ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΡΩΙ
Δε φοβόταν τίποτα
Και κανέναν
Μα ένα πρωί ένα ωραίο πρωί
Του φάνηκε πως είδε κάτι
Μα είπε Δεν είναι τίποτα
Και είχε δίκιο
Με τη δική του λογική χωρίς αμφιβολία
Δεν ήταν τίποτα
Μα το ίδιο εκείνο πρωί
Του φάνηκε πως άκουσε κάποιον
Και άνοιξε την πόρτα
Και την ξανάκλεισε λέγοντας Κανένας
Και είχε δίκιο
Με τη δική του λογική χωρίς αμφιβολία
Δεν ήταν κανένας
Μα ξάφνου τον έπιασε φόβος
Και κατάλαβε πως ήταν μόνος
Ή μάλλον όχι εντελώς μόνος
Και τότε είδε μπροστά του
Το Τίποτα Αυτοπροσώπως.
[ Jacques Prévert, Un beau matin,
στη συλλογή Histoires et d’autres histoires (Ιστορίες κι άλλες ιστορίες), 1948 ]
______________________________
via
Α. Αθανασσίου, Κυριακές με τον Ζακ Πρεβέρ
Έλλη Βασιλάκη
