Συνέντευξη της Κικής Βεντούρη Σέρφα προέδρου του σωματείου Sailability Hellas ιστιοπλοΐα για όλους.

 

«Ονομάζομαι Κική Βεντούρη Σέρφα και είμαι η Πρόεδρος του σωματείου Sailability Hellas ιστιοπλοΐα για όλους.

 της Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος

Το σωματείο Sailability Hellas ξεκίνησε το 2003 με τον τότε Πρόεδρο Παναγιώτη Τσίγγανο ο οποίος ήταν τετραπληγικός και όνειρό του ήταν να βρίσκεται στη θάλασσα. «Και τα κατάφερε! Ταξίδεψε στην Αυστραλία και ήρθε σε επαφή με τον απόδημο Ελληνισμό οι οποίοι έκαναν δωρεά σκάφη της κλάσης Hansa, ειδικά προσαρμοσμένα σε αναπηρίες, σκάφη  για να αισθάνονται οι επιβαίνοντες ασφαλείς».

Το 2014 με τη νέα διοίκηση, το σωματείο γνωρίζει ραγδαία εξέλιξη και έχει πλέον στόχο «να γίνει ο φάρος της προσαρμοσμένης ιστιοπλοΐας και με όραμα να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα. Αποτέλεσμα αυτού του οράματος – αυτή την στιγμή υπάρχουν σωματεία στην περιφέρεια που χρησιμοποιούν σκάφη Hansa και προπονούνται πολίτες των περιοχών τους με αναπηρία».

Το σωματείο προσφέρει εμπειρία και τεχνικές γνώσεις στα άτομα με αναπηρία που θέλουν να ασχοληθούν με το Parasailing. Η συνδρομή της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας είναι τεράστια αφού όχι μόνο βρήκε χορηγούς αλλά συνεχίζει το πρόγραμμα παρα-ιστιοπλοΐας σε όλες τις περιφέρειες της Ελλάδας.

«Η ιστιοπλοΐα δεν έχει ηλικία, η μόνη προϋπόθεση είναι ο ασκούμενος αθλητής  να αγαπάει την θάλασσα και να γνωρίζει κολύμπι».

Στο Sailability Hellas έχουν δουλέψει με όλες τις αναπηρίες, περισσότερο βέβαια με κινητική αναπηρία με παρουσία συνοδού και προπονητή. Όμως, εννοείται πως και άτομα με νοητική αναπηρία μπορούν να ταξιδέψουν.

Η ιστιοπλοΐα ενδυναμώνει την ισορροπία του σώματος αλλά και ολόκληρο το σώμα, με έμφαση στο πάνω μέρος του σώματος που καταβάλλει την μεγαλύτερη προσπάθεια για τη φροντίδα και την πλοήγηση του μικρού αυτού σκάφους. Επιπλέον, η αυτοπειθαρχία, η αποφασιστικότητα και η οργανωτικότητα ενισχύονται επίσης, αφού ο μοναδικός επιβάτης του ιστιοπλοϊκού είναι υπεύθυνος για την πορεία του και τις αποφάσεις που οφείλουν να παρθούν. Τέλος, η άσκηση στην ανοιχτή θάλασσα βοηθά τη διαδικασία της αναπνοής, την κυκλοφορία του αίματος και την ψυχική ηρεμία, όπως αναφέρει και σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα του Sailability Hellas.

«Το Open Day Parasailing ως εγχείρημα ξεκίνησε από την ιδέα της Σοφίας Παπαδοπούλου,

Το εκκλησάκι της Αγίας Ερμιόνης. Του Γεωργίου Ν. Φασιλή

Αναδημοσίευση

Στο δυτικό άκρο της Ερμιόνης, ακριβώς στη μέση του λόφου Πρωνός, όπως λεγόταν στην αρχαιότητα ο λόφος των Μύλων, σε ένα όμορφο τοπίο με απεριόριστη θέα, ανάμεσα σε συστάδα πεύκων, δεσπόζει ολόλευκη η μικρή εκκλησία της Αγίας Ερμιόνης. Κτίστηκε με δαπάνη του συμπολίτη μας μακαριστού Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας Παντελεήμονα Μπαρδάκου, και με θέλησή του αποτελεί ιδιοκτησία και μετόχι της Ι. Μ. Προφήτη Ηλία Βιλίων, του οποίου επίσης είναι ιδρυτής και κτήτορας, όπου μοναχή και αργότερα ηγουμένη ήταν εκεί η αδελφή του Μακρίνα.

Σύμφωνα με μαρτυρίες συμπολιτών μας, που τον γνώριζαν καλά, ο φωτισμένος Ιεράρχης, έτρεφε απεριόριστη αγάπη προς τη γενέτειρά του Ερμιόνη και παρά τη σημαντική ιερατική διαδρομή του μακριά από αυτήν, ποτέ δεν έπαυσε να την επισκέπτεται και να έχει πνευματική επαφή με τους συμπολίτες του. Διακαής πόθος του πάντοτε, ήταν η ανέγερση εκκλησίας αφιερωμένης στην Αγία Ερμιόνη, «Eις Δόξαν Θεού και Τιμήν Αγίας Ερμιόνης», όπως αναγράφει η μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του ναού, ως «αντίδωρο» της ευγνωμοσύνης του στο τόπο, που γεννήθηκε.

Κατάλληλο χώρο γι’ αυτό θεωρούσε το λόφο των Μύλων. Λόγω ησυχίας και έλλειψης υγρασίας πληρούσε τα κριτήρια, για να υλοποιήσει και το δεύτερο μελλοντικό μεγάλο στόχο του, τη δημιουργία ενός γηροκομείου δίπλα στην εκκλησία, για να στεγάσει τους ηλικιωμένους της Ερμιόνης. Το οικόπεδο 2000 τ.μ. στους Μύλους, που είχε στη κατοχή του, ήταν κοντά σε σπίτια και δεν ήταν κατάλληλο για το σκοπό αυτό. Ωστόσο μετά από άοκνες προσπάθειες και κατάλληλες ενέργειες προς την Κοινότητα Ερμιόνης, επί Προεδρίας Μόδεστου Καρακατσάνη, με ομόφωνη απόφαση του Κ.Σ. ο σεβ. Παντελεήμων κατόρθωσε να ανταλλάξει αυτό με άλλο κοινοτικό χώρο δυτικότερα, δίπλα στην τότε δεξαμενή νερού της Ερμιόνης. Η Νομαρχία συμφώνησε και μετά από 2 χρόνια η παραχώρηση πήρε τη μορφή συμβολαίου. Λέγεται, ότι κατά την αρχαιότητα στο ίδιο σημείο υπήρχε ναός προς τιμή της Θεάς Ήρας.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

 

«Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ» ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ 12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ Κυριακή 31/8

 

ΑΡΤΙΚΙ: ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Η ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ» ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ 

Ο απολαυστικός μας φίλος «ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ», που τόσο αγαπήσαμε τον περσινό χειμώνα, επιστρέφει στο Θέατρο ΑΡΤΙΚΙ στο Κρανίδι για μία τελευταία παράσταση και κλείνει το 12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ»

την Κυριακή 31 Αυγούστου, ώρα 21.00

Πολυχώρος ΑRTίκι Μαράικε Ηλιού ντε Κόνινγκ, Κρανίδι -Θερινή σκηνή

Τιμή Εισιτηρίου: 10€

Πληροφορίες-κρατήσεις: 698 698 2224

...έναν κόσμο ξεκουρντισμένον . . .

 

Σαν σήμερα το1922 δίνεται η επίσημη διαταγή για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τη Διοίκηση της Στρατιάς. Ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης και δεξί χέρι του Βενιζέλου στη Μικρά Ασία Αριστείδης Στεργιάδης εγκαταλείπει την πόλη από τους πρώτους, με βρετανικό θωρηκτό. 

Οι κάτοικοι της Σμύρνης δεν θα είχαν την ίδια «τύχη» ή μεταχείριση από τα συμμαχικά πλοία που ναυλοχούσαν στα ανοιχτά της Σμύρνης. Γιατί ο Στεργιάδης δεν προέτρεψε τον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει έγκαιρα την περιοχή; Όπως ο ίδιος τόνισε: «καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα». 

Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν (απόσπασμα): 

. . . '' Αρχίσαμε να βαδίζουμε πιασμένοι απ' το χέρι, κοντά ο ένας στον άλλον, χαμένοι, μουδιασμένοι, δισταχτικοί, σαν νά 'μαστε τυφλοί και δεν ξέρουμε που θα μας φέρει το κάθε βήμα που αποτολμούσαμε. Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν' ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση: 

- Απ' τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες. 

- Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη. 

Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους: 

- Φοβόμαστε τις επιτάξεις. Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα; 

- Τι θέλαμε, τι γυρεύαμε μεις να 'ρθούμε σε τούτον τον αφιλόξενο τόπο, έλεγε η κυρία Ελβίρα. Τι θέλαμε και τι γυρεύαμε να χωριστούμε από τους άνδρες μας! 

Στο τέλος βρέθηκε ένας αναγκεμένος ξενοδόχος και μας έδωσε ένα σκοτεινό, άθλιο δωμάτιο με έξι κρεβάτια. Για πότε γινήκαμε πραγματικοί πρόσφυγες δεν το καταλάβαμε. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα όλος ο κόσμος αναποδογύρισε. 

Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ' άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι. 

Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ' την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους. Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δένδρα και στα χωράφια το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους. Και βάλθηκαν να τρέχουν να φεύγουν κυνηγημένοι απ' το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου.  Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του, το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ' έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι, άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας. 

Ενάμισι εκατομμύριο αγωνίες και οικονομικά προβλήματα ξεμπαρκάρανε στο φλούδι της Ελλάδας, με μια θλιβερή ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος: «Πρόσφυγες!» Πού να ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; Τι να σκεφτούν; τι να ξεχάσουν; τι να πράξουν; πού να δουλέψουν; πώς να ζήσουν; 

Τρέμαν ακόμα απ' το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ' το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν. Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες. Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ' αυτή ήταν άφαντη.  Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές…. 

Κι είπαν: περαστικοί είμαστε, ας βολευτούμε όπως-όπως κι αύριο θα ματαγυρίσουμε στα μέρη μας. Κι αποζητούσαν, τούτη την ελπίδα, με την ίδια λαχτάρα σαν το ψωμί το νερό και τ' αλάτι. 

Τόσοι ήταν, ενάμισι εκατομμύριο ρωμιοί μικρασιάτες, που στριφογύριζαν τώρα στο καύκαλο της Ελλάδας, σαν περιπλανώμενοι ιουδαίοι διωγμένοι από τη γη της Χαναάν. Χωρίς πατρίδα χωρίς δουλειά χωρίς σπίτι. Και μόλις χτες να θυμάσαι πως ήσουνα νοικοκύρης. 

Ψάχναν για τον αίτιο, αναθεμάτιζαν τον ουρανό, τη γης, τον Κεμάλ, το Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο, την Αντάντ, τον πόλεμο. Μα πριν απ΄ όλα τον ύπουλο τον Άγγλο, τον υπολογιστή, το διπλοπρόσωπο, το σφετεριστή που έκανε μπίζνες και αυτοκρατορική πολιτική με το αίμα και τη δυστυχία ενός λαού'' . . .  

Γιώργος Σεφέρης, Ἕξι νύχτες στὴν Ἀκρόπολη'' 

αναφερόμενος στον διωγμό της Σμύρνης, απόσπασμα: 

'' Ἄκουσα σήμερα ἀπὸ ἕναν πρόσφυγα τοῦτο: Βγῆκαν κυνηγημένοι σ’ ἕνα ἑλληνικὸ νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, ἔκλεισαν ὅλα μονομιᾶς. Αὐτὸς μὲ τὴν γυναίκα του μέσα στὸ κοπάδι. Τὸ μωρὸ ἕξι μέρες νὰ τραφεῖ· ἔκλαιγε, χαλνοῦσε τὸν κόσμο. Ἡ γυναίκα παρακαλοῦσε γιὰ νερό. Τέλος, ἀπὸ ἕνα σπίτι τῆς ἀποκρίθηκαν: «Ενα φράγκο τὸ ποτήρι». Κί ὁ πατέρας συνεχίζει: «Τί νὰ κάνω, κύρ-Στράτη, ἔφτυσα μέσα στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ μου γιά νά τὸ ξεδιψάσω» '' 

.via Ελένη Μαρκάκη

 

Έλλη Βασιλάκη

Ο Μπάμπης Τσέρτος στο Κρανίδι!

 

Στο Κρανίδι, στις 29 Αυγούστου 2025, ανήμερα της εορτής του Πολιούχου Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, ο Μπάμπης Τσέρτος συμπράττει με την Ορχήστρα του Μουσικού Συνόλου Ερμιόνης χαρίζοντας στο ακροατήριο μια μουσική βραδιά γεμάτη με όλα τα αγαπημένα τραγούδια από τη δισκογραφία του και όχι μόνο. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ώρα έναρξης: 20:30

Χώρος εκδήλωσης: Προαύλιο 1ου Δημοτικού Σχολείου Κρανιδίου

«Δολοφόνοι» ευκαλύπτων..

 

Κάποιοι που δρουν στο σκοτάδι, ξέραναν δυο αιωνόβια δέντρα μας.

Δυο πανέμορφους ευκάλυπτους που ομόρφαιναν την είσοδο του λιμανιού μας.

Είναι τρομακτικό πως τα δηλητηρίασαν τρυπώντας τα, με μαφιόζικες πρακτικές. 

 

Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε δυστυχώς κάτι άλλο, πέραν από τη δημοσιοποίηση αυτής της ντροπής.

Ελπίζουμε να βρεθούν οι υπεύθυνοι, που ζουν ανάμεσά μας δυστυχώς, και να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.

 

Δεν είναι τα μόνα δέντρα όμως στην Ερμιόνη, που κατά καιρούς έχουν αφαιρεθεί γιατί ενοχλούν. 

 Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης

Ερμιονικός Σύνδεσμος Δελτίο τύπου

περισσότερα

Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος : «Αυτό που δεν μπορεί να γίνει θέατρο»

 Ο άνθρωπος αλλιώς αντιλαμβάνονταν τα πράγματα παλιότερα. Υπήρχε μια αμεσότητα. Υπήρχε ο αγγελιαφόρος, ο τελάλης, αργότερα οι εφημερίδες. Τώρα όλα τα γεγονότα τα βλέπει μέσα από μια οθόνη. Τον κατευθύνει η εικόνα. Το κάθε τι ζωντανεύει στη διάμεση σχέση, μέσα από το κινητό, την τηλεόραση. Υπάρχει μια διαδικασία που μετατρέπει το αληθινό γεγονός, το αυθεντικό και άγριο σε θέαμα. Οπότε ως θέαμα δεν τον πληγώνει, δεν τον τραυματίζει, ούτε τον προβληματίζει. Μπορεί να τρώει την ώρα που το βλέπει, να κάνει διάφορες καθημερινές διεκπεραιωτικές, δουλειές. Βιώνουμε μια διαδικασία μετατροπής του τρομακτικού γεγονότος σε θέαμα. Και αυτό είναι το χειρότερο, μας κάνει να βιώνουμε την πραγματικότητα σε μια σφαίρα ψεύδους, σε μια σφαίρα μη πραγματική. Οπότε ο πωρωμένος άνθρωπος δεν αντιδρά.

Η συνέχεια στο: https://elculture.gr/

Βασίλης Γκάτσος:Κόμβος Κρανιδίου: Υπό συνεχή ανάπλαση;

 Μια φορά κι έναν καιρό φτιάχτηκε επιτέλους ο κυκλικός κόμβος Κρανιδίου. Φυτεύτηκε με δεντρολίβανα, αγγελικές, και σύντομα έγινε ένας μυρωδάτος καταπράσινος κυκλικός τάπητας χαμηλού ύψους, ό,τι καλύτερο για κυκλικό κόμβο.

Η όλη εργασία φύτευσης προσφέρθηκε από εθελοντές, προσφορά ήταν και τα δεντρολίβανα. Ό,τι το καλύτερο σε επίπεδο συμβολισμού, παραδείγματος, αναμνήσεων.

Πέρασαν τα χρόνια και "νέα αισθητική" του Δήμου μας επέβαλε την καταστροφή του εθελοντικού αυτού έργου, χωρίς καμιά αιτιολόγηση και την "ανάπλαση" του κόμβου με κεντρικό σύμβολο μια κοντή ελιά, "κοντοκλώτσα" όπως θα την έλεγαν οι σοφοί παππούδες μας. Αυτή θα υπενθύμιζε τον ελαιοκομικό χαρακτήρα της Ερμιονίδας και του Κρανιδίου στους διερχόμενους. Αντί αυτού δημιουργούσε σχόλια:

"Ρε χάθηκε να βαλουν μια μεγάλη ελιά;". 
"Καλά τώρα που έγιναν οι ελαιώνες μας αγροτεμάχια θυμήθηκαν τον ελαιοκομικό χαρακτήρα της γης μας;"

"Τώρα που οι ελαιώνες μας εγκαταλείπονται θυμήθηκαν την ελιά;"

"Με την κοντοελιά τι πέτυχαν; Να θυμίζουν τους ελαιώνες μας ή την εγκατάλειψή τους;"

"Δεν έβαζαν καλλίτερα ως σύμβολο ένα εξοχικό;".

Πέρασαν ακόμη λίγα χρόνια, η "νέα αισθητική" του Δήμου μας  αντικαταστάθηκε από τη "νεότερη αισθητική" η οποία επέβαλε νέα "ανάπλαση" του χώρου, τώρα με αιτιολόγηση. Την ανάπλαση του χώρου την έκανε δωρεά στο Δήμο μεγάλο Ξενοδοχειακό Συγκρότημα στο Κρανίδι. Η "ανάπλαση" έχει περισσότερη περιμετρική τσιμεντένια επιφάνεια και τσιμεντένιους διαδρόμους που ακολουθούν διαμέτρους. Το ενδιάμεσο άκουσον! άκουσον! συνθετικός, άρα πλαστικός χλοοτάπητας! Την εποχή που η Οικουμένη ψάχνει εναγωνίως να διασωθεί από το πλαστικό, εμείς με καμάρι αντικαταστήσαμε τον φυσικό τάπητα από δενδρολίβανα με πλαστικό, γιατί μας το έκαναν δώρο το οποίο αποδεχθήκαμε (Γιατί δεν το αρνηθήκαμε; Υποχρεωτική δωρεά δεν υπάρχει.).

Και για να μη χαθεί  ο ελαιοκομικός χαρακτήρας του τόπου μας η κοντοκλώτσα ελιά ξηλώθηκε για μια ακόμη φορά και τοποθετήθηκε στο κέντρο του κόμβου. Άραγε ως σύμβολο ή ειρωνεία; 

Επιεικώς, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Αν έπρεπε με τον καιρό να ξεχάσουμε ότι ο κόμβος - δεντρολιβανοτάπητας ήταν έργο του κ. Καμιζή και της παράταξής του που δεν ήταν προσκείμενη στη Δεξιά, και να θυμόμαστε ότι είναι δωρεά - ευεργέτημα μεγάλου ξενοδοχείου, τότε σύμφωνοι, "ο σκοπός επετεύχθη".

Σημείωση: Οι δύο αναπλάσεις κόστισαν χρήματα, άσχετα αν η τελευταία έγινε με δωρεά. Επίσης η συμμετοχή του Δήμου σε πλήθος εκδηλώσεων, κοστίζει πολλά χρήματα. Μήπως πρέπει ο Δήμος να περιορίσει τη συμμετοχή του και με τα χρήματα που θα εξοικονομήσει να φτιάξει έναν Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο, ίσως με σύμπραξη ιδιώτη, μέσα στον οικισμό της Ερμιόνης; Να πηγαίνουμε δηλαδή με τα πόδια και όχι με αυτοκίνητα. Δεν είναι ο Κινηματογράφος η Έβδομη Τέχνη;

Αλλα και για λόγους κοινωνικούς και τουριστικούς: Παλιά, στο θερινό του Παλαιού, μαζευόμαστε και στη συνέχεια σχηματιζονταν παρέες που κατευθύνονταν στα καφενεία και στις ταβέρνες. Τόπος συνάθροισης και ανανέωσης σχέσεων καθημερινά.

Το κόστος λειτουργίας Κινηματογράφου στη ψηφιακή μας εποχή έχει δραματικά μειωθεί. Το εισιτήριο έχει πέσει στην Πρωτεύουσα στα 7 ευρώ, στα 5 για τους άνω των 65 χρονών, και ορισμένες μέρες είναι μειωμένο. Να πεδίο λαμπρό δωρεών και για τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που νοιάζονται για την τέχνη και την καλλιτεχνική αγωγή του καλοκαιρινού πληθυσμού της Ερμιονίδας.

Διαβάστε και το παρακάτω:

https://www.iefimerida.gr/politismos/ena-therino-sinema-ston-toiho-spitioy

Βασίλης Γκάτσος

8η Γιορτή Πατάτας στα Δίδυμα

 

«ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» ΣΤΟ 12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ”- ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ΩΡΑ 21.00 ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΤΙΚΙ

 

Η μαύρη κωμωδία του Ιταλού Enrico Luttmann, μετά την Αθήνα, έρχεται στο 12ο φεστιβάλ «ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ»

την Τετάρτη 20 Αυγούστου στις 21.00 στο πολυχώρο ARTIKI ΜΑΡΑΙΚΕ ΗΛΙΟΥ ΝΤΕ ΚΟΝΙΝΓΚ στο Κρανίδι

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μαίη Σεβαστοπούλου, Γιώργης Κοντοπόδης

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος

Χορηγοί Παράστασης: Το Λιμάνι Εστιατόριο (Πόρτο Χέλι) - Οικόσημο Είδη Ένδυσης & Δώρων (Πόρτο Χέλι-Ναύπλιο)

Eίσοδος: 14€

Πληροφορίες-Κρατήσεις Εισιτηρίων: 698 6982224

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ