Για την ιστορία τους φυσικά που εκπλήσσει.
Στο βιβλίο του Μηλιαράκη "Γεωγραφία Πολιτική νέα και Αρχαία του Νομού Αργολίδος και Κορινθίας",
που εκδόθηκε το 1886 και στις σελίδες 243 και 244 γράφει ότι είχε
κατασκευαστεί ολόκληρο τεχνικό έργο με κανάλια που διοχέτευαν το νερό
της βροχής που κατέβαινε από το όρος Δίδυμο στη δολίνα με τα δύο
εκκλησάκια, η οποία λειτουργούσε ώς καταβόθρμα, οδηγώντας τα νερά στα
έγκατα της γης. Υπήρχε όμως και άλλη καταβόθρα ανατολικά του κάμπου η οποία αργότερα εγκαταλείφθηκε, σκεπάστηκε με χώματα και ξεχάστηκε. Και σε αυτή οδηγούνταν τα νερά με κανάλια.
Ήσαν όλα τα κανάλια επιφανειακά; Υπήρχαν και
υπόγεια; Το 1882 μετά από μεγάλες βροχοπτώσεις τα νερά έμειναν μήνες στα
χαμηλά του κάμπου και "'έπνιξαν" όλα τα αμπέλια του χωριού, αλλά και
άλλα δέντρα. Φαίνεται το σύστημα απομάκρυνσης των νερών προς τις
καταβόθρες δεν λειτουργούσε πλέον αποτελεσματικά.
Στη σειρά των τροφίμων πρώτα ήταν τα σιτηρά και μετά
το κρασί, το ενεργειακό καύσιμο του σκληρά εργαζόμενου αγρότη. Στα μέρη
μας όμως η απόδοση των αμπελιών ήταν μικρή, αν με ένα σύστημα δεν
κατάφερναν να τα ποτίζουν το καιρό που κατέβαιναν οι χειμάρροι και τα
ρέματα. Στην Ερμιόνη ήταν εκεί που έσπαγε το Καταφύκι, και γύρω του το
κάθε αμπέλι είχε ένα σήκωμα χώματος γύρω στα 2 μέτρα. Γέμιζε νερό, και
το άφηναν να το πιει η γη. Έτσι χορτασμένα τα χώματα νερό, κρατούσαν
παραγωγικό το αμπέλι.
Στα Δίδυμα τα αμπέλια ήταν ανατολικά και νότια του
χωριού, στα χαμηλά του κάμπου, για να εκμεταλλεύονται τα νερά που
εγκλωβίζονταν. Όταν όμως αυτά ήσαν υπερβολικά, έπρεπε κάπου να
διοχετευτούν και ο μόνος τρόπος ήταν να τα ρίξουν σε μια καταβόθρα.
Άραγε οι υπόγειες στοές που είδαμε είναι μέρος αυτών των έργων, ή κάτι άλλο;
Το
κρασί ήταν ενεργειακό καύσιμο των αγροτών και των κτηνοτρόφων από την
αρχαιότητα. Δεν θα εκπλήξει κανέναν αν αποδειχθεί ότι τα έργα αυτά
είναι από την Αρχαιότητα, από τον Μεσαίωνα ή νεότερα.
Αυτή η μικρή κοιλάδα των Διδύμων είχε λόγω
των πλημμυρικών της φαινομένων, εύφορο έδαφος για στάρι και αμπέλια,
είχε γύρω της μεγάλα βοσκοτόπια, και είναι φυσικό από την αρχαιότητα το
χωριό να είναι πάντα δίπλα στα κτήματα και τα αμπέλια του.
Και όλα αυτά
είναι μια ένδειξη ότι μέσα στη γη πρέπει να υπάρχουν σπήλαια,
καταβόθρες, κ.λ.π. δημιουργημένα πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Πιθανόν και το όνομα "Κοιλάδια" να ήταν κάποτε της ευρύτερης περιοχής
από Πελεή μέχρι Φράχθι δηλωτικό των δολινών, καταβοθρών και σπηλαίων,
και ήταν "τα Κοιλάδια". Τελικώς έμεινε μόνο στη Κοιλάδα (οι
παλιοί την έλεγαν "η Κοιλάδια") και το όνομα αυτό φαίνεται αλλόκοτο
χωρίς την ως άνω ερμηνεία. Ο Κάμπος του Κρανιδίου είναι ένας τυπικός
κάμπος και δύσκολο να έδωσε το όνομά του στην Κοιλάδα. Άλλωστε ποτέ και
κανείς δεν τον έλεγε Κοιλάδα, ή Κοιλάδα του Κρανιδίου.
Αυτά, για να ξεφύγουμε λίγο (και για λίγο βέβαια) από το πρωτοφανές πανηγύρι των δημοτικών εκλογών.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
