Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Πρώτο – τελικό ραντεβού

Για να μην απομακρυνόμαστε από ότι μας κάνει πιο ανθρώπινους..

πρώτο – τελικό ραντεβού

Ήρθε στο ραντεβού με βαμμένα τα χείλη

στο χρώμα της υπόσχεσης
Φορούσε κόσμημα θηλιά στο λαιμό
και σκουλαρίκια δυο τρεις κρεμάλες·
ήταν διάφανη
διάβαζα μέσα της
τα ονόματα των δημίων

παρήγγειλε μια μερίδα πάγο σκέτο
εγώ ένα ποτήρι ξεχειλισμένο κενό
με ντεκόρ μια ομπρελίτσα να ‘χω πρόχειρη
μη με μουσκέψει η περιφρόνηση

στο τέλος φώναξα τον σερβιτόρο να πληρώσω
αλλά μου είπε: «κερασμένη από μένα η φάρσα σας»,
κι έφυγε σκασμένος στα γέλια

τέλος, δώσαμε μια φιλοφρόνηση χειραψία
έχωσα στη τσέπη κάτι ρέστα ψιλό-πόθους
που μου ξύπνησε,
και βγήκαμε στον δρόμο
από διαφορετική μοναξιά

όταν έφτασα σπίτι ένιωσα τον πόνο
μιας ξεχασμένης γροθιάς στο στομάχι.

Κωνσταντίνος Δ. Κόλιος

Από τη συλλογή Διορθώνοντας το Πεπρωμένο