Ήταν από εκείνες τις αυθόρμητες ιδέες που σπανίως τελικά εφαρμόζουμε,
μάλλον γιατί τις χορταίνουμε σχεδιάζοντάς τις. Να πάμε π.χ. σε ένα
μουσικό φεστιβάλ, έτσι πάνω στην τρέλα μας. Εντάξει, δεν μπήκαμε σε
αεροπλάνο να πάμε στο Γκλάστονμπερι, μέχρι την ορεινή Κορινθία μου
πρότεινε η Χρύσα να φτάσουμε το σαββατοκύριακο, αλλά μπάντες θα είχε,
κατασκήνωση θα είχε, κρύο θα είχε, θα μπορούσε κανείς να πει το Ζiria Music Festival το Γκλάστονμπερι των Τρικάλων. 
Τα τελευταία χρόνια τα μουσικά φεστιβάλ ιδιαίτερα στο εξωτερικό είναι πολύ της μόδας. Κάθε χρόνο μια μικρή αποικία του ιστορικού κέντρου ξενιτεύεται για το Πριμαβέρα, το φοιτηταριό της Αγγλίας πάει Γκλάστονμπερι, κάτι κουλοί φίλοι μας πάνε στο exit στη Σερβία κάθε καλοκαίρι αντί να πάνε για μπάνιο, και φυσικά έχουμε τα ντόπια Up και Saristra που μαζεύουν όλο τον κόσμο που θα δεις Σάββατο βράδυ στο 6 d.o.g.s . Το Φεστιβάλ στη Ζήρεια, παρότι υπάρχει ήδη έξι χρόνια, ακούστηκε κάπως πρώτη φορά πέρυσι και γενικά το σνομπάρει η ανφάν γκατέ, γιατί δεν είναι πολύ χίπστερ. Οπότε και πάνω στην τρέλα μας πάλι ντεμοντέ ήμασταν, αλλά ποιός νοιάζεται, εγώ φαντάσου πήγαινα πρώτη φορά σε φεστιβάλ εκτός Αθηνών.
Περισσότερα:popaganda
