Γυμνάσιο Κρανιδίου : Ποιος ξεκινά πάλι για Πανεπιστήμιο;

 Το ποίημα που έγραψαν οι μαθητές/ τριες  του Γυμνασίου Κρανιδίου  της Γ’ τάξης εις μνήμη  όσων χάθηκαν τόσο άδικα στο δυστύχημα των Τεμπών.

Ποιος ξεκινά πάλι για Πανεπιστήμιο;

Και στη δουλειά, νομίζετε, έχουν όρεξη;

Φως. Ή μάλλον όχι. Σίγουρα όχι.

Πρέπει να μαζέψω και το σπίτι λογικά.

Και τα πράγματα να τα τακτοποιήσω.

Σκοτάδι. Ναι. Γιατί ναι;

Πώς είναι η διάβαση απ΄ το φως στο σκοτάδι;

Κραυγές . Φωνές . Πόνος και στάχτη. Κενό.

Γονείς περιμένουν. Αργήσανε.

Αγωνία. Μια μάνα δακρύζει, το προαίσθημα, βλέπεις.

Είπα ‘’πάρε με όταν φτάσεις’’.

Ακόμα να με πάρεις. Καμία απάντηση. Σιωπή.

 

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ το σπίτι.

Όνειρα, φιλοδοξίες και ελπίδα.

Τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους.

 

Όλα καμένα, καλυμμένα απ’ τον καπνό.

 

Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα

σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή

καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.

δεν φτάνει πια η σιωπή

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Ξεριζώνω τις λέξεις μια - μια

απ' το λαρύγγι μου.

Αν στάζουν αίμα

τύλιξ' τις στο μαντήλι σου

ή πάλι πιάσε τις με την λαβίδα

και πες

-"Έτσι τα λέει

για εντύπωση"

Κάνε επιτέλους ό,τι θες.

Όμως δεν φτάνει πια η σιωπή

δεν φτάνουν πια τα λόγια,

Ξεριζώνω μια - μια σκέτες λέξεις

και σου τις στέλνω.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Έλλη Βασιλάκη

Η ιστορία των Τσιγγάνων Του Γιάννη Λακούτση

 Η ιστορία των Τσιγγάνων

Του Γιάννη Λακούτση 

https://www.youtube.com/watch?v=hYb5ujTzcrk

Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί σχετικά με την καταγωγή των τσιγγάνων. Μία από αυτές υποστηρίζει την Αιγυπτιακή καταγωγή τους. Ότι δηλαδή το «Γύφτος» βγαίνει από το «Αιγύπτιος». Η άλλη θεωρία υποστηρίζει την Παλαιστινιακή καταγωγή τους. Ότι οι τσιγγάνοι είναιαπόγονοι του Κάιν εξ ου και Καϊνίτες. Τον 18ο αιώνα αναπτύχθηκε η θεωρία της Ινδικής καταγωγής, μετά από μελέτες των διαλέκτων , που χρησιμοποιούν οι Τσιγγάνοι. Ο κύριος λόγος που θεωρείται ως χώρα καταγωγής τους η Ινδία, είναι η σχέση της  romani (τσιγγάνικης γλώσσας) με τις Ινδικές διαλέκτους και τα Σανσκριτικά. Υποστηρίζεται ότι ξεκίνησαν από τις Β.Δ. Ινδίες, το σημερινό Παντζάμπ, αρχές του 9ου αιώνα. Στην Περσία αναφέρεται η παρουσία τους τον 10ο αιώνα. Η πορεία τους εξακολούθησε προς την Δύση και το 1050 αναφέρεται η παρουσία «Ατζιγγάνων» στο Βυζάντιο. Η πρώτη μνεία για παρουσία τσιγγάνων στα Βυζαντινά εδάφη υπάρχει σ’ ένα γεωργιανό αγιολογικό κείμενο: « Η ζωή του Αγίου Γεωργίου του Αθωνίτη 1009-1065»,το οποίο γράφτηκε το 1068 στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Σ’ αυτό αναφέρεται ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μονομάχος χρησιμοποίησε το 1050 τους «Adsincani»,” e stirpe Simonis magi, quiAdsincani vocitanbatur, divination acmaleficis famosi», δηλ.

« απογόνους του Σίμωνα του Μάγου, γνωστούς μάγους και κακόβουλους ανθρώπους». (Ο Σίμων ο Μάγος έζησε τον 1ο αιώνα μ.χ. ηγήθηκε μιας γνωστικίζουσας ομάδας, και η προσπάθειά του ήταν να εξαγοράσει με χρήματα την επίκληση του Αγίου Πνεύματος. Έτσι δημιουργήθηκε ο όρος «σιμωνία»).

ένα σχόλιο

 λόγω της επικαιρότητας: 

ΕΥΘΥΝΗ 

Υποχρέωση (=δέσμευση) και Υπόσχεση

Καθήκον και Λογοδοσία 

αρμοδιότητα - υπευθυνότητα 

εξουσία και ηθική

νόμος και υπαιτιότητα 

ενοχή - βάρος 

κρίμα, συνέπειες, κόστος 

θα την βρείτε στα λεξικά

Άθικτη 

θα την θίξετε καθημερινά 

Άμοιροι

´Ελλη Βασιλάκη 

ΠΕΝΘΟΣ

 Σκίτσο του Χρήστος Παπανίκος 

Βασίλης Γκάτσος: «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ» του Γεωργίου Πέτρου. ΚΕΦ. Γ΄ και Δ΄ σε ψηφιακή μορφή.

 Σχετικά με το «καθαρογράψιμο» των Κεφαλαίων Γ΄ και Δ΄ από το χειρόγραφο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ» του Γεωργίου Πέτρου.

 Οι σημειώσεις – αναμνήσεις του Γεωργίου Πέτρου έχουν χρησιμοποιηθεί από συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τα γεγονότα κυρίως της Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου. Τώρα με την ευγενική προσφορά του εγγονού του βρίσκονται στο αυθεντικό χειρόγραφο με τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ» στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου.

Ζήτησα από την κα Αξαρλή και έλαβα αυθημερόν με email αντίγραφα των Κεφαλαίων Γ΄ και Δ΄ που αναφέρονται στην Κατοχή και τον Εμφύλιο. Ως χειρόγραφα είναι δυσανάγνωστα, σε ορισμένα σημεία μάλλον μη αναγνώσιμα, η δε γλώσσα είναι καθαρεύουσα, μάλιστα εξαιρετική.

Η ανάγνωση, και δη από τους νεότερους, είναι πολύ δύσκολη. Θεώρησα καλό να γράψω το κείμενο των Κεφαλαίων Γ΄ και Δ΄, κατ’ εμέ των πλέον σημαντικών κεφαλαίων, καθαρά σε Word, ώστε να είναι εύκολα αναγνώσιμο από οποιονδήποτε. Ο πιο απαιτητικός αναγνώστης ή ερευνητής μπορεί μετά να συμβουλευτεί το πρωτότυπο.

Ελάχιστα σημεία δεν κατάφερα να αναγνώσω, που δεν αλλοιώνουν κατ’ ουδένα τρόπο το κείμενο.

Τούτο, καθαρογραμμένο και ευανάγνωστο, αποστέλλεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου, για να χρησιμοποιηθεί ως βοηθητικό ένθετο στο αυθεντικό χειρόγραφο. Θεωρείται ιδιοκτησία της Βιβλιοθήκης, γι αυτό και ο γράφων δεν το δημοσιοποιεί.

Ο Γεώργιος Πέτρου υπήρξε σε όλη του τη ζωή δραστήριος περί τα κοινά, εχέφρων και σώφρων με ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο του και τους συμπατριώτες του Διδυμιώτες, και ως εκ τούτου οι αναμνήσεις και μαρτυρίες του έχουν ιδιαίτερη και βαρύνουσα σημασία.

Βασίλης Γκάτσος

Στολίστηκε ο ουρανός στους Μύλους σήμερα με χαρταετούς

Νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.»

~Οδυσσέας Ελύτης

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. 

Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα τιμωρημένη ώρες και ώρες. 

Ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε -δεν ονειρευόμουν- ανέβαινε
φοβόμουνα και μου άρεσε...
.... Άνθρωποι μ' ελαφρές ομπρέλες περνούσανε λοξά και μου χαμογελουσανε· κάποτε μου χτυπούσανε στο τζάμι: "δεσποινίς" φοβόμουνα και μου άρεσε.
Ήταν οι "πάνω άνθρωποι" έτσι τους έλεγα δεν ήταν σαν τους "κάτω"·είχανε γενειάδες και πολλοί κρατούσανε στο χέρι μια γαρδένια "μερικοί μισάνοιγαν την μπαλκονόπορτα και 

μου 'βαζαν αλλόκοτους δίσκους στο πικ-άπ...
...τι ωραία Θεέ μου τι ωραία
χάμου στο χώμα ποδοπατημένη
να κρατάω ακόμη μες στα μάτια μου
ένα τέτοιο μακρινό του παρελθόντος πένθος.

Οδυσσέας Ελύτης (Μαρία Νεφέλη) 


Πηγή φωτογραφίας

Γαϊτανάκι 2023 | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης

 #Γαϊτανάκι_2023 #χοερ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αναμφίβολα, ζώντας ή παρατηρώντας ένα τόσο δυνατό δρώμενο, είναι δύσκολο να βάλεις τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, τον παλμό, που πια αποτελεί ανάμνηση, σε σειρά και όλα ετούτα να τα αποτυπώσεις σε λέξεις.

Η Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης, μετά από δίχρονη υποχρεωτική παύση του αποκριάτικου δρώμενου που διοργανώνει με τίτλο «Γαϊτανάκι», το οποίο πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023 από τις 11:00 π.μ. έως τις 15:00 , φώναξε δυνατά και πάλι «Τούτες οι μέρες το ‘χουνε & αυτές οι εβδομάδες» στα σοκάκια και τους δρόμους της Ερμιόνης μας.

Για 6η χρονιά, 27 παιδιά, 35 έφηβοι & ενήλικες χορευτές & χορεύτριες έδωσαν δυναμική παρουσία και αρωμάτισαν τις γειτονιές του Ταξιάρχη και της Παναγίας, πλημμύρισαν με χρώματα, τα Μανδράκια και τον Άγιο Αθανάσιο, ταξίδεψαν το κοινό σε αποκριάτικους ρυθμούς στο Λιμάνι και στην Πλατεία Πεύκου.

ΣΤΕΓΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ:Θερμές ευχαριστίες απευθύνουμε στον εκλεκτό κ. Σπύρο Λιναρδόπουλο.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Θερμές ευχαριστίες απευθύνουμε στον εκλεκτό κ. Σπύρο Λιναρδόπουλο. 

Η διάλεξή του για την δημιουργία του καρκίνου, τους παράγοντες που τον επηρεάζουν, την οφειλόμενη προσοχή του καθενός μας και την έρευνα για την αντιμετώπισή του, καθήλωσαν το σύνθετο ακροατήριό του. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, επιστήμονες ωφελήθηκαν πολλαπλά απ’ τη γνωριμία μαζί του.

Προσιτός, εύληπτος, παραστατικός, μας κατέστησε σοφότερους.

Ο κ. Σπύρος Λιναρδόπουλος είναι ο φιλικός γείτονας, ο πρόσχαρος και συνάμα ο ακάματος μελετητής, ο ακούραστος ερευνητής. Είναι ο άνθρωπος που με τους συνεργάτες του έχει πατεντάρει, ως τώρα, δύο φάρμακα ενάντια στον καρκίνο. Έχει ανακουφίσει και έχει σώσει συνανθρώπους μας. Έχει κατακτήσει τις κορυφαίες επιστημονικές θέσεις. Τι περισσότερο από Διευθυντής Έρευνας για τον καρκίνο στο Cambridge!

Μας περιποιεί τιμή η αγάπη και η φιλία του. Είναι εδώ για όλους. Κόσμημα της Ερμιόνης, της επαρχίας μας, της Ελλάδας, παράδειγμα για όλους μας, ιδιαιτέρως για τους μαθητές μας που τον έζησαν από κοντά, τον συναναστράφηκαν.

Ερμιονίτικο Ξεφάντωμα στην Πλατεία Πεύκου στην Αγία Ερμιόνη

 

Γιώργος (Σορολόπης) Ιωάννου

μεστό αφιέρωμα στον συγγραφέα και φιλόλογο Γιώργο Ιωάννου

από την ποιήτρια Βίκυ Δερμάνη 

Ο Γιώργος Ιωάννου ήταν ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Σορολόπης. Γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς Θρακιώτες πρόσφυγες. Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου (1950). Τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη με εξαίρεση το διάστημα της Κατοχής, όταν για να προστατευτούν από τους βομβαρδισμούς, αυτός και τα αδέλφια του κατέφυγαν στη Χαλκιδική και στη συνέχεια στην Αθήνα. Η περίοδος της Κατοχής σημάδεψε έντονα την ψυχή του κι επανέρχεται συχνά στο συγγραφικό του έργο.

Ο πατέρας του Ιωάννης κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη από τη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης, προερχόμενος από αστική οικογένεια. Η μητέρα του Αθανασία ήταν από την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης. Ο Γιώργος

Το πρώτο Ψυχοσάββατο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

 

Το πρώτο Ψυχοσάββατο

«Μνείαν ποιούμεθα... των απ’ αιώνος κεκοιµηµένων!»

 

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Το Σάββατο, πριν από την Κυριακή της πρώτης Αποκριάς, της Κρεατινής όπως οι παλαιότεροι την έλεγαν, στην Εκκλησία μας ξεκινούν τα Ψυχοσάββατα. Είναι μέρες αφιερωμένες κατεξοχήν στους νεκρούς. Έχουν έντονο συγκινησιακό αποτύπωμα και η τελετουργία τους αποδεικνύει την απέραντη μνήμη εκείνων που ζουν προς τους «κεκοιμημένους» καθώς και τον μεγάλο σεβασμό στις ψυχές τους.

Τα σπουδαιότερα Ψυχοσάββατα πριν από το Πάσχα είναι της Κρεατινής, της Τυρινής και των Αγίων Θεοδώρων, της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής. Γι’ αυτά ο λαϊκός λόγος αναφέρει (δείχνοντας τη μεγάλη σημασία τους): «Ανάθεμα ποιος δούλεψε αυτά τα τρία Σάββατα, Κρεατινής και Τυρινής και των Αγίων Θεοδώρων». Το τέταρτο μεγάλο Ψυχοσάββατο είναι εκείνο πριν από την Πεντηκοστή που λέγεται και Ψυχοσάββατο του Μάη ή Σάββατο του Ρουσαλιού.

Είναι άξιο παρατήρησης πως σε μέρες με εύθυμο και χαρούμενο τόνο εξ αιτίας των αποκριάτικων εθίμων συνυπάρχει το πένθος και η ανάμνηση των νεκρών, καθώςαναβιώνουν οι αρχαίες γιορτές που είχαν διπλή όψη, όπως τα Ανθεστήρια των Αρχαίων Αθηναίων (γιορτή της ζωής και του θανάτου).

Την Παρασκευή, λοιπόν, το απόγευμα μετά το χτύπημα της «μεσαίας» καμπάνας με τον βραχνό ήχο έφταναν στον Ταξιάρχη γυναίκες και παιδιά για να δώσουν στον παπά-Μιχάλη και στην κυρα - Λένη, τη νεωκόρο, το πρόσφορο τυλιγμένο πάντα σε πεντακάθαρη ολόλευκη πετσέτα. Έδιναν και το χαρτάκι «υπέρ αναπαύσεως». Είχαν σ’ αυτό γράψει τα ονόματα των στενών συγγενικών τους προσώπων που είχαν φύγει από τη ζωή για να τα μνημονεύσει ο ιερέας.Έφερναν και πιάτα με στάρι, μυρωδάτο λιβάνι και ψυχοκέρια αφήνοντας και ένα μικρό φιλοδώρημα.