντα δηλαδή και πλέον κιλά».
Η αλόη αναφέρεται επίσης και στο Άσμα Ασμάτων. κεφ. 4,13-14.
« Τα βλαστάνοντα στον κήπο σου, είναι ωσάν ωραίες ροδιές με
κρεμασμένους τους καρπούς των στα ακρινά βλαστάρια τους. Μοιάζουν με ανθισμένο
αμπέλι και νάρδους. Αρωματικός νάρδος και κρόκος ανθούν εκεί κάλαμος και
κανέλλα και όλα τα δέντρα του Λιβάνου, η
αρωματική σμύρνα, η αλόη και όλα τα εξαίρετα μύρα».
Αλλά και στην Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη γίνεται αναφορά στην
αλόη: « Εξύπνησα περί μέσην νύκτα ήνοιξα την θύραν εκείνην, ίνα μετριάσω την
οσμήν της αλόης και της σμύρνας, δι ων αι αδελφαί του Καρόλου είχον αρωματίσει
τον θάλαμον προς τιμήν μου…» σελ.30.
Σύμφωνα με το Διεθνές Επιστημονικό Συμβούλιο της Αλόης, (IASC) η καλλιέργεια και η
ανάπτυξη του φυτού είναι μεταξύ 20 και 25 βαθμούς Κελσίου, ενώ πρέπει να
αποφεύγονται οι πολύ απότομες αλλαγές
στις θερμοκρασίες μεταξύ ημέρας και
νύχτας. Τα κλίματα στα οποία μπορεί να αναπτυχθεί κυμαίνονται από τα εύκρατα ως
τα τροπικά. Γι αυτό σε περιοχές που η θερμοκρασία πέφτει στο μηδέν, πρέπει να
καλλιεργείται σε εσωτερικούς χώρους. Το καλύτερο έδαφος για την καλλιέργεια της
αλόης είναι αυτό με ελαφρώς αλκαλικό PH. Αν το έδαφος είναι πολύ όξινο, η ανάπτυξη του φυτού θα είναι
περιορισμένη και αργή. Η καλύτερη εποχή για το φύτεμά της, είναι μεταξύ
Απριλίου και Αυγούστου. Οι Έλληνες καταναλωτές πληρώνουν πανάκριβα τον
εισαγόμενο από την Γερμανία χυμό. Όπως λέει ο Ηλίας Χρονάκης, καλλιεργητής στην περιοχή Τσούτσουρα νότια του Νομού Ηρακλείου, το καλλιεργητικό
κόστος είναι χαμηλό και υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από υποψήφιους καλλιεργητές,
στους οποίους κάνει και σεμινάρια. Καταλήγει λέγοντας ότι οι καταναλωτές της
Κρήτης χρειάζονται κάθε χρόνο 100 τόνους χυμό.
