Στα χρόνια της πλημμύρας
Εκείνο το φθινόπωρο των έντεκα χρόνων μου, στο χωριό μου έβρεξε πολύ. Το φαράγγι Καταφύκι, καταφύγιο για τα γεννήματα της φύσης, χόρτασε νερό κι έστειλε τα σωθικά του στη θάλασσα. Το νερό στο βαλτοτόπι, εκεί που συναντούσε το αλμυρό νερό της θάλασσας, κοκκίνισε σαν αίμα και γέμισε από φύλλα κι ελιές, κομμάτια που αποκολλήθηκαν με την ορμή του από τα σώματα των δέντρων. Σαν πρόωρα έμβρυα. Χαμένη σοδειά, είπαν οι αγρότες. Μπάλες κιτρινοπράσινες από τα εσπεριδοειδή χόρευαν ανυπεράσπιστες. Μαλακές από το νερό που τις έπνιξε, παραφουσκωμένες αναδεύονταν με την ορμή του ποταμού και παραδομένες στη δύναμή του σπρώχνονταν κατά τη θάλασσα. Ρόδια κατακόκκινα, με ανοιχτά στόματα και πειραγμένους σπόρους, έχασκαν σαν μαυρισμένα δόντια από τα χτυπήματα. Στη θάλασσα κολυμπούσαν όλα μαζί, καρποί, κλαδιά, ξύλινα σκεύη από τα αγροτόσπιτα, ένα στρώμα από ξεψυχισμένους κόπους.
Γυρίζοντας από το φάρο εκείνο το απόγευμα, η λάμψη του ήλιου που έδυε ήταν αλλιώτικη. Είχε μέσα της τη σιωπή της καταιγίδας που καταλάγιασε αλλά άφησε πίσω της καταστροφή σαν φονικό. Από το χωριό νόμιζα πως άκουγα μια βουή, θρηνητικό τραγούδι χορικού. Στ’ Αλώνια, όπου κατέληξε ο χείμαρρος, κατά μήκος της παραλίας τους, μια μαύρη γραμμή ξεχώριζε από τους περίεργους και τους χαμένους μέσα στον πόνο τους γεωργούς. Και το νερό κατακόκκινο δίπλα στο γαλάζιο της.
Η καμπάνα της εκκλησίας χτύπησε έξι φορές, για την ώρα. Ήχοι με διαφορετική σημασία σήμερα για όλους μας. Μου φάνηκε πως το χωριό είχε ξαπλώσει μπρούμυτα κι έκλαιγε κρύβοντας το κεφάλι του. Το φαράγγι τού είχε γίνει εχθρικό. Είχε ξεθυμάνει στη θάλασσα. Το χωριό γλίτωσε τα σπίτια του, όχι όμως και τα περιβόλια του από τη βορινή πλευρά.
Περπάτησα κι εγώ ως εκεί κι ενώθηκα με το πλήθος. Άκουσα και είδα. Η βιβλική εικόνα πότισε την παιδική μου μνήμη και απλώθηκε στα μυστικά της μέρη. Εκείνη σαν σφουγγάρι τη ρούφηξε και την κατέγραψε.
Τις επόμενες μέρες έγινε λιτανεία, για να μη συμβεί άλλο τέτοιο κακό.
«Ημερολογιακές γραμμές»
Σημ. Πρόκειται για πραγματικό γεγονός που συνέβηκε στην Ερμιόνη το 1961
Μυρσίνη Σαμαρά