Και ήδη είναι ορατό.
Του Βασίλη Γκάτσου
Η
χώρα ζούσε με δανεικά. Ο δημόσιος κορβανάς είχε χρήμα άφθονο και
σκόρπαγε, άδειαζε και γέμιζε εκ νέου ντίγκα. Άμα έχεις το λυχνάρι του
Αλαντίν και τη σπηλιά
του Αλημπαμπά......
Φυσικό
ήταν οι υποψήφιοι συνδυασμοί Κοινοτήτων και Δήμων, πέρα από προγράμματα
και οράματα, να έβλεπαν μπροστά τους τη βεβαιότητα ότι, όταν
καταλάμβαναν την
Αρχή, η κομματική στήριξη θα ήταν δεδομένη. Πρόσβλεπαν λοιπόν σε
χορηγίες, δωρεές, διαμεσολαβήσεις, βουλευτικές και υπουργικές
παρεμβάσεις, δάνεια κ.λ.π. για να κάνουν έργα, προσλήψεις, διευκολύνσεις
κ.λ.π. Κύριο έργο τους να τρίβουν το λυχνάρι, να λένε «σουσάμι
άνοιξε» και να μπροστά τους τα αμέτρητα της σπηλιάς του Αλημπαμπά, όπου
στη μαγεία της Ανατολής πρόσθεταν και την Ελληνική «από τ’ αμέτρητα
τρώει κι ο λύκος».
Πετυχημένος
Κοινοτάρχης ή Δήμαρχος ήταν αυτός που θα κατάφερνε να πάρει τα
περισσότερα υπέρ του λαού Του, γιατί Κοινοτάρχες και Δήμαρχοι στη χώρα
μας που να
έριξαν το βάρος στους πόρους του τόπου τους ήταν ελάχιστοι. Ήταν η φορά
των πραγμάτων, ήταν οι καιροί. Με αυτόν τον τρόπο έγιναν όμως και έργα
που έμειναν, παρ’ όλη τη σπατάλη, την ανοργανωσιά, τις καθυστερήσεις
κ.λ.π. Έργα που δεν προήλθαν από τον τοπικό
κορβανά.
Αναφέρω ενδεικτικά για Ερμιόνη:
1.
Η
επέκταση και διευθέτηση της παραλίας και των λιμανιών Ερμιόνης από
Κρόθι μέχρι Γκουριμέσι. Μπορεί πολλοί να μη συμφωνούμε με το όλο έργο,
δεν παύει όμως να είναι συνολικά ένα μεγάλο έργο για ένα μικρό χωριό.
Δόθηκε η δυνατότητα να έχουμε ένα καλό γήπεδο ποδοσφαίρου με δίπλα του
εγκαταστάσεις ιστιοπλοϊκού ομίλου, τεράστιο χώρο για λαϊκή αγορά ή
πάρκιν, αύξηση των θέσεων για ασφαλή πρόσδεση σκαφών,
εκτάσεις για να αναπτύξουν επαγγελματικές δραστηριότητες οι κάτοικοι.
2.
Οι
εγκαταστάσεις βιολογικού σταθμού στο Κρόθι και το