"Οδύσσεια προς την ελευθερία, 1928-1964"- Βιογραφία του Γιώργου Μπίζου, από της "Εκδόσεις Καστανιώτη"
Η δική του "Οδύσσεια" ξεκινά το 1941, όταν σε ηλικία δεκατριών ετών φεύγει από το Βασιλίτσι Μεσσηνίας μαζί με τον πατέρα του, δήμαρχο τότε του χωριού, σε μία βάρκα για να φυγαδεύσουν στην Κρήτη επτά Νεοζηλανδούς στρατιώτες, που είχαν σώσει με κίνδυνο της ζωής τους. Αντί για τη Μεγαλόνησο, φτάνουν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου τους μετέφερε ένα βρετανικό πλοίο, που τους περισυνέλεξε ύστερα από μία φοβερή τρικυμία. Και από εκεί στη Νότια Αφρική, όπου συνέδεσε τη ζωή του με τη μοίρα του λαού της αφρικανικής αυτής χώρας.
Σήμερα το όνομά του στη Νότια Αφρική έχει γίνει θρύλος, αφού ταυτίζεται όχι μόνο με τους αγώνες των μαύρων κατά του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ, αλλά και με τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, παγκοσμίως. Ο λόγος για τον Γιώργο (Τζορτζ) Μπίζος, ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Νομικών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Νότια Αφρική και δικηγόρο του Νέλσον Μαντέλα, η βιογραφία του οποίου, με τίτλο "Οδύσσεια προς την ελευθερία, 1928 - 1964. Από το Βασιλίτσι Μεσσηνίας στην υπεράσπιση του Νέλσον Μαντέλα", κυκλοφόρησε
πριν λίγες μέρες στην Ελλάδα, από τις "Εκδόσεις Καστανιώτη", σε μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη. Την ίδια μέρα, ο Δήμος Αθηναίων τίμησε τον επιφανή νομικό για την προσφορά του στην εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Νότια Αφρική, απονέμοντάς του το Μετάλλιο Τιμής και Ευποιΐας της Πόλεως των Αθηνών.
"Αδελφό", τον αποκαλεί ο Μαντέλα
Η βαθιά φιλία του, η συνεργασία του με τον Νέλσον Μαντέλα και οι αγώνες που έδωσε για να απελευθερωθεί ο Nοτιοαφρικανός ηγέτης, όπως και άλλα ηγετικά στελέχη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα τον Γιώργο Μπίζο. Για τέσσερις δεκαετίες πάλευε, μέσα κι έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων, για να αποκαλυφθούν τα ψεύδη, η υποκρισία και η βιαιότητα ενός αδυσώπητου καθεστώτος, για να αναδειχτεί, τελικά, σε μεγάλη νομική φυσιογνωμία.
Ο ίδιος ο Μαντέλα τον αποκαλεί "αδελφό" και τον περιγράφει, μεταξύ άλλων, στη δική του αυτοβιογραφία, ως το παιδί Ελλήνων μεταναστών, που συνδυάζει ένα συναισθηματικό χαρακτήρα με ένα οξύ μυαλό.
"Η αυτοβιογραφία του Τζορτζ, ``Οδύσσεια προς την ελευθερία``, δεν είναι απλά ένας προσωπικός απολογισμός μιας εκπληκτικής ζωής, αλλά ένα πολύτιμο έργο που προστίθεται στα ιστορικά αρχεία του έθνους μας από έναν άνθρωπο, του οποίου η συμβολή στην εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -που αποτελούν την ουσία των δικών μας συνταγματικών αξιών-είναι ανεκτίμητη", επισημαίνει -μεταξύ άλλων-ο Νέλσον Μαντέλα στον πρόλογο του βιβλίου και προσθέτει:
"... Κατά τη θητεία μου ως Προέδρου της Νότιας Αφρικής, συχνά επιζητούσα και ελάμβανα, πάντα γενναιόδωρα, τις συμβουλές του Τζορτζ για πολλά νομικά, συνταγματικά και προσωπικά θέματα. Ουδέποτε δίστασε να με συνδράμει παντού και πάντα· είναι πια μέλος της οικογένειάς μας. Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου τρέφουν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον "Θείο Τζορτζ!".
Ο Γιώργος Μπίζος μιλά με αγάπη για τον Μαντέλα, με τον οποίο συναντάται σε κάθε ευκαιρία και όπως είχε πει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν μπορεί να φανταστεί τη Νότια Αφρική χωρίς αυτόν.
"Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρέθηκα στον δρόμο του Μαντέλα", είχε πει. "Η επιρροή του στη ζωή μου είναι μεγάλη. Ο Μαντέλα πάντα μας έλεγε ότι πιο εύκολο θα ήταν να μάθουμε να αγαπάμε και ότι κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής. Ακόμα και τώρα δεν εγκαταλείπει τον λαό του. Ξέρετε, ο ίδιος δεν θέλει να τον θεωρούν ούτε εθνοσωτήρα, ούτε προφήτη, αλλά μόνον πιστό υπηρέτη του λαού, ντόπιων και λευκών. Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε είναι ότι ξέρει να συγχωρεί".
Μετά την πτώση του απαρτχάιντ, ο Γιώργος Μπίζος αναλαμβάνει επικεφαλής της συντακτικής επιτροπής του νέου Συντάγματος της Νότιας Αφρικής, δεν δέχτηκε όμως να αναλάβει κάποιο αξίωμα στην κυβέρνηση Μαντέλα. Από το 1991 είναι η ψυχή του "Legal Ressource Center", ενός δικηγορικού γραφείου χρηματοδοτούμενου κυρίως από διεθνή ιδρύματα, το οποίο αναλαμβάνει -χωρίς αμοιβή- υποθέσεις καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ακόμα και σήμερα καταγράφονται στη Νότια Αφρική.
Ανάμεσα σε δύο πατρίδες
Ο Γιώργος Μπίζος έχει λάβει πολλές διακρίσεις, μεταξύ αυτών, και από τη Διεθνή Ακαδημία Δικηγόρων (International Academy of Trial Lawyers), με έδρα την Ουάσιγκτον. Κάθε φορά, όμως, που η Ελλάδα τον τιμά ο Γιώργος Μπίζος, στον οποίο είχε απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα μας για είκοσι χρόνια, τόσο στην περίοδο της επταετίας όσο και παλαιότερα, αισθάνεται ιδιαίτερη συγκίνηση. Τη ζωτικής σημασίας για αυτόν στέρηση να επισκεφθεί την Ελλάδα τη θυμάται με πικρία, ποτέ όμως δεν έπαψε να ονειρεύεται και να αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Η νοσταλγία του για τη μακρινή πατρίδα έμενε πάντα ζωντανή.
Τα δύσκολα χρόνια που πέρασε, όταν είχε απομονωθεί ακόμη και από την ελληνική παροικία, καθώς έφερε τη "ρετσινιά" του υπερασπιστή ενός τρομοκράτη, ο Γιώργος Μπίζος τα θυμάται χωρίς εμπάθεια. Παρ΄ όλα αυτά, δεν μένει μακριά από την παροικία. Το 1974 με δική του πρωτοβουλία ιδρύεται η περίφημη σχολή "Σαχέτι", που ήταν και το πρώτο σχολείο στη Νότια Αφρική το οποίο δέχτηκε μαύρους μαθητές. Μία από τις κύριες ενασχολήσεις του Γιώργου Μπίζου, σήμερα, είναι ο αγώνας του για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
"Κάθε Έλληνας της Διασποράς κουβαλά μέσα του δύο πατρίδες, χωρίς να μπορεί να πει ποια αγαπά περισσότερο", επισημαίνει ο Γιώργος Μπίζος, ο οποίος γαλούχησε με αυτή την αγάπη τους τρεις γιους και τα έξι εγγόνια, που απέκτησε με τη σύζυγο του Αρετή.
Ο δεύτερος τόμος της βιογραφίας του Γιώργου Μπίζου θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του 2010.
της Δ.Ριμπά
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ